ΑΠΟΨΕΙΣ

Το σημαντικότερο γεγονός του περασμένου Σαββατοκύριακου ήταν η εκτόξευση του γιγαντιαίου Starship και η επιτυχής προσγείωση του πρώτου ορόφου του. Το σημαντικότερο για τον πολιτισμένο κόσμο, διότι στο γαλατικό χωριό μας περί άλλων τυρβάζαμε.

Εικόνες απείρου κάλλους λοιπόν με αφορμή τη συνεδρίαση της εκτελεστικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ: βίαιοι προπηλακισμοί μπροστά στο ξενοδοχείο μεταξύ Kasselistas και εγκάθετων, με κραυγές περί αλητείας και εσωκομματικής χούντας και με μπόλικους σεξιστικούς χαρακτηρισμούς, όταν πολύ χειρότερα γράφονταν στο Τουίτερ (πάντως οι σαββατιάτικες σκηνές θα χαρακτηρίζονταν πολιτισμένες σε σχέση με όσα συνέβαιναν μεταξύ συντρόφων στο Μπούλκες το 1946). Υπήρξε ομολογουμένως τραγική ειρωνεία να συμπέσει η κωμικοτραγική συνεδρίαση με τα 80χρονα από την απελευθέρωση της Αθήνας, ενός γεγονότος που η Κουμουνδούρου καπηλεύτηκε συστηματικά μετά το 2014. Επίσης τραγική ειρωνεία το να τελειώνουν μεταξύ τους εκείνοι που κάποτε ήθελαν να τελειώσουν όλους όσοι διαφωνούσαμε με τις πολιτικές τους.

Εν ολίγοις παρακολουθήσαμε την απόλυτη γελοιοποίηση εκείνου του κόμματος που ισχυριζόταν πως αποτελούσε αποκλειστικό θεματοφύλακα της γνήσιας δημοκρατίας. Του κόμματος που χαιρέκακα μετρούσε θανάτους επί μνημονίων, που αναίσχυντα έσπειρε τον μεγαλύτερο διχασμό της Μεταπολίτευσης, που κυνικά γέμισε τα ΜΚΔ με μοχθηρά τρολ μετά τα Δεκεμβριανά του ’08, που ηλιθιωδώς έπαιξε την Ελλάδα στα ζάρια το 2015, που ανερυθρίαστα εκτέλεσε τις θεαματικότερες κωλοτούμπες, που κυρίως ευθύνεται για την ηττοπαθή συμφωνία των Πρεσπών. Γελοιοποιήθηκε όμως και ο πιο προβεβλημένος αρχηγός του, ο αλλοτινός «άχαστος»: ουκ ολίγες βρισιές ακούστηκαν κατά του Τσίπρα και των παρασκηνιακών ενεργειών του το τελευταίο 15μηνο, αν και ομολογουμένως δικαιούται θαυμασμού για το ότι κουμαντάριζε τέτοιο τσίρκο.

Με απλά λόγια, ο Κασσελάκης είχε εκλεγεί από τη βάση με 77.000 ψήφους και καθαιρέθηκε με αστείες προφάσεις από τα 138 μέλη ενός «οργάνου» συγκροτημένου έναν χρόνο πριν τη δική του εκλογή. Εκμεταλλευόμενοι την αφέλεια και την απειρία του, οι... μανδαρίνοι τον καθάρισαν τυλίγοντάς τον σε μία κόλλα χαρτί. Εφαρμόζοντας σταλινικές πρακτικές (συζητήσιμη απαρτία), «πούροι» αριστεροί ανώνυμοι γραφειοκράτες (παλιά φρουρά) προέβησαν σε κανονικό πραξικόπημα επικαλούμενοι ηθικά μεμπτές και νομικά έωλες αιτιολογήσεις. (Τούτου λεχθέντος, ομολογώ ότι δεν θεωρώ υγιή δημοκρατία το να αποφασίζει για τη μοίρα μεγάλων κομμάτων ο κάθε περαστικός που ψηφίζει με 3 ευρώ). Φυσικά ο συρφετός αυτός δεν είναι το κόμμα του Κύρκου και του Παπαγιαννάκη. Είναι συνεχιστές του αυριανισμού και τραμπούκοι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, πάντα έτοιμοι να εξοντώσουν οποιονδήποτε πολιτικό αντίπαλο με οποιονδήποτε τρόπο. Το κυριότερο μέλημά τους φαίνεται να είναι η διαχείριση της εκάστοτε κρατικής επιχορήγησης. Μαζί με τη Χρυσή Αυγή, ίσως αποτελούν ό,τι χειρότερο έχει βγάλει η νεώτερη ελληνική πολιτική.

Ο Κασσελάκης θα είναι μάλλον ο πρώτος αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης που δεν θα εκλεγεί βουλευτής με το κόμμα του οποίου ηγείτο. Αρχικά είχε κερδίσει τις εντυπώσεις: παρά την υπεπροβολή της ιδιωτικής ζωής του, είχε επιδείξει εντυπωσιακό επικοινωνιακό χάρισμα και ρηξικέλευθο τρόπο σκέψης, ενώ είχε μιλήσει για νέο πατριωτισμό, για σεβασμό στη θρησκεία, για στείρα ιδεολογικοποίηση των πάντων, για αναπόδραστο καπιταλισμό, ακόμη και για τα δίκαια του Ισραήλ πέρσι το φθινόπωρο. Ωστόσο επέδειξε παιδαριώδη κουταμάρα στους κομματικούς χειρισμούς: δεν εκκαθάρισε εγκαίρως τα αργόμισθα κομματικά στελέχη, ουσιαστικά συντάχθηκε με τον Πολάκη όταν ο κρητίκαρος επιτέθηκε κατά της Λινού, πούλησε τον Φάμελλο για χάρη του Παππά 13-0, έπεσε σε παγίδα αποδεχόμενος την πρόταση μομφής, και τελικά συμπεριφέρθηκε σαν μωρό στέλνοντας το εξώδικο, αντιμετωπίζοντας νομικίστικα ένα αμιγώς πολιτικό πρόβλημα. Δεδομένου ότι πιθανώς δεν θα δούμε καν συνέδριο πριν τις 24 Νοεμβρίου, ο Κασσελάκης μπορεί να χαρακτηριστεί παρελθόν για τον ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον υπό τη σημερινή μορφή του. Το τι θα κάνει στη συνέχεια μένει να φανεί, καθώς ήδη επηρεάζει σχεδόν τη μισή κοινοβουλευτική ομάδα, και ένα ολοκαίνουριο κόμμα με στοιχεία από Ποτάμι δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Συνεπώς πλέον μπορούμε να μιλάμε με αρκετή σιγουριά για επικείμενη διάλυση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οπότε, από τη μεριά του τι θα κάνει ο διάδοχος Κασσελακη; Θα επιδιώξει σύγκλιση με τη Νέα Αριστερά; Θα προσπαθήσει να φέρει κοντά του τους Δούκα και Βαρουφάκη; (Κασσελάκης-Βαρουφάκης και λιγότερο Δούκας-Κωνσταντοπούλου απευθύνονται περίπου στο ίδιο ακροατήριο αντισυστημικών με θολές αριστερίζουσες πεποιθήσεις, π.χ. σε εκείνους που φώναζαν για την Παλαιστίνη στη συναυλία για τα Τέμπη) Θα επιτρέψει να οδηγηθεί αλλού -ή στην αποχή- αυτό το κρίσιμο κομμάτι του εκλογικού σώματος; Η άνετη επανεκλογή Ανδρουλάκη θα συνοδευτεί από σοβαρή προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να απευθυνθεί σε περισσότερους πολίτες ώστε να καταλάβει τον μεγάλο χώρο που προσφέρεται ελεύθερος; Η συνέχεια επί της οθόνης.