Χωρίς επαναπροωθήσεις δεν υπάρχουν σύνορα
Γενικώς κοροϊδευόμαστε. Η κυβέρνηση όταν λέει ότι δεν γίνονται επαναπροωθήσεις. Και όσοι ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα δεν επιτρέπεται να κάνει επαναπροωθήσεις. Χωρίς επαναπροωθήσεις δεν υπάρχουν σύνορα και χωρίς σύνορα δεν υπάρχει κυρίαρχο κράτος. Στοιχειώδη πράγματα!
Η κυβέρνηση φοβάται να μην κατηγορηθεί για «Ορμπανισμό». Όχι από δυνητικούς ψηφοφόρους της. Οι ακραίοι φιλελεύθεροι που υποστηρίζουν την απροϋπόθετη μετανάστευση, δηλαδή το δικαίωμα οποιουδήποτε να εγκαθίσταται οπουδήποτε στον πλανήτη, είναι λίγοι για να κάνουν τη διαφορά. Ούτε με τις άλλες κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει πρόβλημα. Κατά βάθος όλες κρύβονται πίσω της. Η κυβέρνηση φοβάται την πολιτική κοπανιστού αέρα που κάνουν αξιωματούχοι της ΕΕ και του ΟΗΕ. Δεν έχουν την ευθύνη να διοικήσουν ούτε κυλικείο αλλά με το βάρος του αξιώματός τους δημιουργούν εντυπώσεις. Και ακόμη περισσότερο, τα επικριτικά δημοσιεύματα στην DW, στο BBC, στους ΝΥΤ τα οποία συνήθως εξάγονται από την Ελλάδα και επανεισάγονται στην Ελλάδα έχοντας αποκτήσει το τεκμήριο της αξιοπιστίας. Αν η ιστορία της «μικρής Μαρίας που πέθανε από δάγκωμα σκορπιού» και αποδείχθηκε απάτη ολκής δεν είχε δημοσιευθεί στο Der Spiegel ή δεν είχε προβληθεί από το Channel 4, κανένας δεν θα είχε ασχοληθεί μαζί της.
Αντίθετα, τα κίνητρα εκείνων που καταγγέλλουν τις επαναπροωθήσεις είναι κάπως πιο μπερδεμένα. Κάποιοι θέλουν να σώσουν την ψυχή τους. Αισθάνονται ανώτεροι άνθρωποι όταν γράφουν δακρύβρεχτες ιστορίες για την «Ευρώπη - Φρούριο». Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν μπορεί να ελέγξει το DNA της που περιέχει μεγάλη τοξικότητα. Γι’ αυτό προσυπογράφει τα επιχειρήματα του Ερντογάν και αναπαράγει ό,τι πιο ανόητο και συκοφαντικό δημοσιεύεται για την Ελλάδα νομίζοντας ότι με τον μηχανισμό των Ευρωβουλευτών της εκθέτει την κυβέρνηση στις Βρυξέλλες. Η δήλωση Τζανακόπουλου ότι δήθεν ο φράχτης στον Έβρο παραβιάζει την διεθνή νομιμότητα αποτελεί την επιτομή του ΣΥΡΙΖΑ: Η Ελλάδα όχι μόνο δεν επιτρέπεται να διώχνει όσους παραβιάζουν τα σύνορά της αλλά ούτε καν να τους εμποδίζει να τα παραβιάσουν. Λογική καταλήψεων στα Εξάρχεια! Και επειδή αυτή η ιστορία έχει πάρα πολύ χρήμα, ο κόσμος που βιοπορίζεται ή πλουτίζει από τις ΜΚΟ δεν έχει απαραιτήτως στο σύνολο του ανιδιοτελή κίνητρα. Εδώ, όμως, βρίσκεται και ο κίνδυνος. Σε αντίθεση με τους «ευαίσθητους» του Facebook και με τον ΣΥΡΙΖΑ που κάνει πολιτική στο γόνατο, στις ΜΚΟ ξέρουν καλά τη δουλειά. Έχουν οργανωμένα δίκτυα και υπογραφές με επιρροή που αύριο μπορεί να πείσουν ότι στις νησίδες του Έβρου ζουν τίγρεις και ιαγουάροι. Όπως έστησαν το παραμύθι με την Μπάιντα, αύριο θα στήσουν κάποιο άλλο.
Το μεταναστευτικό δεν είναι για καλλιστεία ευαισθησίας. Ας σταματήσει η αμήχανη αποστροφή που επαναλαμβάνεται στη δημόσια σφαίρα «κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσουμε αν θέλουμε σύνορα». Δεν υπάρχει απολύτως τίποτε για να διαπραγματευθούμε με τους open border. Αυτές οι χαριτωμενιές μπορούν να λέγονται στην Ισλανδία ή, έστω, μεταξύ Ολλανδίας και Βελγίου αλλά όχι εδώ. Η Ελλάδα συνορεύει με μια χώρα που της λέει ανοικτά ότι την απειλεί. Όταν καταγγέλλουμε τα pushback τι εννοούμε με άλλα λόγια; Ότι όποιος περάσει μισό βήμα μέσα από τη γραμμή, ή θα μείνει για πάντα εδώ ή, αν καταφέρει, θα προχωρήσει παραπέρα. Πάντως, πίσω δεν πηγαίνει γιατί δέκα φορές να απορριφθεί η αίτηση ασύλου, δεν υπάρχει τρόπος να σταλεί πίσω στην πατρίδα του. Τότε, τι είδους σύνορα είναι αυτά που όποιος θέλει τα περνάει; Από που ως πού ο Μαχμούτ από το Μαρόκο, χώρα χωρίς έλλειμμα ελευθεριών, δικαιούται να έρθει στην Ελλάδα με το ζόρι; Και ποια πολιτική εθνικής ασφάλειας μπορεί να ασκηθεί όταν ο Στρατός, η Αστυνομία, η ΕΥΠ δεν γνωρίζουν ποιος ζει στη χώρα; Ας τελειώσει, λοιπόν, το καλαμπούρι των «ανοικτών συνόρων» γιατί τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Και μπορεί να γίνουν σοβαρότερα.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 29.01.2023
