ΑΠΟΨΕΙΣ

Άλλες δεκαπέντε μέρες παράταση δόθηκε για να δηλώσουν οι ιδιοκτήτες ότι καθάρισαν τα οικόπεδά τους ενόψει της αντιπυρικής περιόδου. Επειδή το δύσκολο είναι να καθαρίσεις το οικόπεδο, όχι να δηλώσεις ότι το καθάρισες -κάτι που ανυπερθέτως έπρεπε να γίνει έως τις 30 Απριλίου- το νόημα της νέας παράτασης είναι «καθαρίστε τα έστω και τώρα και εμείς θα κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε». Μήπως και οι φιλότιμοι αισθανθούν λιγότερο κορόιδα και οι αφιλότιμοι φιλοτιμηθούν, έστω και στο μέσον της αντιπυρικής περιόδου.

Η υποχρέωση καθαρισμού των οικοπέδων έβγαλε στην επιφάνεια στοιχεία κακομαθημένου χαρακτήρα, όπως νωρίτερα είχε κάνει και ο «αντιμνημονιακός αγώνας». Οι ίδιοι άνθρωποι που αγανακτούν όταν η χώρα καταστρέφεται από τις φωτιές, θεωρούν υπερβολή το να μεριμνούν ώστε οι ιδιοκτησίες τους να μην αποτελούν δημόσιο κίνδυνο. Άλλοι πάλι επιχειρηματολογούν ότι αυτό δεν αποτελεί δική τους υποχρέωση αλλά των δήμων ή της πολιτείας. Η περιπλάνηση στα social media είναι οδυνηρή αλλά εξόχως διδακτική της ανοησίας που κυκλοφορεί τριγύρω μας. Όπως τότε που συναντούσες ανθρώπους τους οποίους νόμιζες για κανονικούς και μετά το «καλημέρα» σου έλεγαν να τυπώσουμε δραχμές οπότε έφευγες τρέχοντας, έτσι και εδώ υπάρχουν άνθρωποι που περνιούνται για λογικοί και απαιτούν είτε να μην γίνει τίποτε είτε να στείλουν ο δήμος ή το κράτος συνεργείο για να καθαρίσει την αυλή τους. Δωρεάν, εννοείται αφού πληρώνουν ΕΝΦΙΑ και δημοτικά τέλη. Με αυτό τον κόσμο που τον έχουν κακομάθει λέγοντάς του ότι έχει μόνο δικαιώματα και όχι υποχρεώσεις, προφανώς δεν μπορείς να συνεννοηθείς. Όμως η κυβέρνηση δεν μπορεί πλέον να υποχωρήσει. Ούτε διακριτικά, δίνοντας διαρκώς παρατάσεις μέχρι να περάσει το καλοκαίρι και μετά να δει τι θα κάνει, είτε αδιάκριτα, καταργώντας ρητά το μέτρο. Θα εκτεθεί χειρότερα και από τότε, με την πανεπιστημιακή αστυνομία. Οπότε, αναγκαστικά θα το τραβήξει μέχρι τέλους και ό,τι χάσει, έχασε.

Αλλά για να μην μπερδευόμαστε! Άλλο η υποχρέωση του ιδιοκτήτη να διατηρεί καθαρό το οικόπεδό του και άλλο η υποχρέωση να διαθέτουν μελέτη ενεργητικής / παθητικής πυροπροστασίας όσα ακίνητα βρίσκονται σε απόσταση 300 μέτρων από δάσος. Και να την εφαρμόσουν μέσα σ’ ένα χρόνο ή σε δύο, αναλόγως της κατηγορίας στην οποία αυτά θα καταταγούν. Κάτι που σημαίνει κόψιμο των υψηλών δένδρων, πυράντοχα κουφώματα και στέγη, καθαίρεση των θερμοπροσόψεων (που χρηματοδοτούσε το πρόγραμμα «Χτίζω - Ανακαινίζω»!), συμπαγείς, υψηλές περιφράξεις, γενικώς μέτρα που έως τώρα προβλεπόταν μόνο για εργοστάσια. Τριακόσια μέτρα από δάσος δεν σημαίνει μόνο όλα τα σπίτια στον Χορτιάτη, στο Ασβεστοχώρι, στον Σοχό, στον Σταυρό ή μία μεγάλη λωρίδα της Θεσσαλονίκης κατά μήκος του Σέιχ Σου. Επειδή δάσος κατά τη δασική νομοθεσία θεωρείται και το ρέμα, επειδή δύσκολα θα βρείτε χωριό που δεν έχει ένα ρέμα δίπλα του, επειδή ο νομός Θεσσαλονίκης δεν αποτελεί εξαίρεση της γεωγραφίας, το νούμερο υπολογίζεται κοντά στο ένα εκατομμύριο. Οπότε, μπράβο σε εκείνους που πλεύρισαν τον υπουργό Περιβάλλοντος και του έριξαν την ιδέα για ένα εκατομμύριο μελέτες πυροπροστασίας και ακόμη μεγαλύτερο νταραβέρι με την οικοδομή. Αλλά κανένα μπράβο στον υπουργό που είτε δεν κατάλαβε τι συνεπάγεται αυτό που υπέγραψε είτε κατάλαβε μεν αλλά το είδε σαν Μαρία Αντουανέτα. Και επειδή δεν υπάρχει περίπτωση το κράτος να επιβάλει πρόστιμα σε ένα εκατομμύριο ανθρώπους επειδή δεν συμμορφώθηκαν με αυτό που δεν μπορούσαν να εφαρμόσουν, ο Κανονισμός θα περάσει στην ιστορία ως υπόδειγμα νομοθέτησης χωρίς επαφή με την πραγματικότητα. Πράγμα που είναι άγνωστο εάν ανησυχεί την κυβέρνηση αλλά σίγουρα δεν την τιμά.