ΑΠΟΨΕΙΣ

Αποταμίευση

 04/11/2024 22:00

Κάποτε σε αυτή τη χώρα που λέγεται Ελλάδα η 31η Οκτωβρίου που είναι η Παγκόσμια Ημέρα αποταμίευσης γιορτάζονταν με πανηγυρικό τρόπο και με καμπάνιες από τις Τράπεζες και τις κυβερνήσεις. Θυμάμαι τη δεκαετία του 1980 στην Ελλάδα της δραχμής που είχε αξία, πώς παππούδες και γιαγιάδες αγόραζαν κουμπαράδες στα εγγόνια τους ή τους άνοιγαν τον πρώτο λογαριασμό στο Ταχυδρομικό ταμιευτήριο. Για να μην ανατρέξουμε ακόμα πιο πίσω χρονολογικά που ο κόσμος είχε πρώτο μέλημα την αποταμίευση. Έτσι στην Ελλάδα τέθηκε σε γερές βάσεις η ατομική ιδιοκτησία με τις οικονομίες μίας γενιάς ανθρώπων της μικρομεσαίας τάξης.

Από τη δεκαετία του 2000, στην ουσία από την ένταξη της χώρας μας στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση και κυρίως από το 2010 στη μνημονιακή εποχή, η αποταμίευση ακολούθησε φθίνουσα πορεία και σήμερα η χώρα μας είναι ουραγός στην Ευρωπαϊκή Ένωση στην Εθνική αποταμίευση.

Αν ρωτήσεις τον μέσο Έλληνα αν αποταμιεύει, η απάντηση που θα λάβεις θα είναι στα όρια της ειρωνείας. Με τη στεγαστική κρίση να έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις, την ακρίβεια στα προϊόντα να μην μπορεί να αντιμετωπιστεί, τις τιμές των καυσίμων να παραμένουν σε υψηλά επίπεδα, το ενεργειακό να προβληματίζει, είναι λογικό ακόμα και τα μεσαία εισοδήματα να δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα στην καθημερινότητα. Με το ενοίκιο να φτάνει ακόμα και τα 800 ευρώ το μήνα για ένα διαμέρισμα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, τον καφέ στα 5 ευρώ σε μία καφετέρια, το σάντουιτς στα 4,5 ευρώ και τη βενζίνη να είναι σταθερά πάνω από το 1,70 ευρώ το λίτρο, καταλαβαίνει κάποιος ότι ένας μισθός όσο αξιοπρεπής και αν είναι δεν επαρκεί να καλύψει τις ανάγκες ενός ανθρώπου και πολύ περισσότερο μίας οικογένειας και εξανεμίζεται αρκετές μέρες πριν την επόμενη πληρωμή.

Αυτή η πραγματικότητα στην ουσία εξαφάνισε τον πανηγυρικό χαρακτήρα που κάποτε είχε η Παγκόσμια Ημέρα της αποταμίευσης και σε ένα ακόμα τομέα όσοι ζήσαμε τις καλές δεκαετίες της χώρας, του ’80 και του ’90, οδηγούμαστε σε αναμνήσεις συναισθηματικού χαρακτήρα. Κοινώς «περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις»…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 03.11.2024