ΑΠΟΨΕΙΣ

Η ψήφιση της απλής αναλογικής, με την οποία θα διεξαχθούν υποχρεωτικά οι μεθεπόμενες εκλογές, αλλά και η προφανής ανάγκη για ευρύτερες συμπαρατάξεις θέτουν επί τάπητος το ζήτημα των κομματικών συμμαχιών για τη μελλοντική συγκρότηση των κυβερνήσεων.

Τα ενδεχόμενα είναι δύο.

Το πρώτο είναι η δημιουργία μιας κυβέρνησης ευρείας πλειοψηφίας με τη συμμετοχή ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΚΙΝΑΛ. Η λύση αυτή φαινομενικά δείχνει ότι μπορεί να δημιουργήσει προϋποθέσεις για την προώθηση των αυτονόητων αλλαγών εκσυγχρονιστικού χαρακτήρα. Το πιθανότερο όμως είναι ότι θα οδηγήσει στην άσκηση μιας πολιτικής του ελάχιστου μέσου όρου. Επιπλέον, μια τέτοια λύση δεν θα ήταν δυνατόν να προσδιορίσει κοινωνικά και πολιτικά ένα σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης. Για αυτούς τους λόγους δεν είναι η καταλληλότερη λύση και ταιριάζει μόνο σε έκτακτες καταστάσεις.

Το δεύτερο ενδεχόμενο είναι η δημιουργία κυβέρνησης ενός εκ των δύο πόλων, του προοδευτικού ή του συντηρητικού, για να εφαρμοστεί ένα κυβερνητικό πρόγραμμα με σαφή πολιτική κατεύθυνση.

Για την επικράτηση του προοδευτικού πόλου, ώστε να προωθηθεί ένα εθνικό σχέδιο προοδευτικής ανασυγκρότησης και δημοκρατικού εκσυγχρονισμού της χώρας, είναι απαραίτητη η διαμόρφωση των προϋποθέσεων προοδευτικής διακυβέρνησης. Μια προοδευτική κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν μπορεί να στηρίζεται σε ένα κόμμα, πολύ περισσότερο εάν ισχύει η απλή αναλογική. Προϋποθέτει την κυβερνητική συνεργασία των προοδευτικών κομμάτων και σε κάθε περίπτωση των δυνάμεων της ευρωπαϊστικής αριστεράς και της αντι-νεοφιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας.

Η πολιτική και εκλογική ενίσχυση των κομμάτων που μελλοντικά μπορούν να συγκροτήσουν μια προοδευτική κυβέρνηση είναι αναγκαία για την προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας. Αντίθετα, δεν είναι λύση ο στόχος του ΚΙΝΑΛ για στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, αφού επιδιώκει την αποδυνάμωση του προοδευτικού χώρου και επιπλέον στην πράξη λειτουργεί ενισχυτικά προς τη ΝΔ. Δεν είναι επίσης λύση η αντίληψη ότι το «προοδευτικό» ταυτίζεται αποκλειστικά με τη διαδρομή και την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Οι προοδευτικές απαντήσεις στις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα θα προέλθουν μέσα από τη συμβολή όλων των κομμάτων του προοδευτικού χώρου.

Στις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές ο στόχος των προοδευτικών κομμάτων πρέπει να είναι η δική τους ενίσχυση και όχι η στρατηγική ήττα ή η εξαφάνιση του άλλου προοδευτικού κόμματος, αφού η χώρα χρειάζεται μια προοδευτική πλειοψηφία στη Βουλή και στο λαό. Είναι βεβαίως υπαρκτό πρόβλημα το ότι οι επόμενες εκλογές δεν διεξάγονται με απλή αναλογική καθώς αυτό καθιστά περισσότερο ανταγωνιστική την πολιτική αντιπαράθεση. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν τα προοδευτικά κόμματα να συνδυάσουν τον άμεσο εκλογικό στόχο με τη στρατηγική επιδίωξη της προοδευτικής διακυβέρνησης.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 20 Ιανουαρίου 2019