Ο Πιερρακάκης σκάβει, από πίσω μπαζώνουν…
Η ψηφιοποίηση των υπηρεσιών του Δημοσίου δεν έχει νόημα όσο ο Πιερρακάκης σκάβει αλλά από πίσω μπαζώνουν. Λειτουργεί ως άλλοθι για την ραθυμία των δημόσιων υπηρεσιών όπου όποιος θέλει δουλεύει και όποιος θέλει κοροϊδεύει την κοινωνία αλλά κανένας δεν αξιολογείται και όλοι παίρνουν τον ίδιο μισθό. Ή για τις αλλεπάλληλες εμπνεύσεις «υπηρεσιακών» και υπουργών να φορτώνουν κάτι καινούριο στη γραφειοκρατία, ώστε να προχωρούμε ευρισκόμενοι διαρκώς στο ίδιο σημείο. Όσες «πλατφόρμες» και αν προστεθούν στο gov.gr, η ανάγκη για τολμηρές και δυσάρεστες παρεμβάσεις στον δημόσιο τομέα παραμένει επίκαιρη. Αυτό, όμως, προϋποθέτει κυβερνήσεις διατεθειμένες να συγκρουσθούν με συντεχνίες και να ξεβολέψουν κόσμο που δεν θέλει να αλλάξει τίποτε. Είτε ξεκινώντας από την αφετηρία του κρατισμού, είτε του εκσυγχρονισμού, όλες τρέμουν το πολιτικό κόστος. Δείτε την κυβέρνηση Μητσοτάκη που κατέληξε γκουβερνάντα της δημοσιοϋπαλληλίας και τον Θεοδωρικάκο που αδικείται όσο δεν ανακηρύσσεται επίτιμο μέλος της ΑΔΕΔΥ.
Για παράδειγμα: Στα λόγια, θέλουμε να διευκολύνουμε τις μεταβιβάσεις ακινήτων. Ξέρετε πόσα «χαρτιά» χρειάζονται σήμερα για να χαρίσει η γιαγιά ένα διαμέρισμα στον εγγονό; Δεκαεπτά! Και αν μπλέξει με το Δασαρχείο, είκοσι. Τα περισσότερα, για να εκδοθούν απαιτούν άλλα «χαρτιά». Αυτό που κάποτε μπορούσε να ολοκληρωθεί σε μία εβδομάδα, σήμερα δεν ολοκληρώνεται ούτε σε ένα μήνα -στην καλύτερη περίπτωση- και προϋποθέτει συντονισμό συμβολαιογράφου, δικηγόρου, μηχανικού και λογιστή. Έχει νόημα στις αγοραπωλησίες το ενεργειακό πιστοποιητικό; Όποιος ενδιαφέρεται να μάθει, μαθαίνει και ποτέ καμία μεταβίβαση δεν χάλασε επειδή ο ενδιαφερόμενος αγοραστής αγνοούσε αν παράθυρα μπάζουν και το πληροφορήθηκε από το ενεργειακό πιστοποιητικό. Απλώς, κάποιος κάποτε είπε «δεν το βάζουμε και αυτό;», τους φάνηκε μοντέρνο, και το έβαλαν. Μία παντελώς άσκοπη υπεύθυνη δήλωση που υποβάλλεται για τον φόρο κληρονομιάς από διαθήκη και λέει τα ίδια με την δήλωση φόρου κληρονομιάς, κάνει πάνω από ένα μήνα «για να ανεβεί στο σύστημα». Κάποτε αρκούσε να την καταθέσεις και να πάρεις αντίγραφο. Η ΑΑΔΕ αποφασίζει και διατάσσει και δεν την ενδιαφέρει τι σημαίνει αυτό στην πράξη. Αφήνουμε στην άκρη το πιστοποιητικό ΤΑΠ γιατί αυτή είναι μια ιστορία για γέλια και για κλάματα. Κάθε δήμος ζητάει ό,τι θέλει, ακόμη και αυτά που δεν ζητάει η Εφορία. Κατόψεις, τοπογραφικά, μέχρι και βεβαιώσεις εάν εξαντλήθηκε ο συντελεστής δόμησης. Στην «καλή εποχή» ο δήμος Ωραιοκάστρου ήθελε πέντε εβδομάδες για να εκδώσει πιστοποιητικό ΤΑΠ. Τώρα με τον COVID κλείνει ραντεβού για τον Φεβρουάριο!
Στο Κτηματολόγιο για να καταχωρηθεί ένα συμβόλαιο, ακόμη και μία τυπική δικαστική απόφαση για εξάλειψη προσημείωσης, απαιτούνται εννιά, δέκα, ένδεκα μήνες. Και πάντοτε παραμένει μυστήριο πώς, στην εποχή του διαδικτύου, δεν υπάρχει διασύνδεση των κτηματολογικών γραφείων και πρόσβαση στην ενιαία βάση δεδομένων. Να κάθεσαι μπροστά σε έναν υπολογιστή του Κτηματολογίου στη Θεσσαλονίκη και να κάνεις έρευνα για τον Βόλο. Εκατοντάδες εκατομμύρια έχουν ξοδευτεί για το Κτηματολόγιο αλλά εμείς είμαστε ακόμη στο 1995. Για να πάρεις ένα πιστοποιητικό για ακίνητο στον Λαγκαδά, πρέπει να πας στον Λαγκαδά. Και η πρόσφατη «διευκόλυνση» μέσω του gov.gr μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να χαρακτηρισθεί αφού μπορείς μεν να πάρεις πιστοποιητικό για τον δήμο Παραπραστάνης Καρδίτσας αλλά όχι Αθήνας ή Θεσσαλονίκης. Μετά βίας, το 1% της Επικράτειας. Φανταστείτε να μην ήταν και στόχος η διευκόλυνση των μεταβιβάσεων…
Αυτό είναι μόνο ένα μικρό μέρος του παραλογισμού για τον οποίο κάθε συμβολαιογράφος, μηχανικός, δικηγόρος, εκτελωνιστής, φοροτεχνικός, μπορεί να πει την δική του εμπειρία. Μετά, συζητάμε γιατί στην περίοδο του lockdown οι δημόσιες υπηρεσίες δεν δουλεύουν σε δύο βάρδιες, πρωί - απόγευμα, αντί κάθε μέρα οι μισοί υπάλληλοι να κάθονται στο σπίτι τους. Μα ακριβώς επειδή είναι η ευκαιρία οι μισοί να κάθονται στο σπίτι τους…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 6 Δεκεμβρίου 2020