ΑΠΟΨΕΙΣ

Σε μία ημερίδα του υπουργείου Οικονομικών συντόνισα μία συζήτηση για το ψηφιακό σχολείο. Συζητήσαμε για τους μαθητές και τις μαθήτριες που όλο και περισσότερο δείχνουν αδυναμία να συγκεντρωθούν στις στατικές εικόνες του βιβλίου και αναφερθήκαμε στις κυβερνητικές πρωτοβουλίες για το πολλαπλό βιβλίο, τον διαδραστικό πίνακα και τον ψηφιακό μετασχηματισμό του σχολείου.

Και εκεί έθεσα την ερώτηση που μου τριβέλιζε το μυαλό: «και πώς γίνεται μέσα σε όλα αυτά τα απαγορεύετε το κινητό στο σχολείο;». Στην αντίστοιχη συζήτηση σε εκπομπή μου στην τηλεόραση ζήτησα από όλους τους ομιλητές να βάλουν τα κινητά τους σε περιορισμό στο κέντρο του τραπεζιού. Δυσκολευτήκαμε όλοι.

Εάν με ρωτάτε, η απόφαση για απαγόρευση των κινητών στα σχολεία είναι σωστή. Ο καθένας μας γνωρίζει πόσο εθιστικό είναι αυτό το εργαλείο, που σου λύνει τα χέρια, σου απαντάει σε όλα, φωτογραφίζει ό,τι θέλεις, σε φέρνει σε επαφή με όποιον θέλεις, λειτουργεί ως κάμερα, φωτογραφική μηχανή, τηλέφωνο, υπολογιστής, υπολογιστής αριθμητικών πράξεων, ημερολόγιο, ξυπνητήρι και άλλα τόσα.

Εκτός όμως απ’ όλα αυτά με το κινητό μπορεί κανείς να φωτογραφήσει και να κινηματογραφήσει πράγματα ερήμην των άλλων. Να μαγνητοφωνήσει συνομιλίες εν αγνοία τους. Να ποστάρει φωτογραφίες ή βίντεο. Να αποτελέσει μέσο χειραγώγησης, εκδικητικής πορνογραφίας, ή μπούλινγκ. Και πάνω από όλα να αποτελέσει διασπαστική αιτία για την προσοχή των παιδιών.

Δεν ξέρω τι μπορεί να αποτελεί το αντεπιχείρημα για να επιτρέπεται στους μαθητές να χρησιμοποιούν το κινητό στα σχολεία. Η επικοινωνία με τους γονείς μπορεί να γίνεται με άλλους τρόπους θα σας πουν όσοι εισηγήθηκαν το μέτρο και η δια ζώσης επικοινωνία με την σχολική κοινότητα είναι σημαντικότερη όλων.

Το αντεπιχείρημα λέει πως ό,τι απαγορεύεις στα παιδιά απλά γίνεται περιζήτητο. Μα η συγκεκριμένη συσκευή είναι ήδη περιζήτητη και αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας.

Είναι η αποβολή ο ενδεδειγμένος τρόπος τιμωρίας των παιδιών; Η λέξη τιμωρία για μένα είναι ήδη αναχρονιστική. Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ πώς μπορεί κάποιος να πείσει ένα παιδί να μην χρησιμοποιεί το κινητό του στην τάξη. Ή για να το πω αλλιώς οι συστάσεις πολλών χρόνων απέτυχαν να το κατορθώσουν.

Η δική μου πρόταση είναι να προστεθούν στο ημερήσιο πρόγραμμα μαθήματα που ενθαρρύνουν τα παιδιά να κινούνται και να χρησιμοποιούν τα συναισθήματα τους.

Και να προσθέσω ότι θα πρέπει και οι δάσκαλοι και οι καθηγητές να εξαφανίσουν τα κινητά τους. Έτσι λειτουργούν αυτά.

Υ.Γ. Προτείνω και σε εσάς, μία ώρα τη μέρα να το βάζετε στην τσάντα σας. Για ενσυναίσθηση.