Παρακολουθώ όσο μπορώ τα όσα γίνονται τις τελευταίες εβδομάδες στις ΗΠΑ. Οικονομολόγοι σε έρευνα του Reuters βρήκαν ότι μόνο την περασμένη εβδομάδα 2,5 εκατομμύρια Αμερικανοί βγήκαν στην ανεργία .

Ένα γενικό ποσοστό ανεργίας της τάξεως του 14,7% είναι αρκετά τρομακτικό για μια χώρα όπου ο πρόεδρός της, που δεν είναι υπόδειγμα ψυχραιμίας και πολιτικού ήθους, επαίρονταν ότι έλυσε το πρόβλημα της απασχόλησης και της ανάπτυξης – με τον τρόπο του βέβαια. Σε τρελαίνει. Η αλήθεια είναι ότι η ανάκαμψη από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 πήρε αρκετό χρόνο…

Ο κορονοϊός δεν φεύγει εύκολα , ούτε κοιτάζει τη σπουδή κυβερνώντων και πολιτών για επιστροφή στην καθημερινή οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα. Ισχυρές χώρες που ξεθάρρεψαν είδαν τα κρούσματα να πληθαίνουν. «Κι αν εσύ το ξεχάσεις, η ζωή στο θυμίζει» που έγραψε ο Άκης Πάνου.
Ο πλανήτης «έχει να διανύσει παρά πολύ μακρύ δρόμο» για να θέσει υπό έλεγχο την πανδημία του κορονοϊού, παρά τα διστακτικά βήματα πολυάριθμων χωρών προς μια επανεκκίνηση της κανονικής ζωής, προειδοποίησε ο Μάικ Ράιαν, εκτελεστικός διευθυντής του προγράμματος εκτάκτων καταστάσεων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.

Οπότε τι γίνεται; Η στοχοποίηση των πολιτικών αντιπάλων είναι μονόδρομος.

Η οικονομική κρίση πάντα τροφοδοτεί τον διχασμό. Δυστυχώς θολώνει την κρίση και το μυαλό. ‘’Τρελαίνει’’ τους ευάλωτους , τους ανέργους, τους αδικημένους, τους ‘’γελασμένους’’. Υπάρχουν και οι άλλοι. Αυτοί που με μυριάδες στερήσεις και μόχθο απλώς επιβίωσαν αλλά πάντα δυστυχώς και αυτοί που βολεύτηκαν όπως ήξεραν και μπορούσαν αλλού με μεθόδους υποκόσμου , αλλού με εκβιασμούς , με μαύρη αγορά και με συνεργασία με τους κατακτητές Αυτά συνέβησαν και στο Κραχ του ’29 και στα χρονιά της μεγάλης ύφεσης της δεκαετίας του 1930 στις ΗΠΑ και την Ευρώπη αλλά και στην Κατοχή σε μας. Ο διχασμός, η δημαγωγία, οι θεωρίες συνωμοσίας, το εμφυλιοπολεμικό κλίμα στην κοινωνία και οι απλουστεύσεις ‘’άσπρο-μαύρο’’ στο φόρτε τους.

Δύο έθνη που υπερηφανεύονταν για το εξαιρετικό οικονομικό, ιστορικό και πολιτικό τους καθεστώς έπεσαν στα γόνατα. ‘’Η πτώση τους από τη δόξα είναι το αποτέλεσμα μιας κατεστραμμένης πολιτικής κουλτούρας και μιας ξεχωριστής μορφής αγγλοαμερικανικού καπιταλισμού’’ έγραψε ο Guardian τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο .

“Υπάρχει κάτι βαθύτερο σε αυτή την ειρωνεία’’, προσθέτει . ‘’Τα υψηλότερα ποσοστά θανάτου από κορονοϊό στον κόσμο ανήκουν σε δύο χώρες των οποίων οι ηγέτες ήρθαν στην εξουσία υποσχόμενοι την αποκατάσταση του μεγαλείου και της κυριαρχίας του παρελθόντος τους’’!

Η αποτυχία του Άγγλο-αμερικανικού μοντέλου να αποκρούσει τις συνέπειες του κορονοϊού θα απασχολεί τους ιστορικούς , τους πολιτικούς αναλυτές και τους οικονομολόγος του μέλλοντος

Κι όμως , δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι βρέθηκαν προ εκπλήξεως: είχαν το όφελος του χρόνου, άφθονες επιστημονικές προειδοποιήσεις και τα διδακτικά παραδείγματα της Κίνας και της Ιταλίας.

Οι ομοιότητες είναι εντυπωσιακές, τα συμπεράσματα αναπόφευκτα. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η κοινή γνώμη ανακούφιζε τον εαυτό της με την πεποίθηση ότι ο δικός της ηγέτης είχε μεν τα λάθη του, αλλά τουλάχιστον δεν ήταν Ντόναλντ Τραμπ. Αλλά στο τέλος, ο Μπόρις Τζόνσον κατάφερε να σκοντάψει ακόμη και σ’ αυτό το πιο χαμηλότερο εμπόδιο.

Στις ΗΠΑ βέβαια τον μεγάλο καημό τον έχει ο Ντόναλντ Τραμπ που περιμένει τις εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου με το φόβο του τερματοφύλακα μπροστά στα πέναλτι. Αν φύγει το καλοκαίρι χωρίς κάποια πρόοδο στη μάχη κατά της ανεργίας, σχόλασε ο γάμος. Ο Τζόνσον έχει νωπή ετυμηγορία και ακόμα κάποια ανοχή από τον –διχασμένο κι εκεί- λαό του.

Οι σκληροί ρεπουμπλικάνοι που προωθούν την ‘’ερμηνεία’’ πως για όλα του κορονοϊού φταίνε οι Κινέζοι, ισχυρίζονται τώρα πως οι αντίπαλοί τους , οι Δημοκρατικοί , ανέχονται αν δεν υποστηρίζουν υπογείως τα καμώματα της Κίνας. Γι αυτό και ξέσπασε η Τwitter καμπάνια #BeijingBiden. Ο Μπάϊντεν του Πεκίνου ! Οι παλιότεροι θυμήθηκαν την επίθεση που δεχόταν πάλι από ρεπουμπλικάνους η Τζέην Φόντα στα τέλη του ’60 με το "Hanoi Jane" (Η Τζέιν του Ανόϊ) επειδή ήταν ‘’υποστηρίκτρια των Βιέτ Κονγκ’’.

Οι Times της Νέας Υόρκης με άρθρο τους ρωτούν: ‘’Can the Democrats Avoid Trump’s China Trap?’’ (Μπορούν οι Δημοκρατικοί να αποφύγουν την ‘’κινέζικη παγίδα’’ που στήνει ο Τραμπ;). Η παγκοσμίου κύρους εφημερίδα υποστηρίζει πως ο πρόεδρος θέλει έναν νέο ψυχρό πόλεμο για να αποσπάσει την προσοχή του κόσμου από τις αποτυχίες του στο τεράστιο πρόβλημα του κορονοϊού…

Οι ΗΠΑ βρίσκονται στη δίνη μιας πρωτόγνωρης για το μέγεθός και το κύρος τους κρίσης.

*Στη φωτογραφία, η Τζέιν Φόντα σε διαδήλωση κατά του πολέμου στο Βιετνάμ , Απρίλιος 1973.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 17 Μαΐου 2020