ΑΠΟΨΕΙΣ

Πολλοί είναι αυτοί -ειδικά από το χώρο της ΝΔ- που χαίρονται για τις αποκαλύψεις από το ηχητικό ντοκουμέντο της συνομιλίας Μιωνή – Παππά καθώς βλέπουν ότι αποτελεί την αφετηρία μιας περιπέτειας για τον ΣΥΡΙΖΑ από την οποία δύσκολα θα βγει αλώβητος.

Αυτό σημαίνει στην ουσία ότι η χώρα προετοιμάζεται για μία περίοδο κατά την οποία ο ήδη έχων το πλεονέκτημα πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού καθώς η αξιωματική αντιπολίτευση στρυμωγμένη στο πολιτικό και ίσως και στο δικαστικό καναβάτσο θα παλεύει για να επιβιώσει.

Αυτή η προοπτική όμως αντί να φέρνει χαμόγελα θα έπρεπε να προβληματίζει.

Στη δημοκρατία, αυτή την αστική, όπως περιπαικτικά αναφέρονται σε αυτή οι veritable αριστεροί, η αντιπολίτευση και δη η αξιωματική είναι πυλώνας πάνω στον οποίο στηρίζεται το πολίτευμα. Ο έλεγχος της εξουσίας, η κριτική και η ανάδειξη λαθών είναι δουλειά που έχει αναθέσει ο λαός στα κόμματα που δεν συμμετέχουν στην κυβέρνηση, με την εντολή να χρησιμοποιήσουν τα κοινοβουλευτικά εργαλεία για να κάνουν ό, τι καλύτερο για τη χώρα.

Είναι σαφές ότι μία απαξιωμένη αξιωματική αντιπολίτευση δεν μπορεί να ασκήσει τον θεσμικό της ρόλο και γι’ αυτό το λόγο οι εξελίξεις στο χώρο δεν αφορούν μόνο το στενό κομματικό ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.

Η χώρα εκτός από σοβαρό λόγο χρειάζεται ακόμη σοβαρότερο αντίλογο. Μπορεί να τον αναπτύξει ο ΣΥΡΙΖΑ; Πολλοί από το χώρο της κεντροαριστεράς απαντούν αρνητικά, και, θεωρώντας το ΚΙΝΑΛ τελειωμένη υπόθεση, προσβλέπουν στην δημιουργία ενός νέου σχήματος που θα έχει περισσότερο κέντρο και λιγότερη αριστερά. Την ίδια ώρα στο ΣΥΡΙΖΑ το project «Προοδευτική Συμμαχία», που είχε μπει στην άκρη το τελευταίο διάστημα, έρχεται και πάλι σε πρώτο πλάνο με την Κεντρική Επιτροπή Ενσωμάτωσης και την πρόταση Τσίπρα να αλλάξει το όνομα του κόμματος.

Πρόκειται για κίνηση καλής θέλησης προς τους συντρόφους που είναι έτοιμοι να ενσωματωθούν αλλά και για μία φωτεινή επιγραφή που θα αναβοσβήνει συνεχώς για να θυμίζει στις δυνάμεις που κινούνται πιο κοντά στο κέντρο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος να τους αγκαλιάσει (ή να τους καταπιεί).

Δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητη η πρόθεση Τσίπρα με το «Μένουμε Όρθιοι 2» να απευθυνθεί σε ακροατήριο που δεν διαμορφώνεται με βάση την ιδεολογική τοποθέτηση αλλά την επαγγελματική ιδιότητα, όπως είναι για παράδειγμα οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και οι ελεύθεροι επαγγελματίες.

Τι σημαίνουν όλα αυτά;

Με δεδομένη την διαπιστωμένη και διεθνώς αναγνωρισμένη ικανότητα του Αλέξη Τσίπρα να ελίσσεται είναι σαφές ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναζητά τον δρόμο που θα επιτρέψει στον ίδιο και το κόμμα του να παραμείνουν ισχυροί παίκτες στο πολιτικό παιχνίδι.

Πάντως αν ισχύει αυτό που πιστεύουν πολλοί ότι δηλαδή «στην εκάστοτε κυβέρνηση βλέπεις το παρόν και στην αντιπολίτευση το μέλλον» το ερώτημα που πρέπει να απασχολεί τους υπόλοιπους είναι ένα: Σε τι άραγε μπορούμε να ελπίζουμε…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 28 Ιουνίου 2020