ΑΠΟΨΕΙΣ

Μέσα σε όλα που ζούμε (COVID, εισβολή στη Ουκρανία των Ρώσων, εκλογές στην Ιταλία και εκλογές στην Βουλγαρία) εμείς εδώ ασχολούμαστε με το θέμα «προστασία των ΑΕΙ».

Να τονίσω για άλλη μία φορά ότι η Ελλάδα είναι μία ενιαία δημοκρατική χώρα (ακόμα) και δεν έχει άβατα. Οι νόμοι της και οι ρυθμιστικοί κανόνες ισχύουν παντού (με την εξαίρεση του Αγίου Όρους). Έτσι προκαλεί τουλάχιστον απορία η προσπάθεια κάποιων να τεκμηριώσουν ότι στους χώρους των ΑΕΙ πρέπει να ισχύουν άλλοι νόμοι και κανόνες. Με την ευκαιρία πρόσφατων γεγονότων στην λεγόμενη φοιτητική εστία στην Αθήνα (ο Θεός να την κάνει φοιτητική εστία…) ξαναζεί κάτι που καιρό μας ταλαιπωρεί.

Δύο ιδεοληψίες χαρακτηρίζουν την όλη κατάσταση. Η πρώτη που εκφράζεται (δυστυχώς…) και από την κυρία υπουργό Παιδείας αναφέρεται στα ΑΕΙ σαν άνδρα ανομίας. Φυσικά αν δει κανείς τα βιβλία συμβάντων της Αστυνομίας καταλαβαίνει αμέσως ότι δεν υπάρχει αλήθεια στην ιδεοληψία αυτή. Ότι ποσοστό συμβάντων καταγράφεται στην υπόλοιπη -εκτός ΑΕΙ γεωγραφική περιοχή της χώρας (με εξαίρεση εντοπισμένες περιοχές) καταγράφεται εντός ΑΕΙ- και μάλιστα προς τα κάτω. Δεν είναι λοιπόν άνδρα ανομίας τα ΑΕΙ. Υπάρχουν παραβατικές συμπεριφορές που είναι άνευ νοήματος να χαρακτηριστούν σαν προερχόμενες από φοιτητές ή όχι φοιτητές. Παραβατική συμπεριφορά από όποιον και αν προέρχεται είναι παραβατική και πρέπει να τιμωρείται.

Η άλλη ιδεοληψία είναι ότι αν κάποιος δηλώνει «αριστερός» ή/και «αριστερός φοιτητής» μπορεί να κάνει ότι θέλει εντός των χώρων των ΑΕΙ. Αρκεί να αναφέρεται σε κάποια οιονεί «αριστερά» ή/και απόφαση κάποιου αναρμόδιου συλλογικού οργάνου. Αντί να χαρακτηρίζεται η συμπεριφορά χαρακτηρίζεται η δήλωση «ιδεολογικής» ταυτότητας. Τα ίδια αν τα κάνουν «αριστεροί» (π.χ. απαγόρευση κάποιας ομιλίας που κριτικάρει τον χαμένο παράδεισο της ΕΣΣΔ) ή «δεξιοί» έχουν κατά την ιδεοληψία άλλη αντιμετώπιση. Ό,τι κάνουν οι αυτοαναφερόμενοι ως «αριστεροί» είναι αποδεκτό ότι κάνουν οι αυτοαναφερόμενοι «δεξιοί» δεν είναι αποδεκτό.

Προφανώς εκείνο που χαρακτηρίζεται είναι η πράξη και όχι η ιδεολογική ταυτότητα. Και πρέπει να τιμωρείται η παραβατική συμπεριφορά. Στην χώρα μας -που δεν έχει άβατα, πρέπει οι δυνάμεις Δημόσιας Τάξης να παρέχουν την ίδια προστασία παντού! Ανεξάρτητα από την δήλωση «ιδεολογικής ταυτότητας» του δρώντα.

Πώς θα ασκηθεί η προστασία; Όπως παντού! Να θυμίσω ότι στον δημόσιο χώρο κανείς εκτός της αστυνομίας δεν δικαιούται να οπλοφορεί και να συλλαμβάνει. Ακόμη και η Δημοτική Αστυνομία δρα μόνο αποτρεπτικά. Χρειάζεται «Πανεπιστημιακή Αστυνομία»; Την δουλειά αυτή -αποτροπή, θα μπορούσε να την κάνει η δημοτική αστυνομία, όπως οι υπηρεσίες καθαριότητας των Δήμων καθαρίζουν τον χώρο των ΑΕΙ!

Εδώ πάλι οι δύο ιδεοληψίες -που είναι οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος αντιδρούν. Η πρώτη θέλει ισχυρή προληπτική παρουσία και η άλλη ιδεοληψία δεν θέλει παρέμβαση και παρουσία. Είπαμε: αν δηλώνει κάποιος «αριστερός» δικαιολογείται εντός ΑΕΙ να κάνει ό,τι θέλει! Με εξαιρέσεις φυσικά που αναφέρονται σε βαριά εγκλήματα.

Ας αφήσουν ήσυχα τα ΑΕΙ. Ούτε οι αρχές τους είναι βαθμοφόροι των δυνάμεων τάξης ούτε τέτοια καθήκοντα έχουν. Όπως η αστυνομία δεν κάνει μαθήματα ούτε προσλαμβάνει καθηγητές, έτσι και οι καθηγητές δεν αστυνομεύουν και δεν προσλαμβάνουν αστυνομικούς. Ας κάνει ο καθένας την δουλειά του.