ΑΠΟΨΕΙΣ

Προχειρότητα, ανικανότητα ή δόλος; Τι κρύβεται πίσω από την αιφνιδιαστική τροπολογία που πέρασε μια νύχτα από την Bουλή κι έγινε νόμος του κράτους, με την οποία προσφέρεται συγχωροχάρτι σε αιρετούς και υπηρεσιακά στελέχη της αυτοδιοίκησης (δήμοι και περιφέρειες) που πιάστηκαν στην τσιμπίδα των ελέγχων για παρατυπίες ή ατασθαλίες που ζημίωσαν οικονομικά το δημόσιο;

Αναφέρομαι φυσικά στην τροπολογία που κατέθεσε μια ήσυχη νύχτα Κυριακής ο βουλευτής της ΝΔ -και πρώην δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης- και αποδέχτηκε ασμένως ο υπουργός εσωτερικών Τάκης Θεοδωρικάκος σύμφωνα με την οποία σταματούν εκατοντάδες ποινικές και πειθαρχικές διώξεις και ακυρώνονται οι καταλογισμοί, σε βάρος αιρετών και στελεχών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης.

Πριν καλά-καλά γίνει γνωστό το περιεχόμενο της τροπολογίας ακόμη και στους άμεσα ενδιαφερόμενους, πρόλαβε και δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ κι έτσι έγινε νόμος του κράτους.

Αφού έκλεισε ο κύκλος της… νομοθέτησης κι έγινε γνωστό το περιεχόμενο της νέας διάταξης, διαπιστώθηκε ότι αυτή ουσιαστικά απαλλάσσει κάθε καρυδιάς καρύδι από το χώρο της αυτοδιοίκησης που φέρθηκε με μη σύννομο τρόπο στα χρήματα του δημοσίου που διαχειρίστηκε: Από απλές παρατυπίες, μέχρι στημένες αναθέσεις κι από αδικαιολόγητες δαπάνες, μέχρι την χρηματοδότηση ανύπαρκτων έργων.

Το γεγονός ότι την τροπολογία ψήφισε εκτός από την ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, φανερώνει αφενός την προχειρότητα με την οποία κόμματα και βουλευτές ασκούν το νομοθετικό τους έργο- κορυφαία δικαιοδοσία που τους αναθέτει το Σύνταγμα και η λαϊκή εντολή- αφετέρου, ότι και τα τρία κόμματα ήθελαν να κάνουν χάρη σε κάποιον- κάποιους «δικούς τους», που είτε έμπλεξαν εξ αμελείας, είτε πιάστηκαν στα πράσα…

Τόση ήταν η σπουδή ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ να περάσει η τροπολογία, που δεν μπήκαν καν στον κόπο να σκεφτούν την ευθύνη που αναλαμβάνουν και το μήνυμα που εκπέμπουν προς την κοινωνία και κυρίως στη νέα γενιά. (Το οφειλόμενα ένσημα θα πρέπει να αποδοθούν στο ΚΙΝΑΛ που παρά τις πιέσεις που άσκησαν διάφοροι αυτοδιοικητικοί, δεν ενέδωσε και καταψήφισε καταγγέλλοντας μάλιστα τα τρία προαναφερόμενα κόμματα).

Απορίας άξιο είναι επίσης το γεγονός ότι κανένα τηλεοπτικό κανάλι δεν ασχολήθηκε με το θέμα, ούτε ετοίμασε κάποιο ρεπορτάζ για το ποιους αφορά η χαριστική τροπολογία, ποιες υποθέσεις κλείνουν, ποιοι καταλογισμοί και σε τι ύψος ακυρώνονται, ποια προσδοκώμενα έσοδα χάνει το δημόσιο.

******************************************************************************************

* Από όποια πλευρά και να δεις την υπόθεση κι από όπου και να πιάσεις την ιστορία, οδηγείσαι στο συμπέρασμα ότι το πολιτικό μας σύστημα όχι μόνον νοσεί σοβαρά, αλλά δείχνει ότι αδιαφορεί και για την ουσία και για το φαίνεσθαι.

Επιχειρώντας να καταγράψω τα… φάουλ της ιστορίας, κάνω τις ακόλουθες παρατηρήσεις:

1. Υποθέσεις που συγκλόνισαν τοπικές κοινωνίες- όπως τα περίφημα 45άρια των αδερφών Ψωμιάδη στην Θεσσαλονίκη και δεκάδες ακόμη ίδιας ή μικρότερης σπουδαιότητας σε διάφορους δήμους και περιφέρειες (από Δούρου έως Πατούλη και από την Πελοπόννησο μέχρι την Κρήτη), σβήνονται μεμιάς. Για να επικεντρωθώ στα καθ’ ημάς, να σημειώσω ότι για την εξιχνίαση των δύο υποθέσεων Ψωμιάδη -κακουργηματικού χαρακτήρα- εργάστηκαν επί χρόνια δικαστές, ανακριτές, ελεγκτές και επόπτες για να καταλήξουν σε αμετάκλητο βούλευμα παραπομπής σε δίκη που ύστερα από σειρά αναβολών, προσδιορίστηκε για την επόμενη άνοιξη. Τι μήνυμα στέλνεται στους δικαστές και τους ελεγκτές για το μέλλον, όταν όλη η δουλειά που κάνανε πετιέται στον κάλαθο των αχρήστων;.

2. Τι δικαιολογία έχει η κυβέρνηση να αξιοποιεί την κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να νομοθετεί με τροπολογίες; Γιατί δεν ακολουθεί την τυπική νομοθετική διαδικασία που προβλέπει να καταρτίζεται νομοσχέδιο, να τίθεται σε διαβούλευση και ακολούθως να εισάγεται στην Βουλή για συζήτηση, ενδεχόμενη τροποποίηση και τελική ψήφιση; Ήταν προσυνεννοημένη η μεθόδευση ανάμεσα στον αρμόδιο υπουργό εσωτερικών Τάκη Θεοδωρικάκο και τον Νικήτα Κακλαμάνη, προκειμένου να κλείσει το θέμα με συνοπτικές διαδικασίες και να δημοσιευτεί η τροπολογία στο ΦΕΚ πριν γίνει ευρύτερα γνωστή, ώστε να αποφευχθούν αντιδράσεις;

3. Τι επιχείρημα υπάρχει ώστε να απαλλάσσονται εκ των υστέρων αιρετοί και ανώτερα στελέχη της αυτοδιοίκησης των ευθυνών τους από κακή διαχείριση του δημόσιου χρήματος; Αν η κοινοβουλευτική πλειοψηφία επιθυμεί να τους προσφέρει a priori το ελεύθερο να αξιοποιούν όπως θέλουν τα κρατικά χρήματα, γιατί δεν το κάνουν με νόμο που να ισχύει κανονικά; Γιατί δηλαδή να απαλλαγεί ο Ψωμιάδης που έλεγε ότι πλήρωνε για έργα που δεν έγιναν και να μην μπορεί κι ο Τζιτζικώστας να διαχειρίζεται τα κονδύλια κατά πώς γουστάρει και κρίνει;

4. Τι μήνυμα δίνεται στους αιρετούς και τους υπηρεσιακούς παράγοντες; Μήπως τους λέμε «κάντε ό,τι θέλετε και κάποια μέρα θα έρθει μια τροπολογία να σας απαλλάξει»; Και τι μήνυμα στέλνουμε στους ανθρώπους της βιοπάλης που σκίζονται για το μεροκάματο ή που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους για ένα χρέος, όταν βλέπουν πως οι αιρετοί και οι του δημοσίου κάνουν πάρτι και ούτε γάτα ούτε ζημιά;

5. Πώς νομίζουν υπουργοί, βουλευτές και κόμματα ότι εκλαμβάνει ο απλός πολίτης την από κοινού υπερψήφιση τέτοιας χαριστικής ρύθμισης από κομματικούς οργανισμούς που αδυνατούν να συμφωνήσουν ακόμη και στο τι μέρα είναι; Πώς γίνεται να μην τάσσονται από κοινού ούτε απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα και να ψηφίζουν αλά μπρατσέτα μια τροπολογία που απαλλάσσει κάθε ευθύνης τα… δικά τους τα παιδιά που βρέθηκαν μπλεγμένα με την δικαιοσύνη, ασχέτως αν αυτό συνέβη για τυπικούς λόγους, για αμέλεια ή για… λαμογιά;

* Η δημόσια κατακραυγή που ακολούθησε την αποκάλυψη της…συμπαιγνίας, έκανε τόσο την κυβέρνηση όσο και την αντιπολίτευση να προσπαθούν να ανασκευάσουν και να υποστηρίξουν ότι τάχα δεν είχαν αντιληφθεί ακριβώς τι σήμαινε η τροπολογία που ψήφισαν από κοινού. Πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να ανακοινώσει νέα τροπολογία που διαχωρίζει τις… σοβαρές περιπτώσεις (όπως είναι αυτή των αδερφών Ψωμιάδη), από τις… αβλεψίες και τα λάθη από αμέλεια. Ακολούθησε η κυβέρνηση δια του υπουργείου Εσωτερικών που ανακοίνωσε πως : «για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία σε κανέναν πολίτη θα περιληφθεί διάταξη σε νομοσχέδιο, που κατατίθεται την προσεχή εβδομάδα, με την οποία θα ξεκαθαρίζεται ότι το πλαίσιο εφαρμογής της διάταξης εξαιρεί ρητά τις περιπτώσεις θεώρησης των ενταλμάτων που έγιναν με δόλο από τους υπαίτιους» Έγκριτοι νομικοί ωστόσο υποστηρίζουν ότι… είναι αργά για δάκρυα και ότι σε τέτοιες περιπτώσεις όταν ο κύβος ριφθεί, δεν γυρίζει πίσω. Πέρα από το γεγονός ότι ο δόλος δεν είναι κάτι που μπορεί αντικειμενικά να αποδειχτεί (θα γελοιοποιηθούν οι πάντες και τα πάντα αν κληθούν δικαστήρια να αποφανθούν αν εγώ παραβίασα μια ρητή διάταξη με δόλο ή για την φουκαριάρα την μάνα μου), από την στιγμή που η εν λόγω ρύθμιση δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, αποκτά αναγκαστική ισχύ. Τελεία και παύλα.

* Και για να μην ακούμε επιχειρήματα έωλα και δικαιολογίες αβάσιμες, εδώ θα είμαστε να δούμε τι θα γίνει όταν έρθει η ώρα της δίκης για τους αδερφούς Ψωμιάδη (θα συγκληθεί το δικαστήριο καθώς αυτό αποφασίστηκε με αμετάκλητο βούλευμα) και ζητήσουν οι συνήγοροι υπεράσπισης των κατηγορουμένων να σταματήσει κάθε δίωξη επικαλούμενοι την σχετική τροπολογία- που αποτελεί ουσιαστικά ντροπολογία.

* Άντε, να απαλλαγούν αμφότεροι και να επιστρέψουν στα έδρανα του δημοτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκης (εκλέχτηκαν και οι δύο και τέθηκαν σε αργία μετά την παραπομπή τους σε δίκη ως κατηγορούμενοι για κακουργηματικές πράξεις) και πού ξέρει κανείς, ίσως τους δούμε και με νέα αξιώματα…

Ποτέ μην λες ποτέ, που έγραψε και στην πρώτη του νουβέλα το μακρινό 1836 ο Κάρολος Ντίκενς...

* Δημοσιεύτηκε στις 18.10.2020