Δεν είναι η συμμετοχή το πρόβλημα…
Το μεταπολιτευτικό πολιτικό περιβάλλον στη χώρα μας είναι στον πυρήνα του αφιλόξενο, έως και εχθρικό, απέναντι σε αυτοδημιούργητους ανθρώπους.
Γι’ αυτό και τελικά έχει επικρατήσει μέχρι και σήμερα η χειρότερη εκδοχή πολιτικής. Έχουν παρεισφρήσει στους κόλπους της λογικές που την αντιλαμβάνονται σαν μια πράξη αυτοεπιβεβαίωσης και βαυκαλισμού, σαν μια ευκαιρία για να γίνει κάποιος κάτι, σαν έναν δρόμο επιβίωσης ή και ευδαιμονισμού.
Έχει μεταλλαχθεί, έχει απομακρυνθεί από την ιστορική της ρίζα, την αρετή. Το ρυθμό στη δημόσια αντιπαράθεση δίνει πια η πιο αποκρουστική μενταλιτέ της: η αυθάδεια, η αλαζονεία, το ψευτονταηλίκι, ο λαϊκισμός.
Τίποτα όμως δεν προκύπτει τυχαία. Η ιστορία με τα παραδείγματά της είναι διαφωτιστική. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εδώ και χρόνια οι… φρουροί της μεταπολίτευσης και τα φερέφωνά τους φρόντιζαν έγκαιρα να σπιλώσουν κάθε νέο άνθρωπο που επιχειρούσε να μπει στην πολιτική από τη φυσική της πύλη, τις πολιτικές νεολαίες, τις φοιτητικές παρατάξεις και τις κοινωνικές δομές, ρίχνοντας τη ρετσινιά «πολιτικός, προϊόν του κομματικού σωλήνα».
Αυτό τον αγώνα κι αυτές τις διαδρομές φρόντισαν να δηλητηριάσουν με τις μομφές τους. Μεθοδικά και με σχέδιο έκλειναν τις πύλες εισόδου της πολιτικής, που επικοινωνούσαν απευθείας με την κοινωνία, ώστε να παραμένουν ανοιχτά τα παράθυρα του νεποτισμού και της ευνοιοκρατίας. Στην πορεία τέθηκαν ως εμπροσθοφυλακή αυτού του σχεδίου οι στρατιές των εκπροσώπων του σταρ σίστεμ, που τους δόθηκε πολιτικός χώρος, ώστε να κλείνει ο δρόμος σε όποιον ξεκινούσε αυτήν την προσπάθεια από το μηδέν.
Η εξέλιξη αυτή επισυνέβη όμως και με ευθύνη της μεγάλης πλειοψηφίας των συμπολιτών μας. Η αδράνεια, η αποχή, η απαξία, το γύρισμα της πλάτης, που για κάποιους ήταν η απάντηση σε όλα αυτά, για κάποιους άλλους ήταν η χρυσή ευκαιρία, ώστε να λιγοστεύουν οι άνθρωποι που νοιάζονται, που ασχολούνται, που ψηφίζουν, που ζητούν να ψηφιστούν.
Δεν είναι τυχαίο ότι η πρωτοφανής συμμετοχή πολιτών στα ψηφοδέλτια των δημοτικών εκλογών τεχνηέντως λοιδορείται και απαξιώνεται, αντί να επιβραβευθεί…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 19 Μαΐου 2019
