ΑΠΟΨΕΙΣ

Πρωτοσέλιδο δεν έγινε, αλλά η είδηση «έπαιξε» στο σύνολο σχεδόν του ηλεκτρονικού τύπου.

Φοιτητές του ΑΠΘ συγκεντρώθηκαν έξω από το ΥΜΑΘ με αίτημα να θεωρηθεί λήξαν το εαρινό ακαδημαϊκό εξάμηνο και να προαχθούν όλοι οι φοιτητές στο επόμενο, χωρίς να αξιολογηθούν μέσω εξετάσεων εξ αποστάσεως ή διά ζώσης, λόγω κορονοϊού. «Δεν φταίμε για την πανδημία και τις επιπτώσεις της» δήλωσαν στους δημοσιογράφους που κάλυψαν τη διαμαρτυρία.

Όντως δεν φταίνε, όπως δεν φταίει και κανένας εργαζόμενος που θα χάσει τη δουλειά του και κανένας επιχειρηματίας που θα κλείσει το μαγαζί του. Το θέμα σε αυτή την περίπτωση δεν είναι η διαπίστωση αλλά το αίτημα. Και το αίτημα ήταν να περάσουν το εξάμηνο χωρίς εξετάσεις. Θα αφήσω στην άκρη το σύνθημα στο πανό που έγραφε «Να περαστούν τα μαθήματα χωρίς εξετάσεις» λες και το αίτημα υποβάλλεται εκ μέρους των… μαθημάτων και όχι των φοιτητών. Θα μου πείτε έχουμε διαβάσει χειρότερα ελληνικά από εκπαιδευτικούς και έχουμε ακούσει χειρότερα από πολιτικούς οπότε…

Πάμε τώρα στην ουσία. Μαθητές που προήχθησαν μέσω των πανελλαδικών στο πανεπιστήμιο και πλέον είναι φοιτητές και άρα το μέλλον αυτής της χώρας θεωρούν δίκαιο να πάρουν κάτι χωρίς να καταβάλλουν αντίτιμο. Μάλιστα έχουν την αίσθηση ότι το αίτημα τους θα αξιολογηθεί ως δίκαιο τουλάχιστον από ένα -μικρό ή μεγάλο - κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Για το λόγο αυτό το δημοσιοποιούν ζητώντας προφανώς συμπαράσταση στον αγώνα τους.

Ποιος ειλικρινής και έντιμος Έλληνας μπορεί να «μαλώσει» αυτά τα παιδιά αφού στην ουσία κάνουν αυτό που βλέπουν και έμαθαν από τους μεγαλύτερους; Δίκαιο είναι αυτό που μας βολεύει. Έτσι λειτουργούμε ως κοινωνία, έτσι μαθαίνουν να λειτουργούν και οι νεότεροι.

Το παρήγορο βέβαια είναι ότι έξω από το ΥΜΑΘ συγκεντρώθηκε και εκπροσωπήθηκε στην ουσία μια μικρή μειοψηφία των φοιτητών του ΑΠΘ. Ωστόσο το θέμα παραμένει σοβαρό γιατί αποδεικνύει ότι στα Πανεπιστήμια της χώρας υπάρχουν φυτώρια διατήρησης όλων των παθογενειών της ελληνικής πραγματικότητας.

Θα μου πείτε, δεν πρέπει να υπάρχουν διαφορετικές σκέψεις και προσεγγίσεις σε κάθε ζήτημα που προκύπτει ειδικά μέσα στην ακαδημαϊκή κοινότητα; Φυσικά και πρέπει. Άλλωστε αυτή είναι και η ουσία του πραγματικού πανεπιστημιακού ασύλου. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν οι απόψεις αυτές αντιμετωπίζονται ως επαναστατικές όχι γιατί μπορούν να εξασφαλίσουν έναν καλύτερο κόσμο για όλους αλλά γιατί μπορούν να εξασφαλίσουν τα συμφέροντα των λίγων. Υπάρχει πιο συντηρητική και πιο «αντεπαναστατική» λογική από αυτή;

ΥΓ: Ένας από τους διαμαρτυρόμενους που έκανε και δηλώσεις ήταν φοιτητής Ιατρικής. Φαντάζεστε κάποια μέρα να χρειαστεί να σας εξετάσει και τα συμπτώματα που παρουσιάζετε να περιλαμβάνονταν στα μαθήματα που «περάστηκαν» από μόνα τους;

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 06-07 Ιουνίου 2020