Η αντιπολίτευση αλλιώς
Ακούω και διαβάζω σε ΜΜΕ και social media κριτική για τον τρόπο με τον οποίο ασκεί αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ. Λένε για παράδειγμα ότι στο θέμα της αντιμετώπισης του κορονοϊού από την κυβέρνηση δεν αναγνώρισε ούτε στο ελάχιστο την επιτυχία της, προβάλλοντας εν πολλοίς την άποψη ότι ελήφθησαν μέτρα τα οποία ήταν αυτονόητα και άρα όποιο κόμμα και αν κυβερνούσε τα ίδια θα έκανε.
Στο θέμα των οικονομικών επιπτώσεων της πανδημίας και των μέτρων για την αντιμετώπισή τους ο Αλέξης Τσίπρας αρνήθηκε και πάλι να συμπλεύσει με τις κυβερνητικές επιλογές. Αφού έκρινε ότι τα χρήματα που αποφασίστηκε να δοθούν σε εργαζόμενους, επιχειρήσεις και αγορά ήταν λίγα έκανε «ρελάνς» παρουσιάζοντας στο Ζάππειο το πρόγραμμα «Μένουμε Όρθιοι 2», το οποίο είναι κατά πέντε δισ. ευρώ μεγαλύτερο.
Οι ομοιότητες του νέου Ζαππείου με τις υποσχέσεις του προγράμματος της Θεσσαλονίκης που σβήστηκαν από το χάρτη μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία και το ταμείο, έκανε τα -κυρίως- φιλοκυβερνητικά πληκτρολόγια να πάρουν και πάλι φωτιά. «Ψεύτικες υποσχέσεις», «δεν βάζουν μυαλό», «λεφτόδεντρα» και άλλες ατάκες από το πρόσφατο παρελθόν ξαναπήραν τη θέση τους στον διαδικτυακό πόλεμο που διεξάγεται καθημερινά ανάμεσα στους υποστηρικτές της μιας και της άλλης πλευράς.
Ωστόσο κάτι φαίνεται ότι έχει αλλάξει. Με βάση τις δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας στην πλειοψηφία τους οι Έλληνες δεν διστάζουν να αναγνωρίσουν στον Μητσοτάκη την πετυχημένη αντιμετώπιση του Covid 19, ενώ δεν φαίνεται να γοητεύονται από τις υποσχέσεις Τσίπρα για περισσότερα χρήματα.
Τι σημαίνει αυτό; Είμαστε πλέον έτοιμοι για πολιτική αντιπαράθεση που στηρίζεται στην πραγματικότητα και βάζει στο περιθώριο τον λαϊκισμό; Έχει διαμορφωθεί στην κοινωνία αιτούμενο για μια εκ βάθρων αλλαγή-μεταρρύθμιση στον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται το πολιτικό παιχνίδι; Μπορούμε να κρίνουμε κάθε απόφαση με βάση το περιεχόμενο και όχι τους πρωταγωνιστές; Με άλλα λόγια μπορούμε να ξεφορτωθούμε τις κομματικές μας παρωπίδες και να σταθούμε απέναντι στα γεγονότα με βάση τη λογική και όχι τις προσωπικές μας ιδεοληψίες;
Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα δεν πρόκειται να δοθεί άμεσα καθώς αφορά σε μια διαδικασία, που ακόμη κι αν άρχισε, χρειάζεται χρόνο για να αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά. Όπως ισχύει για κάθε διαδρομή που οδηγεί σε αλλαγή νοοτροπίας, το σημαντικό είναι να μην υπάρξει πισωγύρισμα.
Ωστόσο φανταστείτε μια Ελλάδα στην οποία η αντιπολίτευση αναγνωρίζει την κυβερνητική επιτυχία και «τσιμπάει» μερικές μονάδες πάνω στις δημοσκοπήσεις γιατί δείχνει ότι προτάσσει την αξιοπιστία της σε σχέση με το πρόσκαιρο κομματικό όφελος και οι πολίτες είναι έτοιμοι να την ανταμείψουν γι’ αυτό.
Σε αυτό το νέο σκηνικό, αν και όποτε διαμορφωθεί, δεν θα έχουμε λιγότερα προβλήματα. Θα έχουμε όμως πολύ πιο αποτελεσματικά εργαλεία για να τα αντιμετωπίσουμε…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 31 Μαΐου 2020
