ΑΠΟΨΕΙΣ

Δεν θα πέσατε από τα σύννεφα διαβάζοντας ότι υπάλληλος στον δήμο Μετεώρων απουσίαζε επί δεκατρία χρόνια από τη δουλειά χωρίς κανένας να τον αναζητήσει. Άλλωστε, μόλις λίγες εβδομάδες πέρασαν από τότε που αποκαλύφθηκε ότι κάποιος που δήλωνε «Κρυπτοχριστιανός» και ζούσε σε σπηλιά χωρίς ρεύμα στην Κόρινθο, εργαζόταν με τηλεργασία στην υπηρεσία αποκομιδής απορριμμάτων του δήμου Ερέτριας. Τρόπος να μαζεύεις σκουπίδια με τηλεργασία δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί, παρά την πρόοδο της τεχνολογίας, ωστόσο μην πάρετε τις λέξεις τοις μετρητοίς. Ο δημοσιοϋπαλληλικός σουρεαλισμός επιτρέπει να υπάρχουν «υπηρεσίες αποκομιδής απορριμμάτων» όπου οι γραφιάδες είναι περισσότεροι από τους εργάτες. Για να κορυφωθεί ο σουρεαλισμός, ο υπάλληλος δήλωσε ότι και χάρη μας έκανε που δούλευε με τηλεργασία αφού θα μπορούσε να έχει πάρει αναπηρική σύνταξη.

Στο ενδιάμεσο διάστημα, ο δήμαρχος Βόλου επισκέφθηκε την διεύθυνση πολεοδομίας όπου διαπίστωσε ότι απουσίαζαν αδικαιολόγητα περισσότεροι από τους μισούς υπαλλήλους, συμπεριλαμβανομένων και προϊσταμένων. Αφού αυτό συνέβη στον Βόλο όπου λόγω των ειδικών συνθηκών που διαμορφώνει η ιδιοσυγκρασία του δημάρχου δεν υπάρχουν τετραμελή συνεργεία στα οποία ένας σκάβει και τρεις του λένε πώς να κρατάει την αξίνα, πίνοντας εσπρέσο φρέντο, θεωρήστε δεδομένο ότι συμβαίνει παντού στην ελληνική επικράτεια. Και αν θέλετε να κάνουμε το πράγμα λιγότερο λουφαδόρικο και περισσότερο ηρωικό, ας θυμηθούμε τον δήμαρχο Χαλανδρίου ο οποίος κατά την περίοδο του αντιμνημονιακού αγώνα απαγόρευε στους επιθεωρητές δημόσιας διοίκησης να περάσουν την πόρτα του δημαρχείου για να ελέγξουν πόσοι από τους συμβασιούχους που έγιναν μόνιμοι με το ΠΔ 164/2004 -γνωστότερο ως «διάταγμα Παυλόπουλου»- είχαν κανονικές συμβάσεις και πόσοι παραμυθένιες. Με την βοήθεια της συναγωνίστριας ΠΟΕ-ΟΤΑ τα κατάφερε αφού, καθυστέρηση στην καθυστέρηση, ήρθαν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην εξουσία και ένας από τους πρώτους νόμους τους έδωσε τέλος στους ελέγχους για τις μετατροπές των συμβάσεων.

Συμβαίνουν γενικώς στον δημόσιο τομέα. Αλλά στην Τοπική Αυτοδιοίκηση παρασυμβαίνουν. Η μισή αλήθεια είναι ότι οι δήμαρχοι δεν έχουν εργαλεία διοίκησης. Μόλις τελειώσουν οι πανηγυρισμοί για την εκλογή και φύγουν τα τηλεοπτικά συνεργεία, διαπιστώνουν ότι η εξουσία τους είναι μικρότερη από εκείνη των υπαλλήλων. Στους ΟΤΑ δεν υπάρχουν ούτε νόρμες απόδοσης ούτε κυρώσεις. Εργατικοί και τεμπέληδες, ευγενείς και αγενείς, φιλότιμοι και λουφαδόροι στο τέλος του μήνα παίρνουν τον ίδιο μισθό. Κάνει, λοιπόν, ο δήμαρχός τα στραβά μάτια στα μισοάδεια γραφεία ελπίζοντας ότι έστω και έτσι κάποια δουλειά θα βγαίνει. Αν τεντώσει το σκοινί και αρχίσει να ελέγχει τις παρουσίες, θα ξεσπάσει πόλεμος και χαμένος θα είναι μόνο ο ίδιος.

Η άλλη μισή αλήθεια είναι ότι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ο δήμαρχος που προσπαθεί να κάνει τις υπηρεσίες να λειτουργήσουν, αναλαμβάνει προσωπικό κόστος. Εκλογικό ή/και κοινωνικό. Στον στενό δημόσιο τομέα ή σε μία ΔΕΚΟ, ο κακός θα είναι κάποιος προϊστάμενος ή διευθυντής, όχι όμως ο υπουργός που ιεραρχικά βρίσκεται αρκετά μακριά για να ασχολείται με τέτοια θέματα. Αντίθετα, σε έναν δήμο ο κακός θα είναι οπωσδήποτε ο δήμαρχος καθώς δύσκολα κάποιος θα πεισθεί ότι ένα μέτρο που δυσκολεύει τη ζωή των υπαλλήλων λαμβάνεται χωρίς τη δική του έγκριση. Στις τοπικές κοινωνίες όπου συνήθως εκτυλίσσονται τέτοιες ιστορίες, αυτή η δυσαρέσκεια μπορεί να χαλάσει σχέσεις ανάμεσα σε οικογένειες και εξίσου να έχει πολλαπλασιαστικό εκλογικό κόστος. Γι’ αυτό συνήθως αποφεύγεται. Και έτσι, όλοι μένουν ικανοποιημένοι. Οι αιρετοί που δεν γίνονται κακοί και οι υπάλληλοι που δεν τους ενοχλεί κανένας. Θεωρητικά, βεβαίως, θα έπρεπε να δυσαρεστούνται οι δημότες. Αλλά εκείνοι έχουν συνηθίσει. Θεωρούν ότι αυτό που ζουν είναι κανονικό, δεν έχουν απαιτήσεις και, άλλωστε, ξέρουν ότι και τον αντίπαλο του δημάρχου να ψηφίσουν, πάλι ίδιος θα τους προκύψει.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 16.06.2024