Η μαύρη επέτειος της 21^ης Απρίλη συμπίπτει φέτος με τη συχνή αναπαραγωγή ενός συνθήματος που ακούγεται στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας -αυθόρμητες και μη, αυτοτελείς ή οργανωμένες με αφορμή την εμφάνιση και ομιλία κάποιου κυβερνητικού στελέχους- υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας και κατά των πολιτικών.

Φυσικά και το έχετε ακούσει είτε δια ζώσης είτε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με πολλές παραλλαγές στην ενορχήστρωση και την εκτέλεση και σταθερό το… ποίημα: «Η Μακεδονία είναι ελληνική, αλήτες προδότες πολιτικοί».

Τα 52 χρόνια που μας χωρίζουν από τη νύχτα που βγήκαν στους δρόμους τα τανκς για να καταλύσουν τη δημοκρατία «για το καλό των Ελλήνων» δεν είναι τόσα πολλά που να δικαιολογούν τη λήθη. Μόλις πέντε δεκαετίες δεν μπορεί να είναι αρκετές για να ξεχάσει ένας ολόκληρος λαός τι μπορούν να κάνουν στο όνομα της Δημοκρατίας τότε, της Μακεδονίας σήμερα, όσοι αποφασίζουν ότι δεν οφείλουμε να σεβόμαστε τους πολιτικούς που εμείς εκλέγουμε. 

Τους εκλέγουμε μάλιστα κάθε τέσσερα χρόνια στη χώρα που μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974, ισχύει το πολίτευμα της προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, όπου η εκλεγμένη από το λαό κυβέρνηση -η οποία πρέπει να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του κοινοβουλίου- παίρνει τις πολιτικές αποφάσεις με ευθύνη του πρωθυπουργού.

Μπορεί και να φαίνεται σαν μάθημα σε μεγάλη τάξη του δημοτικού, αλλά όσο γνωστά και λογικά ακούγονται τα παραπάνω, τόσο εύκολα αμφισβητούνται -με τρόπο που γίνεται οικείος κυρίως στους νέους που γεννήθηκαν από γονείς που δεν είχαν γεννηθεί το 1967.

Είναι αυτονόητο, αλλά ας το ξεκαθαρίσουμε κι αυτό. Φυσικά και μπορεί να μη συμφωνεί όποιος θέλει με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Φυσικά και μπορεί να το διαλαλεί με κάθε ευκαιρία, ακριβώς επειδή έχουμε δημοκρατία, την οποία πρέπει να διαφυλάττουμε από επικίνδυνα αναθέματα δημαγωγών που παίρνουν τη μορφή συνθημάτων κατά των πολιτικών. Αλλιώς ρίχνουμε νερό στο μύλο κρυφών και φανερών φασιστοειδών.

Τα κόμματα αυτού που αποκαλούμε δημοκρατικό τόξο καλά θα κάνουν να προβάλλουν με τον κάθε δυνατό τρόπο την αντίθεσή τους στο συγκεκριμένο και σε παρεμφερή ομοιοκατάληκτα συνθήματα, ανεξαρτήτως αν συγκυριακά -δείχνει να- τους συμφέρει.

Ούτε σήμερα για τη δήθεν υπεράσπιση της Μακεδονίας, ούτε τότε για τη δήθεν αντίδραση στους μνημονιακούς, μπορούν να οδηγήσουν σε κάτι καλό ανάλογα μηνύματα. Με αφορμή επετείους σαν τη σημερινή, μόνο να θυμόμαστε και να διδασκόμαστε μπορούμε. Κι αν δεν αφιερώνει χρόνο η τηλεόραση και το fb, ας ανοίξουμε και κανένα βιβλίο. Στην τελική ας γκουγκλάρουμε «21^η Απριλίου 1967» για να μάθουμε πως είναι καλύτερα να εκλέγουμε τους πολιτικούς και να έχουμε μερίδιο ευθύνης στα λάθη τους, παρά να εκχωρούμε δικαιώματα στους εραστές του γύψου.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 21 Απριλίου 2019