ΑΠΟΨΕΙΣ

Βαδίζουμε στο 2024 και αναμένουμε να είναι καλύτερο από το 2023. Όπως πάντα έτσι ευχόμαστε! Με τον COVID να μην μας έχει αφήσει ήσυχους, ζώντας τις κοινωνικές επιπτώσεις με την αύξηση των φαινόμενων βίαιης συμπεριφοράς κυρίως από εφήβους που δεν κατάφεραν να κοινωνικοποιηθούν και γνωστικά κενά στην εκπαίδευση, ελπίζουμε να ξεπεραστούν με το πέρασμα των ημερών.

Ο Άγιος Βασίλης θα φέρει δώρα, μικρές αυξήσεις και απαλλαγή από κάποια περιττά που χρεωνόμασταν. Ας περιμένουμε!

Όπως έλεγα την προηγούμενη εβδομάδα τρία μεγάλα θέματα που αντιμετωπίζουμε, διαχρονικά, για την αναπτυξιακή μας στρατηγική σχετίζονται με την κατανομή του εργατικού δυναμικού στους τομείς παραγωγής (πρωτογενής τομέας, δευτερογενής, υπηρεσίες, τριτογενής) και η ενίσχυση των δεξιοτήτων του. Προφανώς δεν είναι δυνατόν να αποκτήσουν όλοι προσόντα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και να απασχοληθούν με βάση αυτά, αφού η αγορά εργασίας δεν έχει μόνο τριτοβάθμιας θέσεις! Πρέπει να βρούμε εργαζόμενους στον πρωτογενή τομέα, να αναμορφώσουμε την τριτοβάθμια εκπαίδευση και ξεκινώντας από το δημοτικό σχολείο είναι απαραίτητο να καλλιεργηθούν δεξιότητες και να γνωρίσουν οι μαθητές και οι μαθήτριες βήμα-βήμα την αγορά εργασίας και τις προοπτικές. Μετά στο επίπεδο του Λυκείου εμφανίζεται το τρίτο μεγάλο θέμα είναι η Τεχνική και Επαγγελματική Εκπαίδευση.

Ο σχετικός Νόμος είναι σε δημόσια διαβούλευση. Με πολλές και σημαντικές καινοτομίες. Ισχυρή ανάγκη είναι να ενταχθεί οργανικά στην εκπαίδευση η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση. Το ιδανικό θα ήταν να μην υπάρχει διάκριση στα Λύκεια και εσωτερικά σε κάθε Λύκειο να υπάρχουν τμήματα τεχνικής, γενικής και επαγγελματικής! Θυμάμαι το 1975 τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να μιλάει για το ενιαίο χωρίς διακρίσεις Λύκειο που είχε σχεδιαστεί…

Έτσι δεν θα είναι σχολεία που κακώς θεωρούνται υποδεέστερα και καταφύγια και φυτώρια αντικοινωνικών συμπεριφορών. Λογικά πρέπει να συνδεθεί η επαγγελματική και τεχνική εκπαίδευση και η τριτοβάθμια εκπαίδευση με το αναπτυξιακό σχέδιο της Χώρας. Άρα πρέπει πρώτα να υπάρξει αναπτυξιακό σχέδιο!

Πρέπει η χώρα να προχωρήσει στο μέλλον βλέποντας μπροστά τις ηλεκτρονικές εφαρμογές συνεχίζοντας τα βήματα της με την χρήση τους και την απαλλαγή από μεροληπτικές πρακτικές. Να ξεπεράσει εικόνες από το παρελθόν, να προσαρμόσει το μέλλον της. Να απαλλαγεί από δοξασίες και λεφτόδεντρα. Όπως έλεγαν στους χαμένους παραδείσους «μπορείς να τους διορίσεις όλους, το πρόβλημα είναι να τους πληρώνεις!» Δηλαδή; Να βλέπει μπροστά του το παιδί ένα μέλλον που δεν καθορίζεται από δοξασίες και παρελθόν.

Μπορούμε; Είναι ένα μεγάλο ερώτημα. Σίγουρα το να αντί να σπουδάζει κάποιος στο πανεπιστήμιο της τάδε χώρας στην Ελλάδα αντί στην χώρα δεν θα μας λύσει κανένα πρόβλημα. Το να αυξηθούν οι διαθέσιμες στην Ελλάδα θέσεις από 80 χιλιάδες σε 100 χιλιάδες δεν θα προσθέσει ζήτηση. 70 χιλιάδες τελειώνουν το Λύκειο κάθε χρόνο τόσοι να είναι αυτοί που θα ζητούν τριτοβάθμια εκπαίδευση. Πιθανόν να αλλάξουν οι τομείς ζήτησης. Αλλά για αυτό το κάθε πανεπιστήμιο πρέπει να εκπονήσει στρατηγικό σχέδιο. 10 χρόνια τώρα πρέπει από τον Νόμο, αλλά δεν το κάνει!

Ας ελπίσουμε να πάμε καλύτερα το 2024! Άσε που περιμένουμε και το Μετρό και το μέτρο!