ΑΠΟΨΕΙΣ

Η χώρα χρειάζεται εκσυγχρονισμό. Ένα πεδίο αλλαγών, με εύλογο ζητούμενο τη συναίνεση δυνάμεων ευρέος πολιτικού φάσματος, αφορά τους θεσμικούς, λειτουργικούς και τεχνολογικούς εκσυγχρονισμούς. Ένα παράλληλο πεδίο αλλαγών αφορά τη συνολική κατεύθυνση (συντηρητική ή προοδευτική) της πορείας της χώρας και εδώ είναι ζητούμενο η ουσιαστική και εποικοδομητική αντιπαράθεση.

Η ΝΔ προβάλλει ένα μοντέλο εκσυγχρονισμού προσανατολισμένο στην παραδοσιακή ιδέα της αγοράς - λύσης όλων των προβλημάτων, ενώ την ίδια στιγμή δείχνει να φλερτάρει με τον ευρωσκεπτικισμό, να ανέχεται τη ροπή προς τον εθνικισμό, να οπισθοχωρεί σε μη φιλελεύθερες ιδέες σε θέματα θεσμικού εκσυγχρονισμού, να παραβλέπει την ανάγκη καταπολέμησης των παθογενειών του αναπτυξιακού μοντέλου του παρελθόντος και να εναποθέτει την κοινωνική προστασία στη λειτουργία της αγοράς.

Οι προοδευτικές δυνάμεις μπορούν υπό προϋποθέσεις να δώσουν μια εναλλακτική, που θα συνδυάζει το δημοκρατικό εκσυγχρονισμό με την κοινωνική προστασία. Αυτό φάνηκε όχι μόνο στην Ελλάδα, όπου βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε διαχειριστικές αδυναμίες και πολιτικές υστερήσεις καθώς πέρασε μέσα από μια διαδικασία σταδιακής ωρίμανσης, αλλά και σε άλλες χώρες όπου η κυβερνητική συμμαχία των προοδευτικών δυνάμεων επέφερε ταυτόχρονα βελτίωση των δημόσιων οικονομικών και άνοδο του βιοτικού επιπέδου των λαών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ταυτόχρονα οικοδόμησε συνεργασίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο και έδειξε ότι μπορεί να διαδραματίσει ρόλο στην Ε.Ε. σε συνεργασία με ένα ευρύτερο φάσμα δυνάμεων που εργάζονται για μια νέα πορεία. 

Ενδεικτική είναι η πρόταση που έγινε για τη συμμαχία δυνάμεων στην Ε.Ε. από τον Τσίπρα έως τον Μακρόν. Σε εθνικό επίπεδο -καθυστερημένα βεβαίως- ξεκίνησε τη δημιουργία της προοδευτικής συμμαχίας. Αυτά είναι στοιχεία μιας μετεξέλιξης που συνηγορούν υπέρ της άποψης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι μέρος της λύσης.

Η συνεργασία του με το σύνολο των προοδευτικών δυνάμεων είναι δυνατόν να προωθήσει το δημοκρατικό και προοδευτικό εκσυγχρονισμό της χώρας. Αυτό προϋποθέτει την ανάδειξη μιας μεταμνημονιακής προοδευτικής κυβέρνησης, που δεν μπορεί να προκύψει με τη στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ ή με την εξασθένηση του ΚΙΝΑΛ, αλλά μόνο εάν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτο κόμμα και ταυτόχρονα το ΚΙΝΑΛ είναι στη Βουλή. Το πολιτικό σχέδιο αυτής της διακυβέρνησης δεν θα είναι μόνο το πολιτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά μια προωθητική σύνθεση που θα ενσωματώνει τις θέσεις των συνεργαζόμενων δυνάμεων και θα συμπληρώνει/ τροποποιεί /αλλάζει πολιτικές κυρίως σε πεδία όπως:

- Η ανασυγκρότηση του κράτους με υπέρβαση των πελατειακών σχέσεων και της χαμηλής παραγωγικότητας.

- Η δημιουργία νέου πλούτου με αύξηση των επενδύσεων και της παραγωγής προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας.

- Η υποστήριξη της προσαρμογής των μεσαίων στρωμάτων στις διαρθρωτικές αλλαγές.

- Η προσαρμογή της φορολογικής πολιτικής με προοδευτική φορολογία, καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και μείωση των φορολογικών - ασφαλιστικών εισφορών, ιδιαιτέρως για τα μεσαία εισοδήματα.

Το άνοιγμα της χώρας στον κόσμο (εξωστρέφεια, διεθνή παραγωγικά και τεχνολογικά δίκτυα).

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 30 Ιουνίου 2019