Πολλοί συνάνθρωποί μας λειτουργούν σαν να πιστεύουν ότι μετά τις εκλογές δεν θα υπάρχει ζωή. Με την καταγραφή του αποτελέσματος το βράδυ εκείνης της Κυριακής θα έχουν συντελεστεί όλα όσα επιθυμούν και δεν θα χρειαστεί ποτέ ξανά να συνομιλήσουν με ανθρώπους που δεν γουστάρουν. Όλους όσοι βρίσκονται στο απέναντι στρατόπεδο δεν θα τους ξαναδούν, συναδέλφους με… στρεβλές απόψεις και συμπολίτες τυφλούς απέναντι στη μόνη αλήθεια δεν θα ματασυναντήσουν.

Ψυχραιμία παιδιά, σας έχω νέα. Η ζωή συνεχίζεται, και ναι, υπάρχει ανεξαρτήτως εκλογικών αναμετρήσεων και θα υπάρχει και μετά το κλείσιμο της κάλπης. Όπως κάθε φορά που οργανώνονται, έτσι και τώρα εκλογές είναι και θα περάσουν, το πολύ να κρατήσουν δύο αντί για έναν γύρο. Άντε να παραταθεί δηλαδή η αγωνία των υποψηφίων μία εβδομάδα ακόμη και να γευτούν τη χαρά της νίκης ή την πίκρα της ήττας μία Κυριακή μετά.

Δεν ξέρω ποιο είναι αυτό το παράξενο συστατικό του χαρακτήρα -αν είναι επίκτητο ή το έχει κάποιος από γεννησιμιού του οπότε δεν φταίει- που κάνει τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται προεκλογικά σαν να είναι αυτά τα αποτελέσματα μόνιμα. Σαν να μην προβλέπεται να προκηρυχθούν άλλη φορά εκλογές, σαν να πρόκειται να καρφωθούν στις θέσεις τους οι αγαπημένοι τους υποψήφιοι σε περίπτωση που θα εκλεγούν, ή σαν να μην έχουν στο εξής άλλη ευκαιρία εφόσον απορριφθούν από το εκλογικό σώμα.

Αυτό το τελευταίο οι συνάνθρωποι στους οποίους αναφέρομαι ούτε να το σκέφτονται δεν μπορούν. Ούτε να τους περάσει από το μυαλό πώς είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνουν οι ψηφοφόροι την μοναδική αληθινή αλήθεια, φορέας της οποίας είναι ο δικός τους υποψήφιος…

Επειδή όμως οι εκλογές έρχονται και παρέρχονται και συνήθως γίνονται κάθε τέσσερα ή πέντε χρόνια αλλά η ζωή είναι καθημερινή υπόθεση, προτείνω στους φανατικούς υποστηρικτές του δικού τους υποψηφίου να αποφασίσουν κάποια στιγμή να κρατήσουν χαμηλά τη μπάλα ή μικρότερο καλάθι, γιατί η ζωή κρύβει εκπλήξεις. 

Θα δώσω δύο εκδοχές ως τροφή για σκέψη: Να μάθουν εν καιρώ -σε περίπτωση εκλογής ή ακόμη και σε περίπτωση αποτυχίας του εκλεκτού τους για τον οποίο τώρα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους- ότι δεν είναι έτσι όπως δείχνει. Ίσως και να είναι το ακριβώς αντίθετο χωρίς τον προεκλογικό του χιτώνα. Απογοήτευση, αλλά συμβαίνει -όπως ό, τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Πιθανότητα δεύτερη, ίσως και συχνότερη. Οι άλλοι δεν είναι η κόλαση, αλλά οι άνθρωποι με τους οποίους μπορείς να συνεργαστείς, να συνεννοηθείς, να συνδημιουργήσεις κάλλιστα κι ας μην είναι ταυτόσημες οι απόψεις σας στα πολιτικά ή τα αυτοδιοικητικά πράγματα.   

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 5 Μαΐου 2019