ΑΠΟΨΕΙΣ

«Ελλάς, η χώρα του καφενείου». Όλοι έχουν γνώμη για τα πάντα. Είναι ταυτόχρονα μηχανικοί, προπονητές μπάσκετ, ποδοσφαίρου και τένις, πολιτικοί, μετεωρολόγοι, συγκοινωνιολόγοι και πολλά άλλα. Και διατυπώνουν απόψεις που μας πάνε πολλά χρόνια πίσω.

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κανένας στη Θεσσαλονίκη που να θεωρεί ότι αυτή τη στιγμή η κατάσταση στο κυκλοφοριακό είναι καλή, Αν υπάρχει έστω και ένας που να υποστηρίζει κάτι τέτοιο και να σηκώσει το χέρι του. Μάλλον όχι. Άρα, χρειάζονται αλλαγές. Για να βελτιώσουμε της ζωή μας. Για εμάς και τις επόμενες γενιές.

Ακόμη ηχούν στα αυτιά μου τα βελάκια των διαφόρων δημοσιολογούντων της πόλης (από πολιτικούς και αυτοδιοικητικούς μέχρι δημοσιογράφους και απλούς πολίτες) για την Τροχαία που δεν κάνει τίποτα.

Ξεκίνησε, λοιπόν η Τροχαία να κάνει κάτι. Τη δουλειά της, δηλαδή. Και άρχισαν αμέσως τα βελάκια. «Μα είναι δυνατόν χωρίς προειδοποίηση να κόβει η Τροχαία κλήσεις;», λέει ο ένας. Λες και υπάρχει χώρα στον κόσμο που η Τροχαία προειδοποιεί κάποιον που έχει παρκάρει παράνομα...

«Γιατί κόβουν κλήσεις τη νύκτα στο κέντρο; Αυτό δεν είναι έχει σχέση με το περιφερειακό και θα πλήξει τα μαγαζιά της εστίασης. Οι άνθρωποι έκαναν επενδύσεις για τα μαγαζιά τους και τώρα δεν έχουν πελατεία γιατί κανείς δεν μπορεί να παρκάρει στο κέντρο της πόλης», λέει ο άλλος. Λες και η πολιτεία πρέπει να στηρίξει επενδύσεις που στηρίζονται σε τέτοιες λογικές…

«Το παράνομο παρκάρισμα είναι συνήθεια χρόνων και δεν μπορεί να αλλάξει», λέει ο τρίτος. Εδώ σηκώνω τα χέρια. Είναι το γνωστό οι κακές μας συνήθειες που δεν αλλάζουν. Ακόμη και αν πηγαίνουν κόντρα στο δημόσιο συμφέρον…

Την ίδια στιγμή ακούω στα ερτζιανά και διαβάζω σε διάφορες ενημερωτικές σελίδες διάφορα παράξενα του στιλ: «Να ξυπνάς το πρωί και ο γερανός να σου έχει σηκώσει το αυτοκίνητο. Τι κάνεις;» είναι μία από τις χαριτωμενιές που ακούστηκαν σε τοπικά ραδιόφωνα της πόλης που ξέρουν να χαδεύουν αυτιά. Και διάβασα υπονοούμενα από κάποιους που διαμορφώνουν τις απόψεις τους ανάλογα με τη διαφήμιση. Ιδιωτών και κράτους… Εξάλλου σε ποιον αρέσει να ακούει ότι πρέπει να παρκάρεις μόνο εκεί που επιτρέπεται. Αντίθετα πιο εύπεπτο είναι να λες «μα που θα βάλουμε τα ΙΧ αφού δεν υπάρχουν πάρκινγκ», ή «δε λειτουργεί σωστά ο ΟΑΣΘ» ή «πρώτα το Μετρό και μετά το FlyOver».

Αυτό για το Μετρό είναι η καινούρια καραμέλα. Σε μία πόλη που μόνο να γκρινιάζει ξέρει για τα έργα που δεν γίνονται, τής δίνεται η ευκαιρία να αποκτήσει ένα έργο δωρεάν και αυτή δεν το θέλει. Μόνο που αν περιμένουμε πότε θα τελειώσει το Μετρό μπορεί η εκκίνηση του FlyOver να μην γίνει ποτέ.

Όμως τα πράγματα είναι απλά, αλλά δεν αρέσουν. Τα μεγάλα έργα διαρκούν και θέλουν υπομονή. Για να μπορείς να τα απολαύσεις όταν τελειώσουν. Όπως έγινε στον περιφερειακό της Θεσσαλονίκης τη δεκαετίας του ’80 (τι θα γινόταν η πόλη να δεν είχε κατασκευαστεί:) και στην Αττική οδό στην Αθήνα πιο πρόσφατα.

Όχι άλλα καφενεία, λοιπόν!