ΑΠΟΨΕΙΣ

Ποιος Παπαθανασίου και ποιος Τσοβόλας. Τουλάχιστον αυτοί μοίραζαν ό,τι είχαν- ο δεύτερος- ή ό,τι κατάφερναν και δανειζόταν φτηνά- ο πρώτος. Οι τωρινοί μοιράζουν όσα δεν έχουν. Για την ακρίβεια, δεν μοιράζουν, αλλά τάζουν. Μαζικά, συνεχώς και ασυστόλως. Χιλιάδες διορισμοί -και χωρίς ΑΣΕΠ φυσικά- αυξήσεις στον βασικό, δώρα Χριστουγέννων, μειώσεις φόρων και ασφαλιστικών εισφορών και το γαϊτανάκι γυρίζει, ενώ ο ντελάλης ακούγεται να φωνάζει: πάρε κόσμε.

Στο λογικό ερώτημα, στο οποίο οφείλει να απαντήσει κανείς πριν να προχωρήσει σε εξαγγελίες: «πού θα βρεθούν αυτά τα χρήματα», απάντηση δεν υπάρχει. Ούτε που χρειάζεται άλλωστε απάντηση για τις υποσχέσεις, καθώς όλα αυτά παραπέμπονται για μετά τις εκλογές και τη διαφαινόμενη απομάκρυνση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ από την κυβέρνηση.

Το σκεπτικό των σήμερα κυβερνώντων είναι απλοϊκό, αβάσιμο, αλλά περνάει στο πόπολο, καθότι είναι θελκτικό και ρουσφετολογικό:

Ας τα βρουν οι επόμενοι, ή ας αναγκαστούν να τα ξανακόψουν για να γίνουν κακοί, ενώ εμείς τότε θα λέμε πως αν δεν χάναμε τις εκλογές, θα τα δίναμε, καθώς το πλεόνασμα που αφήνουμε εμείς θα το παροχετεύαμε στο λαό, ενώ οι επόμενοι θα το κατευθύνουν στους ξένους, στο ΔΝΤ και στους ντόπιους μεγαλοκαρχαρίες.

Αυτό που με στενοχωρεί περισσότερο είναι ότι κάθε μέρα συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο πως δεν έχουμε διδαχτεί τίποτα από όσα περάσαμε.

Θέλουμε το παραμύθι, το ψέμα. Κι αν μάλιστα αυτό συνοδεύεται και από ένα εμφυλιοπολεμικό σκηνικό σύγκρουσης, τρώμε το σανό και αμάσητο.

Τα παίρνει από τους κλέφτες και τα δίνει στο λαουτζίκο…

Όλα καλά λοιπόν. Κι αν κάποιος ρωτήσει πιεστικότερα και ζητήσει πιο συγκεκριμένες απαντήσεις, έχουν κάποιες πρόχειρες να του δώσουν:

- Από τη λίστα Λαγκάρντ και Μπόργιανς, και το άμεσο χτύπημα του βρόμικου χρήματος.

- Από τις γερμανικές αποζημιώσεις και τα 11 δισ. ευρώ του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

- Από τον εκβιασμό στους δανειστές και τις αγορές υπό τους ήχους νταουλιών με προτάσεις, που δεν υπάρχει περίπτωση να αρνηθούν.

- Από την τιτλοποίηση των κερδών του ορυκτού πλούτου και των υδρογονανθράκων του Αιγαίου, καθώς και απ’ τα ρούβλια που θα μας δώσει ο Πούτιν για τον αγωγό. (Και μη μας διαφεύγει ότι θα υπάρξει φτηνό πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα του Μαδούρο και διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, με αποπληρωμή του υπολοίπου με ρήτρα ανάπτυξης).

Αλλά είπαμε. Έτσι θα πάμε στις εκλογές, όποτε κι αν γίνουν αυτές -μακάρι για τη χώρα να γίνουν το νωρίτερο δυνατόν, μήπως και μικρύνουμε την ζημιά που θα φορτωθούμε.

- Σπάνε το κεφάλι τους δημοσιογράφοι, αναλυτές και δημοσιολογούντες για να βρουν τους λόγους για τους οποίους η Κατερίνα Νοτοπούλου αντέδρασε τόσο έντονα απέναντι στον Γιάννη Μπουτάρη. «Λυπάμαι που τα κόμματα επιστρέφουν σε τακτικές του παρελθόντος και επιμένουν σε χρίσματα, προσπαθώντας να χειραγωγήσουν την τοπική αυτοδιοίκηση», έγραψε ο Μπουτάρης στο twitter.

- Η Κατερίνα Νοτοπούλου αντέδρασε, δείχνοντας ότι πληγώθηκε από αυτό. Με την ιδιότυπη σύνταξή της, έγραψε τα παρακάτω: «Όταν ο Γιάννης Μπουτάρης έπεσε θύμα του υφέρποντος σκοταδισμού, ο Αλέξης Τσίπρας και όλοι μας όχι μόνο τον στηρίξαμε, αλλά ο ίδιος ο πρωθυπουργός τον έχρισε ηγέτη του προοδευτικού δημοκρατικού μετώπου. Τότε ήταν κομματική υποψηφιότητα; Το 2010 και το 2014, όταν οι κομματικές στηρίξεις ήταν επιδίωξή του, είναι τόσο μακριά; Πήρε δέκα μέρες στο δήμαρχο, από τη συνάντησή του με τον Νίκο Ταχιάο, για να καταλάβει πόσο θλιβερές είναι οι κομματικές υποψηφιότητες; Σε μένα είναι χρίσμα και χειραγώγηση, ενώ στον Γιάννη Μπουτάρη είναι στήριξη της αδέσμευτης και ακομμάτιστης αυτοδιοίκησης. Δήμαρχε, περίμενα δέκα μέρες πριν να κάνεις μια δήλωση για την περίοδο 1999 - 2006. Τελικά δεν ξέρω ποιος πρέπει να λυπάται…».

- Θα είχε δίκιο σε όσα έγραψε, εάν ο Νίκος Ταχιάος εξέφραζε την επιθυμία του να εμφανιστεί ως υποψήφιος του ευρύτερου μετώπου της κεντροαριστεράς και προσπαθούσε να στήσει γέφυρες με στελέχη της «Πρωτοβουλίας», ώστε να κατεβεί ως επίγονος της παράταξης Μπουτάρη. Όμως, ήταν δική της η επιθυμία να παρουσιαστεί ως υποψήφια ευρείας αποδοχής, ενώ η «Πρωτοβουλία» δήλωσε καθαρά ότι δεν επιθυμεί υποψήφιο με κομματικό χρίσμα. Άρα, ήταν φυσικό να απευθυνθεί σε εκείνη το βέλος του Μπουτάρη.

- Αλλά γιατί αντέδρασε έτσι; Η υφυπουργός Εσωτερικών (Μακεδονίας - Θράκης) δεν μας έχει συνηθίσει σε τόσο έντονες κινήσεις, ενώ είναι γνωστό ότι μέχρι τώρα τόσο η ίδια όσο και ο Μπουτάρης επεφύλασσαν μονίμως καλά λόγια ο ένας για τον άλλον. Άραγε στράβωσε κάτι μεταξύ τους;

- Και πολιτικά να το δεις, όμως, τη Νοτοπούλου δεν τη συμφέρει να τα χαλάσει με τον Μπουτάρη. Ούτε ο Τσίπρας ήθελε κάτι τέτοιο, όπως λένε οι πληροφορίες μου. Πρόκειται, μου είπαν, για μια δική της πρωτοβουλία που συζήτησε με τον μέντορά της, υπουργό Επικρατείας Χριστόφορο Βερναρδάκη, και εκείνος το ενέκρινε. Μάλιστα, στο περιβάλλον Νοτοπούλου υπάρχει η εντύπωση ότι ήταν απαραίτητο να «τα σπάσει» με τον Μπουτάρη, για να συσπειρώσει και πάλι τον στενό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν είναι καθόλου ενθουσιασμένος με τους χειρισμούς ως προς στα δημοτικά.

- Αλλά πάει αυτό, πέρασε! Τώρα η Κατερίνα προετοιμάζει με μεγάλη προσοχή τα επόμενα βήματά της και συγκεκριμένα τις χρηματοδοτήσεις για δράσεις προς ομάδες πολιτών της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας, που είχε προαναγγείλει πριν από σχεδόν δύο μήνες. Εξάλλου, πρώτη της κίνηση ήταν να κόψει τις χρηματοδοτήσεις που είχε υπογράψει η προκάτοχός της Μαρία Κόλλια Τσαρουχά.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 23 Δεκεμβρίου 2018