ΑΠΟΨΕΙΣ

Στην Πορτογαλία που έγιναν πρόσφατα εκλογές οι δύο μεγάλες οικογένειες -Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες- είναι πρακτικά ισοδύναμες με υποχώρηση των Σοσιαλιστών και διατήρηση της δύναμης των Χριστιανοδημοκρατών.

Δύο ακραία προς τα δεξιά κόμματα ανέβηκαν και έφτασαν αθροιστικά 5% κάτω από τους άλλους.

Τι είναι το σημαντικό για το σύνολο της Ένωσης; Ότι δυνάμεις που είναι προς τον απομονωτισμό, δηλαδή αισθάνονται ότι πρέπει να μην υπάρχει κεντρική κατεύθυνση και ο καθένας να κάνει ότι θέλει -αλλά να παίρνει και τα λεφτά των άλλων(!), δυναμώνουν.

Όχι μόνο στην Πορτογαλία. Αλλά και σχεδόν σε όλες τις χώρες. Ολλανδία, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία είναι τυπικά παραδείγματα τώρα και ακολουθούν και άλλοι. Να μην πω και στα δικά μας που θα μας μπλέξουν άσχημα.

Πώς προέκυψε αυτό; Η καθυστέρηση να μετατραπεί ένας οικονομικός θεσμός συνεργασίας σε πολιτικό θεσμό που θα μπορεί να έχει πολιτικές για κάθε, πρακτικά, θέμα δημιούργησε αυτήν την κατάσταση. Ένα καλό παράδειγμα είδαμε με την διαμαρτυρία σε όλες -πρακτικά τις χώρες, για την Κοινή Αγροτική Πολιτική. Αυτή δεν υπάρχει και στη θέση της υπάρχουν προβλέψεις και οδηγίες για την κλιματική αλλαγή και την σωτηρία του περιβάλλοντος.

Και άλλα θέματα και πολιτικές. Απασχόληση, Παιδεία, Υγεία, Ασφάλιση. Δεν υπάρχουν κοινές αλλά υπάρχουν διαφορετικές και πολλές φορές αντιθετικές πολιτικές.

Να μην πούμε για την άμυνα και την ενσωμάτωση μεταναστών. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου…

Τι πρέπει λοιπόν να γίνει; Πριν να αρχίσει κάθε χώρα να σκέφτεται σοβαρά την αποχώρησή της, πρέπει οι δύο μεγάλες οικογένειες να προχωρήσουν σε μία όσο το δυνατόν ευρύτερη διαβούλευση και συνεννόηση για τη μετατροπή της ΕΕ σε πολιτικό θεσμό.

Δηλαδή; Κοινά κόμματα με πρόγραμμα, πολιτικές για ενιαία ρύθμιση σε κάθε χώρα, κοινό εκλογικό σύστημα εκλογής του Κοινοβουλίου, μονάδα του πολιτικού θεσμού την Περιφέρεια -13 έχουμε εμείς, 282 είναι στην ΕΕ με ουσιαστικές αρμοδιότητες. Για την Ευρώπη των Περιφερειών έχουν ειπωθεί πολλά και έχουμε δικούς μας ανθρώπους παρόντες στις διάφορές επιτροπές.

Αν δεν ενισχυθεί η συζήτηση ώστε να καταλάβουμε όλοι ότι δεν είναι στις 9 Ιουνίου ευκαιρία να διαμαρτυρηθούμε για κάτι που μας συνέβη, και αφού μπορούμε χωρίς επιπτώσεις να στείλουμε μήνυμα ψηφίζουμε κάτι που θα τους ενοχλήσει! Και όλα καλά!

Δεν είναι δυστυχώς έτσι. Η ενόχληση από τη διάλυση ή την έξοδο θα είναι τεράστια και σημαντική. Αρκεί να πούμε ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο τώρα το 75% των πολιτών θέλει την επιστροφή στην ΕΕ.

Τα σκέφτηκα όλα αυτά βρισκόμενος στην πρωτεύουσα (της ΕΕ) για μία συνάντηση περί Τεχνητής Νοημοσύνης στη διακυβέρνηση. Όχι πως θα βάλουμε ρομπότ να μας κυβερνούν! Αλλά πως θα αξιοποιήσουμε στην καθημερινή μας λειτουργία τις δυνατότητες της τεχνολογίας για να βελτιώσουμε την ζωή μας!

Γι’ αυτό θα τα πούμε μία άλλη φορά!