ΑΠΟΨΕΙΣ

Να φύγει και να μην ξανάρθει. Να πάει στον αγύριστο, ή έστω να πάει αλλού, αλλά να φύγει από εμάς.

Αναφέρομαι φυσικά στο 2018 που εξελίχτηκε σε μια ακόμη κακή χρονιά για την τεράστια πλειοψηφία των ελληνικών νοικοκυριών, συνεχίζοντας την ακολουθία των δύσκολων τελευταίων χρόνων.

Το διαφορετικό σε σχέση με τα προηγούμενα είναι ότι το 2019 που έρχεται έχει όλες τις προϋποθέσεις να σπάσει την αλυσίδα της δεκαετίας και να αναστρέψει την πορεία των πραγμάτων.

Αυτό οφείλεται αφενός στην γενική διαπίστωση πως πιάσαμε πάτο και χειρότερα δεν γίνεται (ΣΣ: ας μην προκαλούμε τον Μέρφι που περιέγραφε στους νόμους του ότι «όσο άσχημα κι αν πηγαίνουν τα πράγματα, πάντα θα μπορούν να πάνε χειρότερα»), αφετέρου στο ότι ο νέος χρόνος κουβαλά μαζί του όλα τα εχέγγυα για να αλλάξει η χώρα πορεία.

Πρώτα απ’ όλα τις εκλογές σε δήμους, περιφέρειες, Βουλή, ευρωκοινοβούλιο.

Σε μια δημοκρατική κοινοβουλευτική δημοκρατία, ο μόνος τρόπος για να αλλάξουν δραστικά τα πράγματα είναι οι εκλογές. Οι πολίτες πηγαίνουν στις κάλπες κι επιλέγουν τα πρόσωπα, τα προγράμματα και τις πολιτικές που επιθυμούν. Επιπρόσθετα, κατά την προεκλογική περίοδο είθισται να αναπτύσσονται προβληματισμοί και σοβαρές συζητήσεις για το τι προσδοκούσαμε, τι καταφέραμε και τι όχι, τι ευελπιστούμε ότι μπορούμε να πετύχουμε και τι να αποφύγουμε. 

Οι εκλογές που επίκεινται σε δήμους, περιφέρειες, εθνικό κι ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, προσφέρουν χρυσή ευκαιρία να αλλάξουμε το πολιτικό μας προσωπικό και να δρομολογήσουμε τα πράγματα σε μια νέα τροχιά που οδηγεί σε καλύτερους προορισμούς.

Δεύτερον, ο νέος χρόνος φέρνει μαζί του την πρόκληση να πορευτούμε- ως χώρα- χωρίς μνημόνια και αυστηρές περιοριστικές πολιτικές. Αυτό σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι μπορούμε να κάνουμε του κεφαλιού μας, αλλά πως πρέπει να χαράξουμε μια πορεία η οποία θα συνοδεύεται διαρκώς από την σχέση κόστους - οφέλους, εσόδων - εξόδων. 

Να μάθουμε δηλαδή ως κράτος να λειτουργούμε αποδεχόμενοι το βασικό αυτονόητο μιας υγειούς κοινωνίας: ξοδεύουμε ότι έχουμε και έχουμε την επίγνωση πως όποια δαπάνη κάνουμε, κάποιος θα κληθεί να την πληρώσει.

Κοντολογίς, το 2019 μπορεί να αποδειχθεί η πρώτη χρονιά -ύστερα από μια δεκαετία- που να αντιστρέψουμε το «κάθε πέρυσι και καλύτερα», βάζοντας στην θέση του το «κάθε φέτος και καλύτερα».

Μόνη προϋπόθεση, να αποδείξουμε ότι μάθαμε από τα παθήματά μας και είμαστε αποφασισμένοι να μην τα επαναλάβουμε για να μην ξαναζήσουμε τις συνέπειές τους.

-Χρονιάρες μέρες, ήρθαν στη Θεσσαλονίκη οι ξενιτεμένοι φίλοι μας. Ήρθαν και τα παιδιά μας οι μετανάστες. Έφεραν και τις κοπέλες τους και τα αγόρια τους, έφεραν και φίλους τους να διασκεδάσουν στη Θεσσαλονίκη τώρα τις γιορτές.

-«Ρε, τι γίνεται με τα σκουπίδια εδώ;» απορούσαν όλοι. Έβλεπαν στους δρόμους τις ντάνες και δεν μπορούσαν να το πιστέψουν. Και οι πράσινοι κάδοι και αυτοί της ανακύκλωσης ήταν φίσκα! Και πριν και μετά τα Χριστούγεννα. «Μα τι στο καλό, δεν τα μαζεύουν ποτέ;» απορούσε παιδί φίλου στην περιοχή της Ανάληψης.

-Αυτό που τους τρελαίνει ήταν το ότι ακόμη κι όταν τα μαζεύουν, η βρώμα που μένει είναι απερίγραπτη. Τα απορριμματοφόρα της ανακύκλωσης δεν συμπίπτουν χρονικά με αυτά των πράσινων κάδων, ενώ κανείς δεν περνά να καθαρίσει. Τους εξηγούμε ότι το Τμήμα Σαρώματος δεν λειτουργεί, ουσιαστικά, κι ότι αυτό θεωρείται φυσικό από τους αρμόδιους του δήμου και δεν μας πιστεύουν.

-«Τα λες από εμπάθεια», μου έλεγε μια φίλη μου που ήρθε από τη Μαδρίτη. Την έβαλα να παραφυλάξει από το παράθυρό της να δει πότε θα περάσει αυτοκίνητο και σκούπα από το Φάληρο. «Έχεις δίκιο», κατέληξε μετά από πέντε μέρες ενδελεχούς παρακολούθησης. «Δεν περνούν ποτέ για να καθαρίσουν. Στέλνουν αυτοκίνητο μόνο να μαζέψει κακήν κακώς. Αλλά τι στο καλό, αυτό είναι απάνθρωπο!»

-Απάνθρωπο - ξεαπάνθρωπο, αυτό είναι. Κοντεύουμε να το συνηθίσουμε. Η Βασιλίσσης Όλγας και το 5ο Δημοτικό Διαμέρισμα φαίνεται πως για κάποιο λόγο έπρεπε να την πληρώσουν και εκεί φαίνονται περισσότερο από παντού τα αποτελέσματα της κακής κι ανεπαρκούς πολιτικής που ακολουθείται.

-Ο εντεταλμένος σύμβουλος υπεύθυνος για την Καθαριότητα δεν δείχνει να ενοχλείται και πολύ από αυτήν την κατάσταση. Τα παράπονα πέφτουν βροχή, ενώ τα social media κατακλύζονται από φωτογραφίες με σκουπίδια από τη Θεσσαλονίκη. Αλλά δεν ιδρώνουν αφτιά και συνεχίζουν να ακούγονται σφυρίγματα αδιαφορίας. Λες και δεν τους αφορά το ζήτημα.

-Η ευθύνη των αρμοδίων για την κατάσταση αυτή είναι τεράστια. Όχι μόνον επειδή εμφάνισαν λειτουργικές αδυναμίες, αλλά επειδή επέτρεψαν την κατάσταση να εκτραχυνθεί.

-Και αντί να ομολογήσουν την ευθύνη τους, βγαίνουν να μας πουν ότι καλώς οι εργαζόμενοι απέχουν κάθε Κυριακή και αργία από την εργασία τους, με το αιτιολογικό ότι δεν έχουν Μέσα Ατομικής Προστασίας, που είναι υποχρεωμένος ο δήμος να τους παρέχει.

-Ότι καλώς βρωμάμε δηλαδή, επειδή ο δήμος δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει το διαγωνισμό προμήθειας των ΜΑΠ, όπως και καλώς οι εργαζόμενοι απέχουν διαμαρτυρόμενοι αλλά μόνον τις Κυριακές και τις αργίες- μην χάσουν και τον μισθό τους. Τόσο απλά, τόσο καλά!

-Είναι κρίμα, πάντως, διότι για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια η πόλη στολίστηκε τόσο ωραία από το δήμο Θεσσαλονίκης.

-Και του χρόνου με καθαρή πόλη, αδέρφια!

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 30 Δεκεμβρίου 2018