Η απασχόληση εργαζομένων σε περισσότερες εταιρείες του ιδίου ομίλου
Ο «πονοκέφαλος» των επικεφαλής των HR: Είναι δυνατόν εργοδότης να είναι ο «όμιλος»;
Αποτελούσε πάντοτε πρόβλημα, όχι ασήμαντο, για τους επικεφαλής των τμημάτων HR ομίλων εταιρειών που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας (βεβαίως και για τους ίδιους τους επικεφαλής των ομίλων) η απασχόληση εργαζομένων σε περισσότερες από μία εταιρείες του ιδίου ομίλου.
Και τούτο γιατί, μολονότι προσλαμβάνονται και αμείβονται από μία από τις εταιρείες που συναπαρτίζουν τον ενιαίο όμιλο, καλούνται, εντούτοις, να απασχολούνται και σε αντικείμενα που αφορούν άλλες, «αδελφές», εταιρείες.
Κατά το ελληνικό δίκαιο όμως ο όμιλος δεν μπορεί να θεωρηθεί ενιαίος εργοδότης.
Η παροχή, κεντρικά, επιμέρους υπηρεσιών στις εταιρείες του ομίλου
Για λόγους διευκόλυνσης της άσκησης της διοίκησης αλλά και για λόγους οικονομίας κλίμακας, οι περισσότερες από τις εταιρείες του ιδίου ομίλου μοιράζονται συχνά την ίδια έδρα και τις ίδιες εγκαταστάσεις. Οι υπάλληλοι αρκετών τμημάτων παρέχουν τις υπηρεσίες τους σε περισσότερες εταιρείες του ίδιου ομίλου.
Η «θέση» των επιμέρους εμπλεκομένων και η αντίστοιχη των νομικών συμβούλων: Οι HR managers σε απόγνωση!
Το συγκεκριμένο πρόβλημα καθίσταται πολυπλοκότερο αν το δει κάποιος από την οπτική γωνία των επιμέρους εμπλεκομένων. Οι νομικοί σύμβουλοι συχνά προτείνουν λύσεις ανεφάρμοστες, ελάχιστα υλοποιήσιμες ή, σε πρακτικό επίπεδο, προβληματικές. Οι HR managers, κάποιες φορές σε απόγνωση, καλούνται να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα...
Η νομολογιακή αντιμετώπιση
Η (σχετικά πρόσφατη) ΑΠ 10/2018 δίνει η λύση: «επί ομίλου εταιρειών, που έχουν κοινά οικονομικά συμφέροντα, ακόμη και στην περίπτωση που η σύμβαση εργασίας του μισθωτού καταρτίστηκε με μία από τις εταιρείες του ομίλου και η αξιοποίηση της εργασίας του γίνεται και από άλλες εταιρείες του ίδιου ομίλου, εργοδότης παραμένει η αντισυμβαλλόμενη του μισθωτού εταιρεία, η οποία ασκεί διευθυντικό έλεγχο επί της εργασίας του και ευθύνεται για την πληρωμή των πάσης φύσεως αποδοχών του».
Με απλά λόγια γίνεται, υπό προϋποθέσεις, αποδεκτό πως: (α) Είναι δυνατό να προσληφθεί ένας εργαζόμενος από την α-ΑΕ και να παρέχει τις υπηρεσίες του όχι μόνο στη συγκεκριμένη ΑΕ (:α-ΑΕ) αλλά, επιπρόσθετα, στις β-AE και γ-AE, εταιρείες του ιδίου ομίλου και (β) Στο συγκεκριμένο παράδειγμα εργοδότης τους εργαζόμενου παραμένει η εταιρεία με την οποία συνεβλήθη ο εργαζόμενος στη σύμβαση εργασίας του (:α-ΑΕ) μολονότι παρέχει τις υπηρεσίες του και σε άλλες εταιρείες (:β-AE και γ-AE) του ιδίου ομίλου.
Η λύση του «γόρδιου» δεσμού
Όπως προκύπτει από τη νομολογία του ανώτατου ακυρωτικού είναι αποδεκτό ο εργαζόμενος να παρέχει τις υπηρεσίες του και σε άλλες εταιρείες του ιδίου ομίλου και όχι μόνο σε εκείνη από την οποία προσλήφθηκε. Η παραδοχή αυτή αποδεικνύεται εξαιρετικά σημαντική για τους ομίλους εταιρειών καθώς (α) ο εργαζόμενος δεν δικαιούται να αντιλέξει στην παροχή των υπηρεσιών του σε άλλες εταιρείες του ιδίου ομίλου, (β) οι λοιπές εταιρείες, εκτός εκείνης που προσέλαβε τον εργαζόμενο-υπό την προϋπόθεση της αυτοτέλειάς τους, δεν εκτίθενται σε νομικούς κινδύνους και (γ) οι επιμέρους εταιρείες που συναπαρτίζουν τον όμιλο δικαιούνται απρόσκοπτα να αξιοποιήσουν τις υπηρεσίες του εργαζόμενου σε μία από αυτές.
Υπό την προϋπόθεση των κατάλληλων συμβατικών ρυθμίσεων ένα χρόνιο πρόβλημα αποδεικνύεται πως έχει την (απλή) λύση του!
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 10 Φεβρουαρίου 2019
