ΑΠΟΨΕΙΣ

Νέος χρόνος ξεκίνησε. Συνεπώς, αφορμή για στοχασμό και νέα στοχοθεσία σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Ας μιλήσουμε σήμερα για τη Θεσσαλονίκη. Μία πόλη που τα τελευταία σαράντα χρόνια βρίσκεται σε διαρκή αναζήτηση νέας ταυτότητας. Το κουστούμι της περιφερειακής πόλης τη στενεύει. Της «συμπρωτεύουσας», απλώς την αποπροσανατολίζει. Πίσω από το φαντεζί πηχυαίο τίτλο (άλλοτε «συμβασιλεύουσα», φευ) δεν κρύβεται τίποτα λιγότερο από το σύνηθες μανιπιουλάρισμα των πολιτών της «νύμφης του Βορρά», που συνεχίζει να αποτελεί βορά στις ορέξεις των ποικιλώνυμων τιτουλάριων που επιθυμούν απλώς να ελέγξουν εκλογικά τον πληθυσμό της.

Η αλήθεια είναι ότι το 2024 αποτέλεσε έτος-σταθμό. Μετά από αρκετές δεκαετίες, η πόλη απέκτησε Μετρό. Μικρό στην αρχή, ουσιαστικότερο μόλις ολοκληρωθεί η επέκταση στην Καλαμαριά. Ελπίζουμε τούτο να συμβεί στο λυκόφως του νέου έτους. Επιπρόσθετα, ξεκίνησαν τα έργα του FlyOver (προσωπικά ακόμη δεν αντιλαμβάνομαι γιατί δεν επιλέχθηκε η λύση της ολοκλήρωσης της εξωτερικής περιφερειακής, αλλά η ουσία είναι ότι ένα μεγάλο έργο ξεκίνησε). Οι ανωτέρω παρεμβάσεις περισσότερο συνδέονται με την ποιότητα ζωής στην πόλη και λιγότερο με το αναπτυξιακό αποτύπωμα αυτής.

Η ανωτέρω διαπίστωση ουδόλως μειώνει την αξία των έργων. Ωστόσο, αναγκαστικά μας μεταφέρει σε ένα βασικό ερώτημα. Τι θα παράγει αυτή η πόλη τα επόμενα 50 χρόνια; Πώς θα διασφαλίζει πέραν της βέλτιστης διαβίωσης, την επιβίωση per se των κατοίκων της; Θα συνεχίζουμε να προσφέρουμε, απλώς, υπηρεσίες μεταξύ μας; Και εάν ναι, μήπως πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη έμφαση σε κάποιον τομέα;

Εδώ και δεκαετίες ακούω την ίδια συζήτηση. Να εκμεταλλευτούμε τα σημαντικά ερευνητικά κέντρα που υπάρχουν στην πόλη. Να δημιουργήσουμε ένα σημαντικό εξωστρεφή εκπαιδευτικό πόλο με αιχμή τα τρία πανεπιστήμια (ΑΠΘ, ΠΑΜΑΚ, ΔΙΠΑΕ). Να δώσουμε έμφαση στο εξαιρετικό υγειονομικό προσωπικό της πόλης και να διασφαλίσουμε υψηλές παροχές στον τομέα υγείας (προς αυτήν την κατεύθυνση θα συμβάλλει η δημοπράτηση του έργου κατασκευής του νέου αντικαρκινικού νοσοκομείου στο πρώην στρατόπεδο Καρατάσιου και η ολοκλήρωση του Πανεπιστημιακού Παιδιατρικού νοσοκομείου στο Φίλυρο).

Ουδείς αμφισβητεί την αναγκαιότητα των ανωτέρω πρωτοβουλιών. Αλήθεια, όμως, πιστεύουμε ότι με τον τρόπο αυτό θα δώσουμε αναπτυξιακή ώθηση στην πόλη; Αυτά από μόνα τους αποτελούν αναγκαία και ικανή συνθήκη, για να αποκτήσει παραγωγικό μοντέλο η περιοχή; Κατά τη γνώμη μας, τα ανωτέρω δεν αρκούν, για να αποτελέσουν ένα συνεκτικό αναπτυξιακό αφήγημα. Δεν συναρθρώνουν ισχυρούς αναπτυξιακούς πυλώνες. Καλώς ή κακώς, η Θεσσαλονίκη σήμερα μπορεί να παράγει νέο πλούτο για τους κατοίκους της μέσα από τέσσερις πυλώνες: τον τουρισμό, το real estate με έμφαση στην ανάπτυξη δεύτερης κατοικίας για πλούσιους πολίτες του Ευρωπαϊκού Βορρά και της βαλκανικής ενδοχώρας, την ανάπτυξη του λιμανιού της σε συνδυασμό με τη δημιουργία μεγάλων logistics hubs στο Καλοχώρι και στο πρώην στρατόπεδο Γκόνου, στο Δήμο Παύλου Μελά και αποτελώντας ένα Κέντρο Πολιτισμού και Παιδείας. Θέματα που θα μας απασχολήσουν στις φετινές μας παρεμβάσεις, ξεκινώντας την επόμενη εβδομάδα με τον τουρισμό.

Καλή και ευλογημένη χρονιά για όλους!