ΑΠΟΨΕΙΣ

Κατά τη δεκαετία του 1990 ένας επιχειρηματίας, με μεγάλη οικονομική επιφάνεια, αποφάσιζε το επόμενο επιχειρηματικό του εγχείρημα. Δεν είχε αμφιβολία για την επιτυχία του. Το όλο εγχείρημα μεταξύ άλλων, εκτός από το στιβαρό business plan, βασίστηκε στη συμμετοχή στο μετοχικό σχήμα συγκεκριμένων, υψηλού επιπέδου στελεχών -χωρίς καταβολή χρημάτων από μέρους τους. Κάθε μέτοχος κατέβαλε το 10% της συμμετοχής του στον τραπεζικό λογαριασμό της εταιρείας για λογαριασμών των συγκεκριμένων στελεχών. Κι έτσι τα στελέχη έγιναν (και) μέτοχοι

Το συγκεκριμένο επιχειρηματικό εγχείρημα είχε σημαντική επιτυχία.

Με μία μικρή, όμως, παρενέργεια: Οι σχέσεις των ανθρώπων ποτέ, κατά κανόνα, δεν αποδεικνύονται αιώνιες καθώς είναι ενδεχόμενο να μαλώσουν, να αρρωστήσουν ή να τρελαθούν. Βέβαιο, επίσης, πως κάποια στιγμή θα εγκαταλείψουν τα εγκόσμια.

(Και) στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν νομοτελειακό να συμβούν κάποια από τα συγκεκριμένα ενδεχόμενα...

Έκτοτε, με βάση τις συγκεκριμένες αρνητικές εμπειρίες, απέτρεπα τους πελάτες και φίλους να προχωρούν σε τέτοιους σχεδιασμούς. Άλλοτε οι εισηγήσεις μου γινόταν αποδεκτές, κι άλλοτε όχι (δυστυχώς).

Ο νόμος, όμως, τότε δεν παρείχε τα εργαλεία που παρέχει σήμερα.

Τα αντιτιθέμενα συμφέροντα και οι διαθέσιμες λύσεις

Είναι δεδομένο πως σε ένα πρώτο επίπεδο τα συμφέροντα της επιχείρησης και των στελεχών της δεν είναι συμπλέοντα. Υπάρχουν, βέβαια, κάποιες λύσεις που βοηθούν στη σύγκλισή τους, όπως εκείνη των stock options (με ό,τι θετικό κι αρνητικό τις συνοδεύει). Μια λύση, για συγκεκριμένες περιπτώσεις περισσότερο ελκυστική και κατάλληλη, είναι εκείνη της έκδοσης των Κοινών Ιδρυτικών Τίτλων.

Οι Κοινοί Ιδρυτικοί Τίτλοι

Ο συγκεκριμένος τύπος τίτλων παρέχει σημαντικές ευχέρειες στους ιδρυτές.

Κάποιοι από τους ιδρυτές (:οι μέτοχοι) θα συμπράξουν για τη δημιουργία της εταιρείας και τη συγκέντρωση του αρχικού μετοχικού κεφαλαίου.

Σε κάποιους άλλους (από τους ιδρυτές ή τρίτους -λ.χ. στελέχη) είναι δυνατό να αναγνωρισθεί, μέσω των Κοινών Ιδρυτικών Τίτλων, το δικαίωμα απόληψης τμήματος κερδών της ανώνυμης εταιρείας. Και τούτο χωρίς οι ίδιοι να είναι μέτοχοι. Χωρίς δηλ. να έχουν συμμετάσχει στη συγκέντρωση του αρχικού μετοχικού κεφαλαίου.

Συνοπτικά

Η αξιοποίηση του θεσμού των Κοινών Ιδρυτικών Τίτλων μοιάζει (και είναι) εξαιρετικό εργαλείο για τις υπό σύσταση ανώνυμες εταιρείες. Κι αυτό γιατί (μεταξύ άλλων) ο συγκεκριμένος θεσμός: 

(α) αναγνωρίζει σε συγκεκριμένα πρόσωπα τις υπηρεσίες που παρέχουν κατά την ίδρυση της ανώνυμης εταιρείας, 

(β) ανταμείβει τις συγκεκριμένες υπηρεσίες τους και συνδέει την ανταμοιβή τους με την κερδοφόρο, μόνο, πορεία της εταιρείας -χωρίς να απαιτείται να εισφέρουν χρήματα στο μετοχικό της κεφάλαιο, 

(γ) συνδέει τους κατόχους τους με την κερδοφόρο και αναπτυξιακή πορεία της επιχείρησης και ταυτίζει, σε σημαντικό βαθμό, τα συμφέροντα αμφοτέρων (κατόχων Κοινών Ιδρυτικών Τίτλων και επιχείρησης), 

(δ) δεν αναβαθμίζει τους κάτοχους τους σε μετόχους κι ούτε τους αναγνωρίζει τα δικαιώματα των τελευταίων, 

(ε) περιορίζει χρονικά την παρουσία και τα δικαιώματα των κατόχων τους στην εταιρεία και προσδιορίζει/περιορίζει το ύψος της αποζημίωσής τους κατά το χρόνο της εξαγοράς των τίτλων που κατέχουν.

Με άλλα λόγια: Ο συγκεκριμένος θεσμός είναι δυνατό να άρει τις επιφυλάξεις και των πλέον δύσπιστων, όπως ο υπογράφων, όσον αφορά τη συμμετοχή συγκεκριμένων προσώπων (λ.χ. στελεχών ή τρίτων) στο επιχειρηματικό γίγνεσθαι και οικονομικό αποτέλεσμα μιας ανώνυμης εταιρείας.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 17 Φεβρουαρίου 2019