Μετά την απόλυτη επιτυχία που σημείωσε η διακοπή του καπνίσματος σε όλους τους δημόσιους χώρους, με απόφαση του ΣτΕ που ακυρώνει προηγούμενη απόφαση του υπουργείου Υγείας, το κάπνισμα θα απαγορεύεται πλέον και στα μεγάλα κέντρα διασκέδασης και στα καζίνο. Σε μία χώρα που παλεύει από το 2002 με νόμους, διακηρύξεις και υπουργικές εγκυκλίους -αυστηρότητας ανάλογης της προσωπικότητας του εκάστοτε υπουργού- να εκσυγχρονιστεί, επιτέλους το τσιγάρο εξορίζεται και από τους μόνους χώρους, στους οποίους μπορούσε κανείς να απολαύσει το τσιγαράκι του.

Ένα απαγορεύεται που βγήκε από το επιτρέπεται, όπως πολύ καλά ξέρουμε εκ πείρας στην Ελλάδα και δεν το βασίζουμε μόνο στην εμπειρία μας σχετικά με το τσιγάρο.

Και μόνο οι εκδοχές που έχουν βρει τα μαγαζιά υγειονομικού ενδιαφέροντος για να αντικαταστήσουν το παραδοσιακό σταχτοδοχείο αξίζουν νόμπελ επιχειρηματικής εφευρετικότητας.

Αμέτρητοι κρυφοί θαυμαστές του Κύρου Γρανάζη επιστράτευσαν βαθιά πιατάκια, πιατάκια με βρεγμένη χαρτοπετσέτα, δήθεν αθώα μικρά γλαστράκια, μπαρουτοκαπνισμένα ποτηράκια, εμαγιέ μπολάκια. Όλα έτοιμα να φιλοξενήσουν τη στάχτη και να ρίξουν στάχτη στα μάτια πιθανών ελεγκτών, οι οποίοι βέβαια είναι τόσο σπάνιοι σχεδόν όσο και οι ελεγκτές στα λεωφορεία του ΟΑΣΘ.

Η έλλειψη προσωπικού από τη δημοτική αστυνομία, που θα έπρεπε να διενεργεί τους σχετικούς ελέγχους, φυσικά και δεν σημαίνει ότι πρέπει να φουμάρουμε αρειμανίως σε καφέ μπαρ και εστιατόρια -εκεί είναι και το χειρότερο, γιατί στα εστιατόρια συχνάζουν και παιδιά. Είναι σαν να θεωρούμε φυσικό ότι μια ολόκληρη κοινωνία θα -προσπαθεί να- κλέβει και μερικές χιλιάδες αστυνομικοί να την αποτρέψουν. Δεν θα μας προλάβαιναν, είναι απλό.

Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, αν και από τους φανατικούς καπνιστές, δεσμεύτηκε ότι μετά το Πάσχα θα αρχίσουν οι έλεγχοι από τη δημοτική αστυνομία, με όσες δυνάμεις αυτή διαθέτει, προκειμένου να πάψει ένα ακόμη ελληνικό φαινόμενο.

Μάλλον και σε αυτήν την περίπτωση δεν θα δούμε αποτελέσματα αν δεν αναλάβουμε την προσωπική μας ευθύνη. Αν δεν αποδεχθούμε, μας αρέσει δεν μας αρέσει, μία απόφαση που μας εναρμονίζει με την πολιτισμένη πλευρά του κόσμου. Δεν καπνίζουμε στους δημόσιους χώρους, τέλος. Αν αρχίσουμε να ψάχνουμε τρύπες στο νόμο, την ανοχή και την κατανόηση των άλλων για να καπνίσουμε, ειδικά εμείς γιατί έτσι, θα βρούμε. 

Αλλά θα έχουμε βάλει το χεράκι μας, για να πάμε λίγο πιο χαμηλά να συναντήσουμε τις χώρες που όταν εμείς μιλούσαμε για φιλοσοφία, οι κάτοικοί τους κρέμονταν από τα δέντρα και ευτυχώς τους σώσαμε εμείς το λίκνο του πολιτισμού. Πάντως σε αυτές δεν περιλαμβάνονται η Τουρκία και η Βουλγαρία, γιατί αυτές κατάφεραν να γίνουν άκαπνες. Τουλάχιστον δημοσίως.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 7 Απριλίου  2019