ΑΠΟΨΕΙΣ

Διαπιστώνετε ότι στο κτηματολογικό φύλλο ενός ακινήτου σας υπάρχει ένα λαθάκι. Ένας αναριθμητισμός. Ας πούμε, το συμβόλαιο με το οποίο αγοράσατε γράφεται 13858/22.6.2015 του συμβολαιογράφου x ενώ το σωστό είναι 13588/22.6.2015 του συμβολαιογράφου x. Και ούτε καν φταίτε εσείς γι’ αυτό. Κάποιος χτύπησε ένα λάθος πλήκτρο στη φάση της κτηματογράφησης. Με το αρχαίο σύστημα του Υποθηκοφυλακείου δεν θα χρειαζόταν να κάνετε τίποτε. Με το σούπερ ντούπερ σύστημα του Κτηματολογίου πρέπει να το διορθώσετε γιατί αλλιώς δεν μπορείτε να μεταβιβάσετε το ακίνητό σας. «Διόρθωση προδήλου σφάλματος» λέγεται και επειδή πρόδηλο σημαίνει προφανές, ευδιάκριτο, καταφανές, πασίδηλο, θα έπρεπε να διορθώνεται στο άψε-σβήσε. Τι θα ήταν φυσικό; Να πάτε στο Κτηματολόγιο με μία αίτηση και ένα αντίγραφο του συμβολαίου, να τα καταθέσετε και την επομένη μέρα το λάθος να έχει διορθωθεί. Οοοοόχι, λέει το Κτηματολόγιο. Πού ακούστηκε να καταθέτεις αίτηση χέρι-χέρι στην ψηφιακή εποχή; Θα μπεις στην πλατφόρμα του Κτηματολογίου με τους κωδικούς σου και θα την υποβάλεις εκεί! Μπορεί κάθε πολίτης να τα βγάλει πέρα με την πλατφόρμα του Κτηματολογίου; Φυσικά όχι! Αναγκαστικά, θα καταφύγει σε δικηγόρο, άρα θα πληρώσει για κάτι που μπορούσε να κάνει μόνος. Και τέλος πάντων, με δικηγόρο ή χωρίς, ας πούμε ότι υποβάλλει την αίτηση. Εσείς σε πόσο καιρό λέτε ότι θα διορθωθεί το πρόδηλο σφάλμα; Στη Θεσσαλονίκη, σε δύο χρόνια! Μπορεί και παραπάνω. Το αστείο είναι ότι με τις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ το ίδιο πράγμα τελείωνε σε περίπου οκτώ μήνες. Πράγμα που σημαίνει ότι η κυβέρνηση των ψηφιακών γιάπηδων κατάφερε να κάνει τα πράγματα χειρότερα από τον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που θεωρούσαμε ότι ανήκει στην σφαίρα του ακατόρθωτου.

Μακάρι να ήταν μόνο αυτό! Πεθαίνει ένας πατέρας και αφήνει στον γιο του ένα διαμέρισμα Ο γιος χρειάζεται χρήματα για να εξοφλήσει το δάνειο, συμφωνεί να το πουλήσει, βρίσκει αγοραστή, δίνουν και τα χέρια. Κάποτε, που το κράτος πήγαινε με τον αραμπά, η αποδοχή κληρονομιάς και η πώληση τελείωναν σε μία βδομάδα. Σήμερα που το Κράτος έγινε ψηφιακό, πρέπει πρώτα να γίνει η αποδοχή κληρονομιάς. Ακούνε οι συμβολαιογράφοι για αποδοχή και κρύβονται κάτω από τα γραφεία τους. Η Κράτος εν Κράτει ΑΑΔΕ έχει φορτώσει τόσο τη διαδικασία, ώστε θέλεις δυο-τρεις μήνες για να μαζέψεις το χαρτομάνι. Αφού με το καλό υπογραφεί η πράξη αποδοχής, πρέπει και να καταχωρηθεί στο Κτηματολόγιο. Βάλτε δύο χρόνια. Μετά, αν θέλεις, συνεχίζεις με την πώληση. Που φυσικά, έχει το δικό της χαρτομάνι. Και μετά, βάλτε άλλα δύο χρόνια για να καταχωρηθεί το συμβόλαιο της πώλησης. Και αυτοί, και οι προηγούμενοι, ανέλαβαν να διαχειριστούν έναν θεσμό που υπάρχει σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο, που όλοι αποδεχόμαστε ως αναγκαίο και κατάφεραν να αγαπήσουμε τα σκισμένα βιβλία του Υποθηκοφυλακείου!

Αλλά η προπαγάνδα καλπάζει. Ο αρμόδιος για το κτηματολόγιο υφυπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης πανηγυρίζει με κάθε ευκαιρία ότι η υποβολή των εγγραπτέων πράξεων (συμβόλαια, εγγραφές - εξαλείψεις προσημειώσεων κλπ) τελειώνει σε δέκα λεπτά. Στην πραγματικότητα, έγινε μία τρύπα στο νερό! Ο ίδιος χρόνος που χρειαζόταν για να καταχωρηθεί η πράξη -δηλαδή τα δύο χρόνια στη Θεσσαλονίκη- χρειάζεται και σήμερα. Το μόνο που άλλαξε είναι ότι τώρα τον φάκελο καταθέτει ψηφιακά ο συμβολαιογράφος. Αλλά έτσι είναι η προπαγάνδα. Εννιά στους δέκα που δεν χρειάστηκε να μπλέξουν με το Κτηματολόγιο, νομίζουν ότι γίνονται θαύματα. Ο δέκατος που έμπλεξε και ξέρει, βρίζει! Αλλά στην αριθμητική οι εννιά είναι περισσότεροι από τον ένα.

Το χάλι του Κτηματολογίου θα έπρεπε να αποτελεί αιτία πολέμου των Δικηγορικών Συλλόγων με την κυβέρνηση. Παραδόξως, αγνοείται. Ο δικηγορικός συνδικαλισμός δεσπόζεται από την Αθήνα. Όπου ενδιαφέρονται μόνο για την υψηλή πολιτική. Γι’ αυτό, και δίνουν στέγη σε τερατολογίες για τα Τέμπη, χαμένα βαγόνια, τολουόλιο και μπαζώματα. Το Κτηματολόγιο πέφτει λίγο…