Οι στενοπαραταξιακές αντιλήψεις παραδίδουν το δήμο Θεσσαλονίκης σε συντηρητική ηγεσία
Η λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης άπτεται της πολιτικής, αλλά δεν ταυτίζεται με την κεντρική πολιτική αντιπαράθεση και αντικειμενικά επιτρέπει τη δημιουργία ευρύτερων συσπειρώσεων.
Η συνέχιση και η αναβάθμιση όσων κατακτήθηκαν με τον Γιάννη Μπουτάρη προϋποθέτουν νέο δημοτικό σχήμα ευρείας συμπαράταξης και υποψήφιο δήμαρχο που θα συγκεντρώνουν την υποστήριξη του μεγαλύτερου μέρους των προοδευτικών δυνάμεων και θα διεμβολίζουν το συντηρητικό χώρο.
Με αυτόν τον τρόπο νίκησε το 2010 η ανεξάρτητη δημοτική κίνηση ενεργών πολιτών «Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη».
Σήμερα που το πολιτικό περιβάλλον είναι δυσκολότερο, απαιτείται ένα νέο δημοτικό σχήμα που θα αναδείξει καινούργια προγραμματικά στοιχεία, θα καθιερώσει τη συμμετοχική λειτουργία, θα επαγγελθεί ένα σύγχρονο όραμα για την πόλη, εμπνέοντας νέες δυνάμεις και δημιουργώντας μια νέα δυναμική.
Αντί για αυτό, τα προοδευτικά κόμματα και οι αυτοδιοικητικές κινήσεις κάνουν το ακριβώς αντίθετο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ταυτίζει την αντίθεση στην πόλη με την αντίθεση στην κεντρική πολιτική σκηνή και υποστηρίζει την υποψηφιότητα ενός κυβερνητικού στελέχους. Υπολογίζει ότι θα εισέλθει στο β’ γύρο και οι προοδευτικοί πολίτες -αναγκαστικά- θα προσέλθουν προς υποστήριξή του. Η πολιτική αυτή δεν επιτρέπει ευρύτερη σύγκλιση και περιορίζει τα όρια αυτοδιοικητικής συσπείρωσης σε ένα ποσοστό της πολιτικής επιρροής.
Το ΚΙΝΑΛ πρότεινε στην Εύα Καΐλη να είναι υποψήφια δήμαρχος, για να αδειάσει μια έδρα στην Ευρωβουλή. Μετά την άρνησή της, δείχνει ενδιαφέρον για τη δημιουργία ενός «κεντροαριστερού» δημοτικού ψηφοδελτίου, που θα βρίσκεται σε αντιστοίχιση με τους πολιτικούς του στόχους και όχι για τη συγκρότηση ενός νικηφόρου δημοτικού σχήματος που θα στηρίζεται στη σύγκλιση όλων των προοδευτικών αυτοδιοικητικών δυνάμεων.
Αλλά και οι αυτοδιοικητικές κινήσεις διακατέχονται από στενές λογικές καθώς είτε έχουν αποφασίσει αυτόνομη κάθοδο είτε συζητούν την ανάδειξη κοινού υποψηφίου, εννοώντας αποκλειστικά το δικό τους επικεφαλής. Το δε ενδεχόμενο να αναζητηθεί μια νέα υποψηφιότητα έχει στην ουσία αποκλειστεί.
Τα πρόσωπα που έχουν τη -θεμιτή- προσωπική φιλοδοξία να είναι υποψήφιοι δήμαρχοι δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται για το εάν μπορούν να εκφράσουν μια ευρεία συσπείρωση, θεωρώντας, ίσως, ότι σε δεύτερο χρόνο θα κερδίσουν έδαφος.
Για τη δικαιολόγηση της αυτόνομης συμμετοχής γίνεται επίκληση της δυνατότητας να υπάρχει συνεργασία στο β’ γύρο, παραβλέποντας έτσι πως το πιο πιθανό είναι να μην υπάρχει προοδευτικό ψηφοδέλτιο στο β’ γύρο αλλά και ότι εάν υπάρχει, δεν θα έχει δημιουργήσει ρεύμα νίκης και κινητοποίησης όλων των προοδευτικών πολιτών.
Στην πραγματικότητα το άθροισμα των κομματικών, παραταξιακών και προσωπικών σκοπιμοτήτων παραδίδει την πόλη σε συντηρητικό δήμαρχο.
Κανείς δεν δικαιούται να υποστηρίξει εκ των υστέρων ότι είχε αυταπάτες.
Αυτοί που δεν συμμετείχαν στη νίκη του 2010, όφειλαν εκ των υστέρων να καταλάβουν.
Αυτοί που συμμετείχαν στη νίκη του 2010, όφειλαν να μην ξεχάσουν πώς και γιατί νίκησαν.
Μήπως να διορθώσουμε το λάθος όσο είναι καιρός;
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 13 Ιανουαρίου 2019
