ΑΠΟΨΕΙΣ

Οι περιπτώσεις Δούκα και Τζιτζικώστα είναι κακές, η περίπτωση Τζιτζικώστα είναι χειρότερη. Επιφανειακά έχουν περίπου τα ίδια χαρακτηριστικά. Δύο πολιτικοί κατήλθαν στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης υποσχόμενοι ότι θα αφιερωθούν στις ανάγκες της, ο πρώτος στον δήμο της Αθήνας, ο δεύτερος στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, και πριν καν συμπληρωθούν οκτώ μήνες από την εκλογή τους ανακάλυψαν ότι είναι φτιαγμένοι για άλλα μεγαλεία. Η κυβερνητική διαρροή ότι ο Τζιτζικώστας θα παραιτηθεί από τα καθήκοντα του περιφερειάρχη ενώ ο Δούκας θα παραμείνει δήμαρχος Αθηναίων, δεν συνιστά διαφορά. Όποιος θέτει υποψηφιότητα για θέσεις ευθύνης, πολύ δε περισσότερο για καράβια μεγάλα όσο μία Περιφέρεια ή ένας κορυφαίος δήμος, δεσμεύεται ότι σε αυτό θα αφιερωθεί. Από την υποχρέωση μπορεί να απαλλαγεί μόνο εάν συντρέξει σπουδαίος λόγος. Στους σπουδαίους λόγους δεν περιλαμβάνεται το «τώρα είναι η ευκαιρία της ζωής μου». Το momentum όπως λέει η έκφραση της μόδας. Η λατινική λέξη για την «ευκαιρία» είναι oportunitas και από αυτήν προέκυψε ο οπορτουνισμός. Και ο Τζιτζικώστας που φύγει από την Περιφέρεια για τα μεγαλεία των πέριξ της Place Schuman, και ο Δούκας που θα παριστάνει τον δήμαρχο Αθηναίων σε ημιαπασχόληση, έδειξαν σε πόση υπόληψη έχουν τους ανθρώπους που τους ψήφισαν. Και οι οποίοι σε αυτούς απέβλεψαν, άσχετα εάν ο ένας εκλέχθηκε με περίπατο και ο άλλος επειδή… κοιμήθηκε ο Θεός. Δεν απέβλεψαν στους παρατρεχάμενους που θα καλούνται να αναπληρώνουν τον απόντα δήμαρχο Αθηναίων ούτε σε εκείνον που από το πουθενά θα προκύψει ως περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας χωρίς κανένας να τον έχει ψηφίσει γι’ αυτό.

Αυτό που κάνει χειρότερη την περίπτωση Τζιτζικώστα, είναι ότι σε αυτήν πρωταγωνιστεί και ο υποτίθεται εκσυγχρονιστής πρωθυπουργός. Δεν έχουμε δηλαδή μόνο την περίπτωση ενός ανθρώπου που θεωρεί θεμιτό να παρατήσει την εκλογική εντολή σε κάποιον χωρίς ουσιαστική νομιμοποίηση. Έχουμε και έναν πρωθυπουργό που ενορχηστρώνει τον οπορτουνισμό. Ο απερχόμενος περιφερειάρχης μπορεί να πιστεύει για τον εαυτό του ό,τι θέλει. Ο πρωθυπουργός οφείλει να ενεργεί βάσει αρχών. Εάν θεωρεί ότι ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας είναι η καλύτερη επιλογή για τη θέση του επιτρόπου, δικαίωμά του αλλά όφειλε να του το πει ένα χρόνο πριν, ώστε να μη θέσει υποψηφιότητα. Προφανώς, όμως, τον βόλευε η υποψηφιότητα Τζιτζικώστα στην Αυτοδιοίκηση γιατί εξασφάλιζε στο κόμμα του μία σίγουρη νίκη. Όπως τον βόλευε η υποψηφιότητα Αυτιά στο ευρωψηφοδέλτιο η οποία αποτέλεσε βαθιά υπόκλιση στον τηλεοπτικό λαϊκισμό που υπονόμευσε την εθνική συνειδητοποίηση κατά την περίοδο της αντιμνημονιακής υστερίας και με τον οποίο ο ίδιος, βάσει της εικόνας που καλλιεργούν οι αγιογράφοι του, υποτίθεται ότι βρίσκεται σε μόνιμη σύγκρουση.

Θα πείτε τώρα, μακάρι αυτό να ήταν το πρόβλημα της ελληνικής πολιτικής. Και ναι και όχι! Η ηθική δεν είναι υπόθεση πολυτελείας. Έχει κανόνες που όταν αγνοούνται μειώνουν την αξιοπιστία της πολιτικής έναντι της κοινωνίας. Όταν οι πολίτες τείνουν να πιστέψουν ότι όποιος και αν είναι ο κυβερνήτης, χωρίς αρχές θα κυβερνήσει, η δημοκρατία απογυμνώνεται από ένα θεμελιώδες στοιχείο της. Χαμηλώνει και παύει να είναι ευδιάκριτη έναντι των δημαγωγών και πρεσβευτών του απολυταρχισμού. Υποδαυλίζεται η συνθηματολογία της Πάνω Πλατείας όπου διέπρεψαν Χρυσαυγίτες και ψεκασμένοι.

Δεν έχει κανείς απαιτήσεις από τον Κασσελάκη. Οι αυριανιστές στους οποίους απευθύνεται, δεν ενδιαφέρονται εάν αυτό που έφτιαξε ο πρόεδρος στις Σπέτσες έγινε παράνομα, ούτε αν είναι πηγάδι, γούρνα ή πισίνα. Ούτε οι οπαδοί του ΚΚΕ ενοχλούνται που ο γενικός γραμματέας του κόμματος διάλεξε για τον εαυτό του, με χρήματα του ελληνικού δημοσίου, ένα από τα ακριβότερα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στους ελληνικούς δρόμους γιατί τα φθηνότερα είναι για την πλέμπα. «Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει!», τους έμαθαν στο νηπιαγωγείο της ΚΝΕ. Αλλά από τα κόμματα που υπερασπίσθηκαν τη Δημοκρατία, έχει απαιτήσεις! Αν αναγκασθεί να παραιτηθεί από αυτές, θα είναι ήττα της Δημοκρατίας.