Ναι στο εμβόλιο
Ας ξεκινήσουμε με τα αισιόδοξα μηνύματα γιατί εσχάτως έχει πέσει πολύ μαυρίλα. Και αυτά είναι πρώτα και κύρια τα νέα για το εμβόλιο. Δεν είμαι ειδικός, αλλά νομίζω ότι ποτέ στην πρόσφατη ιστορία δεν πέτυχε η ανθρωπότητα να δημιουργήσει ένα εμβόλιο μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Για να μη ξεχνιόμαστε, μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο, οι φαρμακευτικές εταιρείες κατάφεραν να πετύχουν ένα αποτελεσματικό εμβόλιο για τον κορονοϊό. Είναι προφανές ότι οι τεράστιες επιπτώσεις της πανδημίας ήταν ο λόγος που όλος ο κόσμος έπεσε επάνω στην υπόθεση της έρευνας για το εμβόλιο.
Έτσι αυτές τις ημέρες ξεκινά στη Βρετανία ο εμβολιασμός, ενώ θα ακολουθήσουν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Κράτη, κυβερνήσεις, επιστήμονες, πολίτες εθελοντές και διεθνείς οργανισμοί συνεργάστηκαν αρμονικά και κατάφεραν αυτόν τον άθλο.
Θα εμβολιαστούμε όλοι; Δεν το ξέρω. Εγώ θα το κάνω. Γιατί αυτό αποτελεί κατά τη γνώμη μου τη μοναδική σίγουρη ασπίδα απέναντι στον κορονοϊό, αλλά και τον μόνο δρόμο για την επιστροφή σε μία κανονικότητα. Αλλά και γιατί άλλη λύση για να βγούμε από αυτό το αδιέξοδο δε βλέπω να υπάρχει. Κανείς δε από τους αμφισβητούντες δεν άκουσα να προτείνει. Καλά τα όχι, καλοί οι προβληματισμοί, αλλά καλύτερες οι εναλλακτικές προτάσεις. Και απέναντι στο εμβόλιο δεν ακούστηκε ούτε μία.
Θετικό και το άνοιγμα των εποχικών καταστημάτων αύριο, Δευτέρα, που θα φέρει μία κάποια κίνηση στην αγορά και θα δημιουργήσει μία χριστουγεννιάτικη αύρα στις πόλεις. Για τα υπόλοιπα δεν είμαι και πολύ βέβαιος αν πρέπει να ανοίξουν.
Συγκρατημένη αισιοδοξία προκαλούν και τα νούμερα των κρουσμάτων που αρχίζουν και υποχωρούν. Αργά και βασανιστικά και είναι σίγουρο ότι θα θέλαμε η μείωση να είναι ραγδαία. Φαίνεται όμως ότι το ιικό φορτίο στις κοινωνίες μας ήταν μεγαλύτερο από αυτό που υπολόγιζαν οι επιστήμονες.
Στο ζήτημα των ευθυνών δε θα μπω. Πραγματικά με στεναχωρεί η καθημερινή πολιτική αντιπαράθεση περί διπλών βιβλίων και περί καθυστερημένων αποφάσεων που παίζεται σε πολιτικό επίπεδο. Τόσες δηλώσεις, τόσες σελίδες ανακοινώσεων και τόση φαιά ουσία είναι πράγματι κρίμα σε μία τόσο δύσκολη συγκυρία. Ταυτόχρονα με θλίβει το συνεχές δηλητήριο που κυκλοφορεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι καυγάδες που στήνονται για το θέμα, αντί να βλέπουμε το πως θα βγούμε πιο γρήγορα από αυτόν τον εφιάλτη.
Προφανώς και η συζήτηση περί ευθυνών πρέπει να γίνει. Αλλά όχι την ώρα της μεγάλης μάχης.
Αυτή την ώρα μόνο η αυτοσυγκέντρωση στον στόχο προέχει. Εκεί πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 6 Δεκεμβρίου 2020
