Ανεξίτηλες ροδιές νεοελληνικής παρανομίας…
Μπορεί να έχουν γίνει πολλά βήματα, αλλά ο δρόμος για να γίνουμε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος είναι ακόμη μακρύς. Πρώτον, γιατί το κράτος δεν είναι ακόμη updated, δεύτερον, γιατί δεν διαθέτει τα κατάλληλα εργαλεία για να κάνει σωστά τη δουλειά του, τρίτον, γιατί φοβάται να επιβάλει πρόστιμα ώστε να αποτρέψει τους πολίτες από την παρανομία και τέταρτον, γιατί οι πολίτες, βλέποντας αυτά τα κρατικά χάλια, συνεχίζουν να αδιαφορούν για το κοινωνικό σύνολο και να παραβαίνουν νόμους και κανονισμούς.
Τρίτη απόγευμα μπαίνω με το αυτοκίνητό μου σε ένα στενό δρομάκι απέναντι από το «Ιπποκράτειο», για να κάνω μία σύντομη ερώτηση σε ένα συνεργείο. Το στενό ήταν συνήθως φουλ στα παρκαρισμένα, όμως την ημέρα εκείνη επικρατεί απόλυτη ερημιά. Λες και είχε αποκλειστεί από την αστυνομία. Σταματώ στο συνεργείο και επειδή ο ιδιοκτήτης μιλούσε στο τηλέφωνο, περιμένω υπομονετικά για να του μιλήσω για το πρόβλημά μου.
«Δεν θα γίνουμε ποτέ κράτος», ακούω να μουρμουράει φωναχτά ο έτερος πελάτης που περίμενε πριν από εμένα. Δεν αφήνω την ευκαιρία να πάει χαμένη και τον τσιγκλάω για το «γιατί και πώς». Τι είχε συμβεί, λοιπόν: Ο δρόμος ήταν να ασφαλτοστρωθεί και για τον λόγο αυτό οι υπηρεσίες του δήμου Θεσσαλονίκης είχαν βάλει εδώ και ημέρες τις γνωστές ασπροκόκκινες κορδέλες, ειδοποιώντας τους ιδιοκτήτες των παρκαρισμένων ΙΧ να τα απομακρύνουν την ημέρα που θα γίνονταν οι εργασίες. Φυσικά, κάποιος πανέξυπνος νεοέλληνας, είτε γιατί το αγνόησε είτε γιατί έλειπε διακοπές, δεν ανταποκρίθηκε, με αποτέλεσμα το αυτοκίνητό του να μείνει το μόνο παρκαρισμένο στο στενό. Όταν οι υπάλληλοι του δήμου άρχισαν την αναζήτηση δεν μπόρεσαν να εντοπίσουν τον ιδιοκτήτη, γιατί το σύστημα δεν είχε τα επικαιροποιημένα στοιχεία του. Έτσι, κλήθηκε η Τροχαία, που φυσικά άργησε χαρακτηριστικά να έρθει γιατί «δει δη… οχημάτων». Αλλά και όταν ήρθε το όχημα, ο δρόμος είχε ήδη ασφαλτοστρωθεί και δεν μπορούσε να πατήσει στη φρεσκοστρωμένη άσφαλτο για να απομακρύνει το ΙΧ. Έτσι, ασφαλτοστρώθηκε όλο το στενό εκτός από… το μπάλωμα στη θέση πάρκινγκ του ΙΧ. Γιατί ένα ολόκληρο κράτος δεν ήταν σε θέση να απομακρύνει ένα παράνομα παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Ούτε λόγος βέβαια για επιβολή προστίμου, για να «τσούξει» και προς παραδειγματισμό…
«Γι’ αυτό δεν θα γίνουμε ποτέ κράτος», επανάλαβε στο τέλος εμφατικά ο αγανακτισμένος πολίτης. Όση ώρα μου μιλούσε, το πάρτι παρανομίας ή αδιαφορίας των πολιτών συνεχίστηκε. Ένας κάτοικος της περιοχής πάρκαρε έτσι ώστε να μη χωρά δεύτερο αυτοκίνητο στη διπλή θέση πάρκινγκ απέναντι από το συνεργείο, ενώ λίγο νωρίτερα τη φρέσκια άσφαλτο είχαν διασχίσει καμία δεκαριά μηχανάκια. Αφήνοντας πίσω τους ανεξίτηλες ροδιές νεοελληνικής παρανομίας και αδιαφορίας…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 21.07.2024
