ΑΠΟΨΕΙΣ

Ρίχνοντας μια ματιά στις τελευταίες δημοσκοπήσεις του χρόνου που φεύγει, οδηγείσαι στο συμπέρασμα πως η κυβέρνηση δεν τα κατάφερε καλά στα θέματα της καθημερινότητας με πρώτο την ακρίβεια, αλλά το κυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας εξακολουθεί να είναι η κυρίαρχη πολιτική δύναμη του τόπου και ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο.

Παρά το ότι σε αυτό το πολιτικό συμπέρασμα εμπεριέχεται η έννοια της αντίφασης, θεωρώ ότι το κριτήριο του κόσμου είναι για μία ακόμη φορά σοφό. Και εξηγούμαι:

Η κυβέρνηση καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς δεν μπόρεσε να βάλει φρένο στην ακρίβεια. Μάλιστα σε ορισμένους τομείς, όπως το τεράστιο στεγαστικό πρόβλημα, ηττήθηκε πλήρως από τους νόμους της αγοράς και όποια πρωτοβουλία ανέλαβε απέτυχε παταγωδώς.

Από την άλλη, το πολιτικό σκηνικό, όσον αφορά το πρώτο κόμμα, παραμένει αμετάβλητο με τη Νέα Δημοκρατία να έχει μία πτώση των 10 μονάδων σε σχέση με το ποσοστό της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης των Εθνικών εκλογών, αλλά χωρίς να νιώθει την ανάσα του δεύτερου. Το ΠΑΣΟΚ και μόνο που κατάφερε να παγιωθεί στη δεύτερη θέση και να είναι αξιωματική αντιπολίτευση κλείνει με επιτυχία τη χρονιά. ΚΚΕ, Ελληνική Λύση, Φωνή Λογικής και Πλεύση Ελευθερίας έχουν ανοδικά ποσοστά, ο ΣΥΡΙΖΑ επιστρέφει με μαθηματική πιστότητα στα ποσοστά της ίδρυσής του, το Κίνημα Δημοκρατίας φιλοδοξεί να ξεπεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να δείχνει κάποια δυναμική, η Νίκη δίνει μάχη για το 3%, έχοντας τα πρώτα εσωκομματικά ζητήματα, και η Νέα Αριστερά και το ΜέΡΑ25 δύσκολα ξεπερνούν τον πήχη του 3%.

Ένα ενδιαφέρον στοιχείο που δεν παρατηρήθηκε ξανά στο παρελθόν είναι ότι θεωρητικά τουλάχιστον, αν αύριο γίνονταν εκλογές, 11 κόμματα θα διεκδικούσαν με αξιώσεις να μπουν στη Βουλή, ενώ θα ήταν αδύνατος ο σχηματισμός αυτοδύναμης κυβέρνησης. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα τι θα γίνει το 2025. Εκείνο που θα σημείωνα όμως είναι ότι καθίσταται επιτακτική ανάγκη να απομονωθεί ο τοξικός λόγος και τα κόμματα να αναζητήσουν συγκλίσεις και συναινέσεις για το καλό μίας κοινωνίας που γίνεται αιχμάλωτη των προβλημάτων της καθημερινότητας.