ΑΠΟΨΕΙΣ

(ένας, ακόμα, «πονοκέφαλος»...)

Οι ημίονοι (μουλάρια) διακρίνονται, μεταξύ άλλων, για την υπομονή, την επιμονή, την αντοχή αλλά και τη δυνατότητά τους να μεταφέρουν βαρέα φορτία. Στο δυτικό κόσμο η αξιοποίησή τους ήταν ευρύτατη μέχρι και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στις αραβικές χώρες αντίστοιχο ρόλο (και χρήση) έχουν οι καμήλες.

Στη χώρα μας (και) οι επιχειρήσεις.

Ο κάτοχος του ζώου είχε (έχει) πάντα την αίσθηση πως το ζώο μπορεί «κάτι ακόμα» να σηκώσει. Προφανώς όμως και αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει πάντα. Οι Βρετανοί χρησιμοποιούν τη φράση «το τελευταίο άχυρο». Ακριβέστερα: «the last straw which breaks the camel’s back»: Εκείνο το απειροελάχιστο φορτίο που θα σκοτώσει το καημένο ζώο.

Στη χώρα μας δεν υπάρχει, εξ όσων γνωρίζω, αντίστοιχη παροιμία. Για τούτο (ενδεχομένως) και η συνέχιση της αξιοποίησης των επιχειρήσεων: για τα χαρακτηριστικά του ημιόνου.

Μία ακόμα/νέα υποχρέωση

Το σύνολο των ΑΕ, των ΕΠΕ, των ΙΚΕ και των ετερορρύθμων κατά μετοχές εταιρειών υποχρεούνται στο εξής να υποβάλλουν (και) στην Τράπεζα της Ελλάδος τα οικονομικά τους στοιχεία, με τη συμπλήρωση των υποδειγμάτων χρηματοοικονομικών καταστάσεων, τα οποία η ίδια αξιώνει.

Η πρώτη υποβολή των ετήσιων χρηματοοικονομικών καταστάσεων θα πραγματοποιηθεί από την 1η έως την 30ή Νοεμβρίου 2019 και θα αφορά τις παλαιότερες χρήσεις (2016, 2017 και 2018).

Για τις επόμενες χρήσεις η υποβολή των σχετικών στοιχείων στην Τράπεζα της Ελλάδος θα πραγματοποιείται, ταυτόχρονα, με την κατά νόμο δημοσίευσή τους. Με τα δικά της υποδείγματα και πάλι. Δεν αρκεί να λαμβάνει τις δημοσιευμένες χρηματοοικονομικές καταστάσεις των επιχειρήσεων.

Σε περίπτωση ελλιπούς, εσφαλμένης ή εκπρόθεσμης υποβολής των ως άνω στοιχείων εκ μέρους των υπόχρεων επιχειρήσεων, οι επαπειλούμενες κυρώσεις δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητες-κατά τα ανώτατα όριά τους: κάτι λιγότερο από τριακόσιες χιλιάδες(!) ευρώ και, σε περίπτωση υποτροπής, κάτι λιγότερο από εξακόσιες χιλιάδες(!) ευρώ. Με άλλα λόγια: εξοντωτικές...

Οι εκδηλωθείσες αντιδράσεις

Η από 25/6/2019 επιστολή του Λογιστικού Συλλόγου Αθηνών προς τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και την Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων είναι ενδεικτική των (ευλόγων αντιδράσεων): «Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, έχουμε αναγκαστεί ουκ ολίγες φορές να αποστέλλουμε τα ίδια στοιχεία σε διαφορετικές υπηρεσίες, ενώ η πληροφορία είναι ήδη διαθέσιμη σε υπηρεσία του κράτους».

Με τη συγκεκριμένη επιστολή ζητείται το αυτονόητο, δηλ. η «άμεση διασύνδεση των δεδομένων του Γ.Ε.ΜΗ. με τις ηλεκτρονικές υπηρεσίες της Τράπεζας Της Ελλάδος», προκειμένου να αποφευχθεί το επιπρόσθετο (και αδικαιολόγητο) κόστος των επιχειρήσεων.

Εν κατακλείδι

Διαβάζοντας την παραπάνω επιστολή, θυμήθηκα ένα περιστατικό από την αρχή της δικηγορίας μου: Με επισκέφθηκε στο γραφείο μου ένας συνάδελφος από την Φρανκφούρτη. Με είδε να κολλάω ένσημα σε μία αγωγή που ετοιμαζόμουν να καταθέσω. Έβαλε τα γέλια. Δεν χρησιμοποιούσε. Δεν είχε ξαναδεί.

Προ διετίας περίπου καταργήθηκαν: Πάντα ΠΟΛΛΑ χρόνια πίσω...

Το ελληνικό κράτος δεν επιλέγει, δυστυχώς, την αυτοβελτίωσή του αλλά την εύκολη λύση: τη μεταφορά των δικών του υποχρεώσεων στις επιχειρήσεις. Κινείται με τη βεβαιότητα πως «κάτι ακόμα» το «μουλάρι» μπορεί να σηκώσει.

Κι ενδεχομένως ορθά, κατά τη λογική του, να πράττει (εκτός κι αν αυτό το «κάτι» αποδειχθεί το «τελευταίο άχυρο» για κάποιες από τις επιχειρήσεις...).

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 6-7 Ιουλίου 2019