ΑΠΟΨΕΙΣ

Ανήκω σε εκείνους που θεωρούν πως το μεγαλύτερο ελάττωμα του σύγχρονου Έλληνα, είναι ο υποκειμενισμός. Το να κρίνουμε δηλαδή με διαφορετικά μέτρα και σταθμά οποιοδήποτε θέμα, επηρεασμένοι εμφανώς από το ατομικό μας συμφέρον. Αδυνατούμε -για να ακριβολογώ, απεχθανόμαστε- να δούμε τα πράγματα χωρίς το φίλτρο της ιδιοτέλειας. 

Μην πει κανείς ότι αυτό είναι ίδιον του ανθρώπου γενικά και αυτή η συμπεριφορά παρατηρείται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υδρογείου, γιατί δεν θα έχει δίκιο. Νομίζω ότι αυτό που συμβαίνει στην χώρα μας με την παντελή αδιαφορία για την έννοια του δημόσιου, ως κοινής περιουσίας, δεν υπάρχει αλλού.

Εμείς μάθαμε το δημόσιο να το καταπατούμε, να το εκμεταλλευόμαστε, να το κλέβουμε, να το εξαπατούμε, να απαιτούμε να προσαρμόζεται στις δικές μας προδιαγραφές, να υπακούει στις δικές μας ανάγκες και προτεραιότητες. Όχι μόνον δεν ενοχλούμαστε βλέποντας κάποιον να «κλέβει» το κράτος, αλλά τον θαυμάζουμε, ευχόμαστε να ήμασταν στην θέση του και προσπαθούμε να τον μιμηθούμε με κάθε ευκαιρία- άσε που θεωρούμε «ρουφιανιά» και «χαφιεδισμό» το να καταγγείλουμε τον παραβάτη.

Κάνω αυτές τις σκέψεις, καθώς παρακολουθώ την συζήτηση που γίνεται σχετικά με το αν μειωθούν, πότε και σε ποιο βαθμό τα περιοριστικά μέτρα στη χώρα.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι- όσοι δηλαδή έχουν εγγυημένο εισόδημα από το κράτος, δεν δέχονται κουβέντα. Παράταση του lockdown μέχρι να εμβολιαστεί το σύμπαν επιθυμούν.

Οι «φουκαράδες» οι καταστηματάρχες που βλέπουν να αδειάζουν οι τσέπες και να φουσκώνουν τα χρέη τους, ζητούν να ανοίξει η αγορά γιατί αν χαθούν και οι γιορτές, χάθηκαν.

Το ίδιο και οι ελεύθεροι επαγγελματίες που ψάχνουν πελάτη με το κιάλι, αλλά και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι που εξαρτώνται από αυτούς.

Μιλάμε για τρέλα. Ανοιχτά δικαστήρια θέλουν οι δικηγόροι, κλειστά οι δικαστές, ανοιχτή την εστίαση μαγαζάτορες και σερβιτόροι, κλειστή οι ντελιβεράδες, ανοιχτά μπαράκια οι υπερκινητικοί πιτσιρικάδες, κλειστά οι μεσήλικες και πάει λέγοντας.

Όπως σημειώνει μια φίλη μου, όλα θυμίζουν εκείνο το τραγούδι της Ρένας Βλαχοπούλου, "την κοντή να την ψηλώσεις, την ψηλή να την κοντύνεις, τη χοντρή να την λεπτύνεις τη λεπτή να τη χοντρύνεις".

Και το κακό είναι πως όλοι -ο καθένας οδηγούμενος από το ατομικό μας συμφέρον- θεωρούμε ότι η πρότασή μας είναι η ορθή, καθώς πιστεύουμε πως ισορροπεί άριστα ανάμεσα στο τερπνό και το ωφέλιμο, ανάμεσα στην δημόσια υγεία και την λειτουργία της οικονομίας.

Ανασφάλεια, μπέρδεμα, αδιέξοδα.

Ούτε ψύλλος στον κόρφο των κυβερνώντων, που θα πρέπει να συνθέσουν τα πρέπει και τα θέλω και να βρουν την χρυσή τομή.

*******************************************************************************************************************

* Γκρινιάζουμε, επικρίνουμε και κατακρίνουμε την τοπική μας ηγεσία για αυτά που περνάμε. Καλά κάνουμε. Αυτοί είναι κοντά μας, σε αυτούς θα ξεσπάσουμε. Όπως και να’ χει , αυτοί δεν δικαιούνταν να πολιτεύονται ανεύθυνα -όπως οι απλοί πολίτες- ούτε να κοιμούνται όρθιοι όταν ο κορονοϊός σκέπαζε τον αέρα της πόλης. Αυτοί όφειλαν να υποχρεώσουν την κυβέρνηση και τις υπηρεσίες του κράτους να εκπληρώσουν τις υποσχέσεις που έδωσαν κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας (λεωφορεία, προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών, νέες ΜΕΘ, αυστηρή επιτήρηση περιοριστικών μέτρων κλπ) και να μην επιτρέψουν χαλάρωση κι εφησυχασμό (πάρτι, λιτανείες, συναθροίσεις κλπ).

Επί της ουσίας ωστόσο, η μεγάλη ευθύνη που ξέφυγε η κατάσταση στην Θεσσαλονίκη και όλη την βόρεια Ελλάδα, βαρύνει το «κράτος των Αθηνών». Το δήθεν «επιτελικό κράτος» που τα έκανε μαντάρα, σε όλους τους τομείς. Όσο κι αν υπάρχει η δικαιολογία ότι δεχόμαστε μια απειλή άγνωστη κι απρόβλεπτη, όσο κι αν βλέπουμε πως η κατάρρευση δεν παρατηρείται μόνον στην Ελλάδα αλλά και σε χώρες καλύτερα οργανωμένες και πιο προοδευμένες από την δική μας, οι ευθύνες είναι τεράστιες.

Οι σχεδιασμοί του υπουργείου υγείας -για παράδειγμα- αποδείχτηκαν ανεπαρκέστατοι και ελλειμματικοί. Δείτε τι γίνεται με τις επιτάξεις ιδιωτικών κλινικών, ή την αξιοποίηση γιατρών και νοσηλευτών που βρίσκονται εκτός ΕΣΥ. Μπάχαλο.

Πληρώνουμε βαρύ το τίμημα της εξάρτησης των πάντων από την Αθήνα και της αδιαφορίας της τελευταίας για ό, τι γίνεται εκτός κλεινού άστεος.

Ας προσέχαμε, κι εν πάση περιπτώσει, ας πάρουμε γνώση για να απαιτήσουμε στην συνέχεια να μεταφερθούν πόροι, αρμοδιότητες και δομές, στην αδικημένη Θεσσαλονίκη και την ξεχασμένη ελληνική επαρχία.

* Μόνο δύο γιατροί δεν έχουν κολλήσει κορονοϊό στην κλινική Covid του «ΑΧΕΠΑ». Όπως μαθαίνουμε ορισμένοι εργαζόμενοι, με το ανάλογο «μαύρο χιούμορ» που ενίοτε είναι και... θεραπευτικό, λένε ότι «τους παίζουμε στοίχημα πότε θα αρρωστήσουν και αυτοί».

* Ο διευθυντής ιατρικών υπηρεσιών του ΕΚΑΒ ευχαρίστησε μέσω κοινωνικών δικτύων τους υφιστάμενους τους για τις αεροδιακομιδές Δράμας-Αττικής. «Ψάχνω να βρω λέξεις για να περιγράψω το επίτευγμα των συναδέλφων. Τρεις ηλικιωμένοι διασωληνωμένοι που χρειάστηκαν περισσότερες από πέντε ώρες για να σταθεροποιηθούν και να μπουν στις κάψουλες αρνητικής πίεσης διακομίσθηκαν ασφαλώς και παραδόθηκαν(!) στα νοσοκομεία της Αθήνας. Ο επαγγελματισμός που μεταφράζεται σε ιατρικές γνώσεις αλλά και σε ψυχικά αποθέματα αποδείχθηκαν πέρα πάσης αμφιβολίας. RESPECT στους Ιπτάμενους Ιατρούς και Διασώστες αλλά και στα στελέχη του Συντονιστικού Κέντρου Αεροδιακομιδών, τους αποθηκάριους τους οδηγούς. Δεν χρειάζονται ονόματα... αυτοί ξέρουν!». Ελπίζουμε και ευχόμαστε να γίνουν σύντομα «παραδόσεις» και στα σπίτια τους! Ίσως, θα έπρεπε να ψάξει περισσότερο τις λέξεις, για την περιγραφή του επιτεύγματος γιατί οι άνθρωποι δεν είναι δέματα και δεν... παραδίδονται. Το ότι ο ένας ασθενής κατέληξε την πρώτη ημέρα, φανερώνει απλά ότι μας δουλεύουν ψιλό γαζί.

* Μιας και λέμε για τη Δράμα και το δράμα της, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία το οποίο αποκαλύπτει πολλά για τις ευθύνες, είναι πως πριν ενάμισι μήνα ήταν ο ασφαλέστερος νομός της χώρας από την έναρξη της πανδημίας. Κι αυτό είναι το σημαντικότερο μήνυμα που μπορούμε να πάρουμε όλοι και κυρίως εκείνοι που αποφασίζουν και ακούγεται πως σκοπεύουν να μας... αμολήσουν τα Χριστούγεννα.

* Δεν θα κανιβαλίσω πάνω στην ιστορία του πάρτι γενεθλίων του προέδρου του ΔΣΑ με τη σωρεία παραβάσεων των διατάξεων για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Αυτό που δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστο, είναι η επίκληση στην απάντησή του του επιχειρήματος ότι δεν κινδύνεψε κανείς, επειδή το γραφείο του είναι εφοδιασμένο με δύο μηχανήματα που «καθαρίζουν τον αέρα» από τον ιό και μάλιστα με ανοιχτά παράθυρα. Έχουν τέτοιο μηχάνημα και το κρατάνε μυστικό και μόνο για τον εαυτό τους; Να γεμίσουμε παντού με τέτοια και ν ανοίξουμε μαγαζιά και ταβέρνες.

Αμ πώς…

* Αν αυτό που συμβαίνει με τις επιτάξεις -στη Θεσσαλονίκη τουλάχιστον- είναι απόρροια σχεδίου, τότε καλύτερα να μην υπάρχουν σχέδια.

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 29.11.2020