ΑΠΟΨΕΙΣ

Όσο ένα νέο ζευγάρι που ξεκινά τη ζωή του δεν μπορεί να νοικιάσει σπίτι, επειδή δεν φτάνουν τα λεφτά (ενοίκιο, λογαριασμοί, σούπερ μάρκετ, όλα στα ύψη), όσο δεν ανεβαίνουν οι μισθοί και όσο συνεχίζεται η κυβερνητική ξεροκεφαλιά να μην καταργεί ή έστω να μη μειώνει άδικους και παραλόγους για τα σημερινά δεδομένα, φόρους και χαράτσια, η πτώση των δημοσκοπικών ποσοστών και η μείωση της αποδοχής της ΝΔ στην κοινωνία θα συνεχιστούν επίσης.

Κακά τα ψέματα, η κυριότερη αποστολή μίας κυβέρνησης είναι η επίλυση των προβλημάτων της καθημερινότητας, η ανακούφιση των οικονομικώς αδυνάτων αλλά και ο καθησυσυχασμός της μεσαίας τάξης. Στο τελευταίο, η κυβέρνηση Μητσοτάκη τα πήγε χάλια. Μπορεί να έδωσε επιδόματα και pass, μπορεί να πήρε… στοχευμένα μέτρα -βαρεθήκαμε να ακούμε τη φράση- υπέρ των πολύ ευάλωτων, αλλά στους μεσαίους μηδέν εις το πηλίκον.

Ένα κομμάτι ελλήνων πολιτών, μικρό έστω, έκανε πριν από λίγες ημέρες Χριστούγεννα ή Πρωτοχρονιά στο εξωτερικό. Επιστρέφοντας έχουν να λένε για το σοκ που δοκίμασαν, βλέποντας τις τιμές στα μαγαζιά και τα μάρκετ ακόμα και σε μέρη της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης με τουριστικό κύμα. Ήταν κατά 15% -20% χαμηλότερες από αυτές που ισχύουν στην Ελλάδα. Πασίγνωστη επώνυμη μάρκα ουίσκι στη Μαδρίτη την αγοράζεις 14 ευρώ, ενώ εδώ χρειάζεσαι 19-20 ευρώ.

Εκεί οι καταναλωτές ζουν μία από άνετη μέχρι καλή καθημερινότητα -αφού οι μισθοί τους είναι πολύ πιο υψηλοί από τους δικούς μας- ενώ εδώ η κυβέρνηση ελπίζει επί ματαίω ότι με μικρές φοροαπαλλαγές, με την περιβόητη ψηφιακή μάχη κατά της φοροδιαφυγής, με τα αμφιλεγόμενα μέτρα για τις τράπεζες, αλλά και με τον κατώτατο μισθό να ανεβαίνει από τα 830 στα 880 ευρώ, να δαμάσει το κύμα οργής των πολιτών.

Όλοι σχεδόν το έχουν καταλάβει: η μάχη της καθημερινότητας θα κρίνει, όπως συμβαίνει πάντα, το εκλογικό αποτέλεσμα, όποτε και αν στηθούν οι κάλπες.

Τα προβλήματα στους καυτούς τομείς υγείας, παιδείας, εργασίας, ασφάλειας πήγαν ως σκυτάλη στο 2025 και ναι μεν ο πρωθυπουργός τονίζει συνεχώς ότι εκεί δίνει προτεραιότητα, αλλά ποιος θα στοιχημάτιζε ότι θα υπάρξει με τη νέα χρονιά βελτίωση;

Η κυβέρνηση βέβαια μπορεί να προτάξει, όχι χωρίς ιδιοτέλεια στην άγρα εντυπώσεων, το αφήγημα πως το διεθνές περιβάλλον της βάζει εμπόδια.

Όσο περνούν τα χρόνια, είναι αλήθεια πως όλο και πιο πολύ παγιώνεται η πεποίθηση ότι οι περίπλοκες γεωπολιτικές συνθήκες, η οικονομική αβεβαιότητα και οι πόλεμοι καθιστούν την πιθανότητα επανόδου στην παλιά «κανονικότητα» σχεδόν αδύνατη.

Στις ανασκοπήσεις του 2024 με την υπογραφή σπουδαίων πολιτικών και οικονομικών αναλυτών, προέκυψε η κοινή πρόβλεψη πως το «πολεμικό» έτος που έφυγε πριν από λίγες ημέρες -και ήταν το χειρότερο από πλευράς συρράξεων, του 21ου αιώνα- θα δώσει τη θέση του σε ένα ακόμα πιο «πολεμικό» 2025! Κοντολογίς θα γίνεις χαμός…

Οι στρατηγικοί αναλυτές υποστηρίζουν πως η Ουκρανία, το Ισραήλ στη Γάζα, η πτώση του καθεστώτος Άσαντ και χτυπήματα εναντίον της Χεζμπολάχ και τον Λίβανο θα έχουν αλυσιδωτές εξελίξεις τους επόμενου μήνες.

Το οικονομικό έτος 2025 ήδη προδιαγράφεται σαν κομβικό για την πορεία της χώρας και για τις πολιτικές εξελίξεις, ενώ στη συζήτηση συμμετέχει και η κυβέρνηση που χωρίς να αισθάνεται ιδιαίτερη πίεση τόσο από την αντιπολίτευση όσο και από τον πολιτικό χρόνο, αφού οι κάλπες επισήμως θα στηθούν το καλοκαίρι του 2027, θέλει να δημιουργήσει προϋποθέσεις κυριαρχίας. Δεν θέλει άλλωστε και πολύ να ενδυναμωθεί το ΠΑΣΟΚ, κλείνοντας την ψαλίδα στις 4-6 μονάδες, ώστε να κάνει τις εκλογές ντέρμπι.

Μέσα σ’ όλα αυτά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει απαντήσει και στο πιεστικό ερώτημα της πρότασης για τον υποψήφιο ή την υποψήφια Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Η συγκυρία είναι εντελώς διαφορετική σε σχέση με το 2020, όταν ο νεοεκλεγείς μόλις προ εξαμήνου πρωθυπουργός, είχε ανακοινώσει την υποψηφιότητα της Κατερίνας Σακελλαροπούλου στις 15 Ιανουαρίου.

Στα σενάρια που εξετάζουν τα κόμματα κυρίαρχη θέση έχει το γεγονός ότι δεν μπορούν να προκύψουν πλέον «ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις», όπως η πρόωρη προσφυγή στο κάλπες, καθώς η Βουλή μπορεί να εκλέξει Πρόεδρο με την πλειοψηφία των 151 βουλευτών, αριθμό που η παρούσα κυβέρνηση άνετα μπορεί να εξασφαλίσει.

Το δίλημμα του πρωθυπουργού για τα χαρακτηριστικά του υποψηφίου που θα προτείνει είναι πολύ πιο κρίσιμο από όσο φαίνεται.

Θα τηρήσει τη μίνι παράδοση να προτείνει για Πρόεδρο άτομο που να πρόσκειται σε κόμματα της αντιπολίτευσης; Θα κάνει άνοιγμα σε όσους γκρινιάζουν μέσα στο κόμμα του πως είναι πρωθυπουργός που δεν φροντίζει όσο πρέπει τη ίδια του την παράταξη;

Ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας πάντως -και ευτυχώς- τις τελευταίες δεκαετίες υπηρετήθηκε από προσωπικότητες που συμβόλισαν την απαιτούμενη συναίνεση και σύμπνοια.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 05.01.2025