ΑΠΟΨΕΙΣ

Εντάξει. Εμείς- οι σημερινοί μεσήλικες- και σε αρρένων- θηλέων ήμασταν χωρισμένοι και κουρευόμασταν στρατιωτικά με το ζόρι και ξύλο φάγαμε από δάσκαλο και ποδιές φορούσαμε- τα κορίτσια- και όρθιους στον πίνακα μας έβαζαν όταν βγαίναμε από τα αυστηρά όρια που μας είχαν και αποβολές μάς έριχναν επειδή γελάσαμε στον υποχρεωτικό εκκλησιασμό ή φορέσαμε καμπάνα – ή μίνι τα κορίτσια- ή αντιμιλήσαμε καθηγητή ή κοιτάξαμε στραβά και και και…

Όλα αυτά, κάποια στιγμή θα έπρεπε να αλλάξουν και η Ελλάδα να περάσει στις αναπτυγμένες δημοκρατίες προσαρμόζοντας όλες τις δομές της- κι οπωσδήποτε τις εκπαιδευτικές- στις σύγχρονες τάσεις και τα ευρωπαϊκά κεκτημένα.

Όπερ κι εγένετο με κοσμογονικές μεταρρυθμίσεις σε όλο το εύρος του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος αλλά και με ακόμη μεγαλύτερες αλλαγές στα ήθη και τον τρόπο ζωής στην χώρα μας.

Απλά και σε αυτόν τον τομέα, λειτουργήσαμε ως Έλληνες. Κοντολογίς, τους... βγάλαμε τα μάτια πηγαίνοντας από το ένα άκρο στο άλλο: από τα καταπιεσμένα παιδιά, περάσαμε στα παιδιά-βασιλιάδες, στα παιδιά- σοφούς, στα παιδιά με απεριόριστα δικαιώματα.

Στην Ελλάδα, «τα παιδιά τα ξέρουν όλα, δικαιούνται πολλά κι έχουν πάντα δίκιο» είναι η μόνιμη επωδός σε κάθε σχετική κουβέντα.

Τα παιδιά δικαιούνται να αμφισβητούν την αυθεντία των δασκάλων, να παραβιάζουν κανόνες, να αποφαίνονται ακόμη και για το τι πρέπει να διδαχτούν, από ποιους και με ποιον τρόπο.

Τα παιδιά, ξέρουν τι κοινωνία χρειαζόμαστε, με τι νόμους και τρόπο λειτουργίας. Τα παιδιά γνωρίζουν πώς πρέπει να διοικείται η χώρα, τι είναι ηθικό και τι ανήθικο, πώς πρέπει να εργάζονται οι γονείς τους, τι φόρους να πληρώνουν και τι επιδόματα να απολαμβάνουν.

Πρόσφατα μάθαμε ότι κάποια παιδιά έχουν άποψη και για τις μάσκες- αν βοηθούν στον περιορισμό της διασποράς του ιού η αν περιορίζουν την οξυγόνωση των πνευμόνων- για το αν μπορούν σε δυο βδομάδες να βρεθούν εκατοντάδες αίθουσες διδασκαλίας, για το αν θα πρέπει να προσληφθούν δεκάδες χιλιάδες καθαρίστριες για να μαζεύουν τα σκουπίδια που θα πετάνε τα ίδια και αν στο ερώτημα για το τι πρέπει να γίνει οφείλουμε να ρωτήσουμε τον Τσιόδρα ή το Μήτσο τον μανάβη από τα Δριμίκλαβα.

Και μετά από όλα αυτά, εννοείται ότι αν κάνουν και καμιά κραυγαλέα ασχήμια, χτυπήσουν, βανδαλίσουν, προσβάλλουν βάναυσα, δεν πειράζει. Παιδιά είναι…

ΥΓ Επειδή όμως, η μόνη αλήθεια είναι πως: «παιδιά είναι», να ξέρουμε ότι δεν φταίνε αυτά, αλλά εμείς που τα μεγαλώνουμε με αυτόν τον τρόπο.

******************************************************************************************************************************

* Κάποιες σκέψεις για την σημασία της επίσκεψης Πομπέο. Βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου οι ΗΠΑ εξακολουθούν να θεωρούν ότι το γεωπολιτικό βάρος έχει μετακινηθεί από την Ευρώπη στον Ειρηνικό αλλά ως παγκόσμια δύναμη δεν μπορούν ούτε θέλουν να εγκαταλείψουν εντελώς την περιοχή μας. Διαμορφώνουν την πολιτική τους στη βάση των νέων δεδομένων, ενώ στις τακτικές τους κινήσεις προσμετρούν τόσο τα αποκαλούμενα «εθνικά τους συμφέροντα» όσο και αυτά των τοπικών τους συμμάχων, ενώ συνυπολογίζουν τις επιπτώσεις κάθε εξέλιξης στις επικείμενες προεδρικές εκλογές.

Εννοείται πως όταν λέω διαμορφώνουν την πολιτική τους, αναφέρομαι στην πανίσχυρη αμερικανική γραφειοκρατία, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο.

* Η περίοδος Τράμπ έδειξε ότι σε ό,τι μας αφορά υπήρξαν αμερικανικές προεδρικές παρεμβάσεις υπέρ του Ερντογάν ακόμη και στις περιπτώσεις που η αμερικανική γραφειοκρατία είχε άλλη άποψη.

Ωστόσο, οι αμερικανικοί θεσμοί ανέπτυξαν πολιτική την οποία ο πρόεδρος αποδεχόταν μέχρι του σημείου που η πολιτική αυτή ενοχλούσε προσωπικά τον Ερντογάν.

* Θεωρώ ότι η επίσκεψη Πομπέο στην Ελλάδα και, μάλιστα, στην Σούδα και τη Θεσσαλονίκη εντάσσεται σ αυτήν την αμερικανική προσπάθεια διαμόρφωσης νέας πολιτικής, ή εν πάση περιπτώσει στην επιλογή να φανεί ότι κρατούν κάποιες αποστάσεις από τον Ερντογάν.

Η Σούδα είναι η πρώτη επιλογή των ΗΠΑ ως βάση που εν πολλοίς θα αντικαταστήσει και το Ιντσιρλίκ και η Αλεξανδρούπολη με τη νότια και βόρεια επέκταση μιας νοητής γραμμής που ενώνει το Σουέζ με τις βαλτικές χώρες, το όριο της Δύσης.

* Ένας πρώην πρωθυπουργός είχε πει πως αν κατάφερνε να πετύχει τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη θα ήταν μια στρατηγική κίνηση που θα είχε επιπτώσεις στην γεωπολιτική σημασία των τουρκικών, σήμερα, στενών.

Δεν τα κατάφερε για τους γνωστούς λόγους.

Τα στενά του Ελλησπόντου αποτέλεσαν αντικείμενο ύψιστου ενδιαφέροντος όταν απελευθερώθηκαν η Λήμνος και τα άλλα νησιά του Βορείου Αιγαίου κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους.

Η Τουρκία απαίτησε την Ίμβρο και την Τένεδο για να ελέγχει την έξοδο των στενών. Γι’ αυτό και η Λήμνος τής είναι μεγάλο πρόβλημα που δεν μπορεί να αποδεχθεί. Η Λήμνος ως γνωστόν ελέγχει την έξοδο του Ελλησπόντου. Και, μάλιστα, με τρόπο πρακτικά απρόσβλητο.

Ο γεωπολιτικός χώρος της Τουρκίας έχει σημασία αλλά σε συνδυασμό με αυτόν της Ελλάδας. Μόνος του είναι υπό στενό έλεγχο. Ασφυκτιά και δεν έχει αποτέλεσμα ούτε ευχέρεια κινήσεων κι επιλογών.

Η Ελλάδα δεν στερείται μεγάλης γεωπολιτικής σημασίας. Απλώς, η Τουρκία φρόντισε να προβάλλει τα πλεονεκτήματά της σε αντίθεση με εμάς που αναμένουμε οι άλλοι να αναγνωρίσουν και να εκτιμήσουν τα πλεονεκτήματά μας.

Για τους παραπάνω λόγους η Τουρκία υποβλέπει τα ελληνικά νησιά και εργάζεται μεθοδικά κι επίμονα για τον περιορισμό των κυριαρχικών τους δικαιωμάτων σε υφαλοκρηπίδα και νερά.

*Αν δει κανείς προσεκτικά τον 25ο μεσημβρινό ανατολικά του οποίου διεκδικεί δικαιώματα η Τουρκία, περιλαμβάνονται όλα τα ελληνικά νησιά τα οποία προσδίδουν γεωπολιτική βαρύτητα στον ελληνικό χώρο. Αυτήν την βαρύτητα θέλει να στερήσει η Τουρκία από την Ελλάδα και να την ωφεληθεί η ίδια.

Αυτά βεβαίως δεν σημαίνουν ότι ο Πομπέο δεν είχε κατά νου να επιδείξει φιλοελληνικά αισθήματα για να «κλειδώσει» την υποστήριξη της πολυάριθμης ελληνικής ομογένειας – παραδοσιακά στην πλειοψηφία τους στηρίζουν ρεπουμπλικάνους- ή ότι δεν θέλησε να στείλει ένα μήνυμα στον Ερντογάν να μείνει ήσυχος τουλάχιστον μέχρι τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές. Αυτά είναι τα παράπλευρα οφέλη που είχε η επίσκεψη, καθώς το τερπνό πάντα ταιριάζει με το ωφέλιμο.

* Η ουσία ωστόσο βρίσκεται στην γεωπολιτική σημασία των ελληνικών νησιών και του βορειοελλαδικού χώρου, την οποία ανέδειξε η επιλογή των ΗΠΑ να καταστήσουν δεύτερο σημαντικό κέντρο τους την Αλεξανδρούπολη (μετά τη Σούδα). Η νοητή ευθεία από το Σουέζ ως τις Βαλτικές χώρες που εύστοχα επισήμανε ο καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου Μιλτιάδης Σαρηγιαννίδης, διέρχεται από τα ελληνικά νησιά, φθάνει στην Αλεξανδρούπολη και εκτείνεται προς βορρά. Ως τις βαλτικές χώρες. Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό και πόσο ενοχλεί την Άγκυρα;

Αυτή η νοητή γραμμή είναι το όριο της Δύσης. Ανατολικότερά της υπάρχει μόνο η Κύπρος και το Ισραήλ με δυτική κουλτούρα, θεσμούς και αντίληψη δημοκρατίας.

Η γεωπολιτική σημασία Αιγαίου και Θράκης, σε συνδυασμό με το λιμάνι της Καβάλας και τη θέση και το ρόλο της Θεσσαλονίκης στη Βαλκανική είναι πρωταρχικής σημασίας για τις ΗΠΑ. Αυτόν τον χώρο επισκέφθηκε ο Πομπέο.

Ευτυχώς που κάποιος το αντιλήφθηκε, εν προκειμένω οι ΗΠΑ. Η Αθήνα δεν ασχολείται με τέτοιες…λεπτομέρειες, αρκούμενη να βαυκαλίζεται στα περί του κλεινού άστεος συντελούμενα.

Άλλωστε αν έβλεπε και μακρύτερα από την μύτη της, κάτι θα έπρεπε να κάνει και πέραν του δαντελένιου παπλώματός της.

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 04.10.2020