ΑΠΟΨΕΙΣ

Πέρσι τέτοιες ημέρες είχαμε εντοπίσει στο διαδίκτυο το συγχαρητήριο μήνυμα προς την Τουρκία του Στρατηγείου του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη με αφορμή την Ημέρα Νίκης και την Ημέρα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων που εορτάζονται μαζί, στις 30 Αυγούστου. Πρόκειται για την ημέρα αυτή του 1922 που οι τουρκικές δυνάμεις νίκησαν τις ελληνικές στη μάχη του Ντουμπουπλινάρ.

Κανείς, πέρσι, δεν είχε δώσει ιδιαίτερη σημασία στο γεγονός και για τους τύπους, υπήρξε μία υποτυπώδης ελληνική αντίδραση που προκάλεσε την αφαίρεση, προσωρινά, του σχετικού ΝΑΤΟϊκού post από το διαδίκτυο.

Λόγω των τουρκικών αντιδράσεων που ακολούθησαν, το ΝΑΤΟ αποκατέστησε τη… φιλοτουρκική τάξη. Οπότε πάει χαμένη και η αντίδραση.

Για δεύτερη χρονιά, φέτος, το φαινόμενο επαναλαμβάνεται. Στην πραγματικότητα θα συνέβαινε εδώ και χρόνια αλλά αν δεν το πάρει κάποιος είδηση και το δημοσιοποιήσει, τα επίσημα μάτια δεν ανησυχούν.

Η ελληνική κοινή γνώμη ασχολείται πιο έντονα φέτος με το θέμα επειδή δόθηκε και κάποια δημοσιότητα από ορισμένα ΜΜΕ.

Η ελληνική κυβέρνηση έδωσε, μάλιστα, εντολή στον μόνιμο αντιπρόσωπο της χώρας στο ΝΑΤΟ να προβεί σε διάβημα με το οποίο χαρακτηρίζεται απαράδεκτο να συνδέεται η εθνική ημέρα Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας με την Ημέρα Νίκης κατά μίας συμμάχου χώρας.

Πρόκειται για την γνωστή αθηναϊκή αφέλεια ή επίδειξη αφέλειας λόγω αδυναμίας.

Η κυβέρνηση με το διάβημα εγκαλεί την Τουρκία -και όχι το ΝΑΤΟ- για μία επιλογή καθοριστικής σημασίας για την ιστορία και την συνοχή της γειτονικής χώρας.

Η νίκη της Τουρκίας επί της Ελλάδας το 1922 αποτελεί καθοριστικό παράγοντα της συγκρότησης της σύγχρονης Τουρκίας. Το γεγονός αποτελεί σημαντικό σταθμό στην ιστορική εξέλιξή της. Με το διάβημά της, η ελληνική κυβέρνηση μας λέει πως κακώς η Τουρκία συνδέει την ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεών της με την νίκη επί της Ελλάδας. Λες και θα μας ρωτούσε.

Εξ ιδίων κρίνοντες στην ελληνική πρωτεύουσα, που δεν κάνουν τίποτε χωρίς να πάρουν άδεια, θεωρούν πως και η Τουρκία διακατέχεται από την ίδια νοοτροπία. Με τέτοιες ψευδαισθήσεις κυβερνούν.

Μάλιστα, ο Ερντογάν κλιμάκωσε και σύμφωνα με το Anadolu, δήλωσε πως η Σμύρνη «καταστράφηκε από τον εχθρό που υποχωρούσε (εννοώντας τους Έλληνες) 15 ημέρες μετά την έναρξη της Μεγάλης Επίθεσης», ενώ συνέχισε αναφέροντας πως «ο εχθρός μόλυνε την αιώνια πατρίδα της Ανατολίας με τις βρώμικες μπότες του για σχεδόν 3,5 χρόνια».

Αυτά, λοιπόν, από την αντίπερα όχθη την στιγμή που ο κ. Μητσοτάκης δηλώνει διατεθειμένος να κάνει πίσω ακόμη και σε ζητήματα κυριαρχίας.

Έγκυρες πληροφορίες μας υποστηρίζουν πως στην αναφερόμενη εορτή των Ενόπλων Δυνάμεών τους οι Τούρκοι προσκαλούν στην δεξίωση που παραθέτουν και Έλληνες επισήμους διαπιστευμένους στη χώρα τους. Από ελληνικής πλευράς γίνεται η επισήμανση της σύνδεσης των δύο εορτών (Νίκης και Ενόπλων Δυνάμεων) και στην σχετική πρόσκληση αναζητείται και βρίσκεται μία ικανοποιητική λύση.

Σε δημόσιο επίπεδο, όμως, η παρασάγγας απέχουσα από την ελληνική τουρκική διαχείριση των εθνικών υποθέσεων δίνει ΝΑΤΟϊκή έμφαση στο γεγονός.

Επί της ουσίας, τώρα: Ο διοικητής στο στρατηγείο της Σμύρνης είναι Αμερικανός αλλά ταυτόχρονα, ο ίδιος, είναι και διοικητής του US ARMY EUROPE AND AFRICA, άρα σχεδόν ποτέ δεν βρίσκεται στη Σμύρνη. Ο υποδιοικητής, ό,τι κι αν είναι, βρίσκεται στον κόσμο του, και ο επιτελάρχης είναι Τούρκος. Αυτός κάνει το παιχνίδι. Ο Τούρκος επιτελάρχης. Δεν φταίνε, όμως, οι Τούρκοι αλλά η ελληνική κυβέρνηση που δεν προβαίνει στις δέουσες ενέργειες να αλλάξει η σχετική διαταγή. Το ΝΑΤΟ δουλεύει με διαδικασίες οι οποίες άπαξ και εγκριθούν, τηρούνται ευλαβικά.

Θα μπορούσε η Ελλάδα να θέσει το θέμα στα αρμόδια ΝΑΤΟϊκά όργανα αλλά και πάλι δεν είναι σίγουρο ότι θα άλλαζε κάτι αφού πολύ πιθανώς, θα έπρεπε να συμφωνήσουν και οι Τούρκοι.

Το ΝΑΤΟ συγχαίρει και την Ελλάδα στις 25 Μαρτίου αλλά η ελληνική εθνική εορτή, προς τιμήν της Επανάστασης του 1821, αναφέρεται σε ένα κράτος το οποίο δεν υπάρχει: την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Οι ευχές δίδονται σε υψηλό επίπεδο (πολιτικό) για τις εθνικές επετείους. Τα στρατηγεία εύχονται για τις Ημέρες των Ενόπλων Δυνάμεων. Επίσημα η 30ή Αυγούστου είναι η ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας αλλά ο Τούρκος επιτελάρχης του ΝΑΤΟ το… είδε αλλιώς. Εκμεταλλεύτηκε τις δυνατότητες που του παρέχει η Συμμαχία χωρίς ουσιαστική αντίδραση από την Αθήνα. Αντίδραση που θα αντιμετώπιζε το πρόβλημα επί της ουσίας. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, στην Τουρκία δίνεται μεγάλη σημασία στην ιστορική σημειολογία και τους συμβολισμούς. Είναι πολύ αμφίβολο αν Τούρκος επίσημος θα δεχόταν να συναντηθεί με Έλληνα ομόλογό του για το θέμα της Χάγης αν η 5^η Σεπτεμβρίου σηματοδοτούσε για την Τουρκία ό,τι σημαίνει για τον ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης και για το έθνος ολόκληρο η 5^η Σεπτεμβρίου 1955.

Στην Αθήνα, τέτοιες ευαισθησίες είναι παρωχημένες και αναχρονισμός.

Γι’ αυτό οδηγούμεθα από το κακό στο χειρότερο. Με τις αθηναϊκές αφέλειες σοβαρή πολιτική δεν συγκροτείται.