ΑΠΟΨΕΙΣ

Σε κάθε φάση της εξέλιξης μιας χώρας επικρατεί πολιτικά εκείνη η δύναμη που πείθει ότι μπορεί να λύσει τους «κόμπους» της εποχής. Στη χώρα μας, μετά την έξοδο από τα μνημόνια, θα επικρατήσει η δύναμη που θα πείσει ότι μπορεί να προωθήσει το μετασχηματισμό του οικονομικού - παραγωγικού συστήματος και να εμπεδώσει ρυθμούς ανάπτυξης που θα βελτιώνουν την απασχόληση, τα εισοδήματα, το επίπεδο ζωής και τις προοπτικές των πολιτών.

Οι προοδευτικές δυνάμεις στη χώρας μας καλούνται να πείσουν ότι είναι ικανές να εγγυηθούν ταυτοχρόνως αφενός μια διαφορετική ανάπτυξη συγχρονισμένη με τις τεχνολογικές εξελίξεις και τη διεθνοποίηση, και αφετέρου την αναδιανομή υπέρ των εργαζόμενων τάξεων. Χωρίς ανάπτυξη δεν θα είναι βιώσιμη η αναδιανομή.

Σήμερα η υστέρηση της πραγματικής οικονομίας είναι παρούσα και για αυτό είναι αναγκαία μια τομή στις αναπτυξιακές πολιτικές με κύρια σημεία:

•     Την υπέρβαση των δημοσιονομικών παθογενειών του παρελθόντος (σπατάλες, ατομική ιδιοποίηση, πελατειακό σύστημα, γραφειοκρατία)

•        Τη στήριξη της οικονομίας περισσότερο στην επένδυση και λιγότερο στην κατανάλωση, καθώς μια απλή αύξηση της εγχώριας ζήτησης χωρίς παραγωγική αναδιάρθρωση θα είναι ανεπαρκής για την ανάπτυξη, αφού θα επιφέρει μεγάλη αύξηση των εισαγωγών.

•        Την απόδοση προτεραιότητας στη διάσταση της ανάπτυξης στις επιλογές δημοσιονομικής πολιτικής. Αυτό σημαίνει ότι δεν αυξάνεις το πλεόνασμα μειώνοντας το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, δεν αυξάνεις τον ΦΠΑ επιβαρύνοντας το κόστος παραγωγής, προχωρείς σε φοροαπαλλαγές για επενδύσεις εγκατάστασης ή ανανέωσης τεχνολογικού εκσυγχρονισμού κ.ά.

•        Την αύξηση των διαθέσιμων κεφαλαίων για επενδύσεις που σήμερα βρίσκονται στο 1/3 του 2007. Προς τούτο είναι απαραίτητο να προσφερθεί ένα συνολικό ευνοϊκό πακέτο προς δυνητικούς χρηματοδότες που ταυτόχρονα θα βελτιώνει τα ποιοτικά στοιχεία της ελληνικής οικονομίας εισάγοντας κεφάλαια, τεχνογνωσία, διεθνή δικτύωση (αποκρατικοποιήσεις, ΣΔΙΤ, συμμετοχή ξένων κεφαλαίων σε ελληνικές επιχειρήσεις). Ταυτόχρονα είναι απαραίτητο η δανειοδότηση από τις αγορές να διοχετευτεί κυρίως σε δημόσιες επενδύσεις,

•        Τον ανακαθορισμό της οικονομίας και τη μετάβαση της σε ένα μοντέλο που θα χαρακτηρίζεται από παραγωγή υψηλής προστιθέμενης αξίας, καινοτομία και εξωστρέφεια με παραγωγή διαφοροποιημένων προϊόντων που απευθύνονται σε ειδικά κοινά.

Αυτή η πορεία πρέπει να εκφράσει όλα τα κοινωνικά στρώματα (επιχειρηματίες, εργαζόμενους, ελεύθερους επαγγελματίες - αυτοαπασχολούμενους) και να έχει στο επίκεντρο τις παραγωγικές ιδιωτικές και συνεταιριστικές επιχειρήσεις.

Μια προοδευτική πρόταση πρέπει να στηρίζει την υγιή επιχειρηματικότητα, να δίνει προοπτική στα παραγωγικά δυναμικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, να επιδιώκει να εκφράζει πολιτικά τους οικονομικά αδύναμους αλλά και τα μεσαία στρώματα. Εάν αντιθέτως περιοριστεί στη στόχευση για εκπροσώπηση κυρίως των κοινωνικά αποκλεισμένων, τότε δεν είναι δυνατόν να αποκτήσει την ηγεμονία στην πολιτική διαπάλη.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 5-6 Ιανουαρίου 2019