ΑΠΟΨΕΙΣ

Και τώρα τι κάνουμε; Φτάνουμε το προηγούμενο μέγιστο (στην χώρα και στη Θεσσαλονίκη και στους γύρω νομούς της Κεντρικής Μακεδονίας) και μυαλό δεν έχουμε -φυσικά, βάλει.

Όλα είναι ανοιχτά και συζητάμε την άρση των περιορισμών. Ευτυχώς ο μέσος όρος του αριθμού θανάτων δεν ανεβαίνει αλλά δυστυχώς δεν υποχωρεί. Όπως τότε το 1821 που ο αγώνας κατέληξε στην διαμάχη για την εξουσία και την διατήρηση τοπικών συμφερόντων. Μέρες που είναι ας θυμόμαστε την απελευθέρωση από την σκλαβιά των 400 χρόνων και όχι τα άλλα. Ας θυμηθούμε όμως ότι τα πολιτικά κόμματα-παρατάξεις της εποχής ήταν το Ρωσικό, το Αγγλικό και το Γαλλικό. Ελληνικό δεν είχε… Ακόμη και σήμερα οι εραστές των ολοκληρωτικών κομμάτων καλοβλέπουν την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία.

Καταστρέφονται πόλεις, σκοτώνονται άνθρωποι αλλά κάνουν συναυλία για την Ειρήνη. Την κόρη του ξαδέρφου του πεθερού της γειτόνισσας… Την Δευτέρα Παρουσία θα είναι τοποθετημένοι στις κρατικές δομές οι «ειρηνιστές καλλιτέχνες». Πώς άραγε η αντιμετώπιση αυτή συνάδει με την ανθρώπινη συμπεριφορά; Αποτυπώνεται στις διάφορες έρευνες της εποχής. Που επιμένουν να μετράνε κάτι που ενδιαφέρει ελάχιστους. Με τις εκλογές θα ασχοληθούμε όταν καταλαγιάσει ο COVID και τελειώσει η εισβολή των Ρώσων -ελπίζω χωρίς να αρχίσει κάτι χειρότερο.

Πώς το λέει ο Τσίπολα; «Ο ηλίθιος είναι το χειρότερο είδος γιατί κάνει κακό στους άλλους και στον εαυτό του». Λέει και άλλα (ο Τσίπολα): «Το ποσοστό ηλιθίων είναι σταθερό και ανεξάρτητο από άλλα χαρακτηριστικά». Άσε που θα πληρώνουμε σε ρούβλια το αέριο. Κάπου είχα κρυμμένα μερικά!

Μυαλό φυσικά δεν βάζουμε. Η νοοτροπία «ότι θέλω εγώ είναι το σωστό και οι άλλοι πρέπει να το αναγνωρίσουν και να κάνουν τα πάντα γι’ αυτό» είναι βαθιά ριζωμένη στην Ελληνίδα και τον Έλληνα που συμπεριφέρονται σαν τον Νάρκισσο. Κάποιοι για να το αποδείξουν κάνουν πολιτικές εκδηλώσεις για την Ειρήνη. Είπαμε την κόρη του ξαδέρφου… Σύμφωνα με την, κατά τον Οβίδιο, γνωστότερη και περισσότερο διαδεδομένη παράδοση για τον Νάρκισσο, απασχολημένος να θαυμάζει την καθ’ όλα άριστη σωματική του διάπλαση στα νερά ποταμιού, δεν ανταποκρίθηκε στον έρωτα της Ηχούς η οποία συνεχώς τον καλούσε. Αποτέλεσμα ήταν η μεν φωνή της Ηχούς να εξασθενεί συνέχεια σε τρόπο ώστε ν’ ακούγονται μόνο οι τελευταίες συλλαβές και να σβήνει, ο δε Νάρκισσος να πεθαίνει αυτοθαυμαζόμενος στο νερό του ποταμού που το χρησιμοποιούσε ως κάτοπτρο.

Συγχαρητήρια στο ΑΠΘ για την εξαίρετη γιορτή της 25^ης Μαρτίου. Κατάληψη δεν είχε, ευτυχώς. Περαστικά μας. Θα περάσει το Πάσχα, τέλη Μαΐου θα θα αρχίσουμε να σκεφτόμαστε την επιστροφή σε ό,τι ονομάζουμε κανονικότητα.