ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο δήμος Πυλαίας-Χορτιάτη διαθέτει μεν τις μεγαλύτερες αναπτυξιακές προοπτικές στην ευρύτερη Θεσσαλονίκη, αλλά για λόγους μεγέθους και συμβολισμών ο κεντρικός δήμος παραδοσιακά συγκεντρώνει το μεγαλύτερο πολιτικό ενδιαφέρον. Καθώς λοιπόν οι συνδυασμοί κοντεύουν να κλείσουν και οι συμμετέχοντες ξεκαθαρίζουν, παρακάτω θα καταθέσω ορισμένες σκέψεις πάνω στην προσεχή αναμέτρηση, αποφεύγοντας ν’ ασχοληθώ με εκλογικές στρατηγικές, τακτικές και προοπτικές.

Η πόλη λοιπόν έχει μείνει πίσω, κι αυτό θίγει όλους τους κατοίκους του στενού πολεοδομικού συγκροτήματος. Η άποψη αυτή δεν είναι υποκειμενική, μα απολύτως αντικειμενική・σκουπίδια, γκράφιτι, κακοσμία, οδικό χάος της δίνουν μία εικόνα τριτοκοσμική, απλώς άσχετη με μεγαλούπολη της ΕΕ. Μόνο στη Μασσαλία είχα κάποτε την ατυχία να βρεθώ μπροστά σε κάτι αντίστοιχο, όμως κι αυτή πληροφορούμαι ότι έχει πια μεταμορφωθεί (φυσικά χάρη στη γαλαντομία του γαλλικού κράτους, όταν πείστηκε ότι τα πράγματα είχαν φτάσει στο απροχώρητο). Ωστόσο, είναι άδικο να επιρρίπτουμε στη διοίκηση Ζέρβα το σύνολο της ευθύνης για την παρακμή. Ειδικά το σκουπιδαριό ξέφυγε μετά τον Παπαγεωργόπουλο, δηλαδή εδώ και 12 χρόνια, χωρίς κανείς μας να ’χει καταλάβει τις πραγματικές αιτίες αυτής της υποβάθμισης. Επιπλέον η αναποτελεσματική αστυνόμευση, με όσα συνεπάγεται για κυκλοφοριακό, ευταξία και μικρή εγκληματικότητα, αποτελεί αποτυχία του κεντρικού κρατικού μηχανισμού και όχι μεμονωμένων ΟΤΑ.

Τα έργα επίσης συχνά επιβαρύνονται από γραφειοκρατικά κωλύματα εδώ και στην Αθήνα, ενώ είναι σύνηθες οι διοικήσεις να υιοθετούν τα τεχνικά προγράμματα των προκατόχων τους. Κι ο στρατηγικός σχεδιασμός; Και εδώ οι ευθύνες μοιράζονται. Ο Μπουτάρης μιλούσε για την αδήριτη ανάγκη κατάρτισης ενός στρατηγικού σχεδίου για τον ΔΘ, όμως δεν το ξεκίνησε ποτέ. Εξαιτίας της κρίσης, δεν εφήρμοσε και τον προηγούμενο κανονισμό φορτοεκφορτώσεων. Παράλληλα, δύο πρωτοβουλίες του με αναπτυξιακό χαρακτήρα -το νέο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο και το Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας- άργησαν υπερβολικά να ολοκληρωθούν, με αποτέλεσμα να βρίσκονται μακριά από τη σημερινή πραγματικότητα. Οι Λαχανόκηποι στερούνται σοβαρών προοπτικών, το πυκνοδομημένο 5ο Δημοτικό Διαμέρισμα παραμένει σε πορεία γκετοποίησης, τα χιλιάδες αυτοκίνητα όσων εισέρχονται καθημερινά στο κέντρο απλώς ξορκίζονται (βασική αιτία για την κοινωνική ανοχή του πάρκινγκ στην Πλατεία Ελευθερίας), το κλείσιμο της Αγίας Σοφίας προκάλεσε και μεγάλα προβλήματα, κίνητρα για τα ερημωμένα βιοτεχνικά κτίρια δεν προβλέπονται, κάμερες και τηλεματική παραμένουν άπιαστο όνειρο.

Το 2011 ο κυρ Γιάννης επελέγη επειδή έπεισε για την αισθητική του, για τη διοικητική του εμπειρία στον ιδιωτικό τομέα και για την ικανότητα του να δημιουργεί υπεραξίες. Δεν τα πήγε όσο καλά θα μπορούσε, όμως είχε ένα τεράστιο ατού: η προσωπικότητα του του επέτρεπε να τίθεται πάνω από σχεδόν κάθε κριτική, ενώ δεν μπορεί κανείς ν’ αρνηθεί τη συμβολή του στην εξωστρέφεια της Θεσσαλονίκης. Το 2023 υποψήφιος δήμαρχος με την περσόνα Μπουτάρη δεν υφίσταται. Αδιάφορο. Στον πολυπληθή δήμο όπου η κρίση δε λέει να τελειώσει, μέγα ζητούμενο είναι να εκλεγεί κάποιος με τα κατάλληλα προσόντα για να τον ξεκολλήσει. Καλό το επικοινωνιακό χάρισμα, όμως πλέον είναι απολύτως επιβεβλημένη η αποτελεσματικότητα.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 27.08.2023