ΑΠΟΨΕΙΣ

Εκεί που ψάχνεις  τρύπα για να ξεφύγεις από τα τηλεοπτικά χαζοπαιχνίδια, τα κατσαρολικά και τις γεννήθηκα top model, πέφτεις πάνω στην «Δεύτερη Ματιά» ή στην «Επόμενη Μέρα» και έντρομος ξαναγυρίζεις στα χαζοπαιχνίδια, στα κατσαρολικά και στις γεννήθηκα top model – αν δεν σε σώσει το «Μέγκα» με τις επαναλήψεις του.  Ποτέ άλλοτε το χάλι της ιδιωτικής τηλεόρασης δεν αποκάλυψε τόσο καθαρά το χάλι της κρατικής.  Για την ακρίβεια,  το χάλι του πρώτου καναλιού το οποίο ατύχησε να δεχθεί τις ιδιαίτερες φροντίδες των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και έτσι έγινε «κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωσή» τους  - στην καθομιλουμένη, έγινε σαν τα μούτρα τους. Τα άλλα δύο κανάλια πέρασαν κάτω από το ραντάρ, τους είπαν «παιδιά δεν είστε, ξέρετε που βρισκόσαστε, αν σας χρειαστούμε θα σας φωνάξουμε» και τους βγήκε σε καλό. Κακά τα ψέματα, όμως!  Στην ΕΤ1 παίζεται το παιχνίδι των εντυπώσεων. 

Το πρόβλημα με την ΕΡΤ προφανώς δεν είναι τα χαμηλά ποσοστά τηλεθέασης. Στην Ελλάδα η τηλεθέαση σπανίως είναι ευθέως ανάλογη με την ποιότητα.  Το πρόβλημα είναι ότι η ΕΡΤ επέλεξε να είναι απροκάλυπτα κρατική και όχι δημόσια. Η δημόσια ραδιοτηλεόραση σέβεται τον εαυτό της, διαθέτει  εγγυήσεις ανεξαρτησίας, παράγει πρόγραμμα και όταν κάνει συνεντεύξεις  υπουργών κάνει συνεντεύξεις, όχι αγιογραφίες. Η  κρατική τηλεόραση υπάρχει για να επαινεί την κυβέρνηση και να αντιπολιτεύεται την αντιπολίτευση.  «Μα ήταν ποτέ η ΕΡΤ κανονική δημόσια τηλεόραση;» είναι μια αναμενόμενη ερώτηση. Όχι! Αλλά και ποτέ δεν ήταν τόσο απαξιωμένη. Άλλοτε με δειλά, άλλοτε με τολμηρά βήματα, είχε διανύσει σεβαστό τμήμα της απόστασης  για τον μετασχηματισμό της. Και η εκτίμηση που είχε συσσωρεύσει σε μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, αποδείχθηκε πολύτιμη στους εικοσιδύο μήνες που ακολούθησαν τον Ιούνιο του 2012.  Σήμερα, έχει επιστρέψει στο μηδέν.

Μόνο αφελείς πίστεψαν ότι η κυβέρνηση ξανάνοιξε την ΕΡΤ επειδή ήθελε ένα ελληνικό BBC. Οι θαυμαστές του Τσάβες, το πολύ πολύ να ονειρεύονται ένα ελληνικό Telesur.  Η κυβέρνηση ξανάνοιξε την ΕΡΤ επειδή, είτε από ανασφάλεια είτε από βουλιμία, ήθελε να ελέγξει και την δημόσια τηλεόραση, αφού προηγουμένως η ιδιωτική, σχεδόν στο σύνολό της, τής είχε στρώσει το χαλί. Και μολονότι ένα βασικό επιχείρημα για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ ήταν η αξία και η εμπειρία του προσωπικού της, για τις περισσότερες από τις πολιτικά κρίσιμες εκπομπές  προσκλήθηκε προσωπικό εκτός ΕΡΤ. Κάτι που, ενώ έπρεπε να προκαλέσει επανάσταση, έγινε δεκτό με αφωνία.

Αν η προσπάθεια για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ έγινε για να διατηρηθούν η «Ραδιοτηλεόραση» που δεν διαβάζει κανένας και τα Βραχέα που δεν ακούει κανένας στην εποχή του Ίντερνετ ή  για να μην γίνει αξιολόγηση προσωπικού και όποιος τρύπωσε τρύπωσε, τότε όντως δικαιώθηκε. Εάν έγινε για να δημιουργηθεί μια σύγχρονη δημόσια ραδιοτηλεόραση, το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό. Και μόνο οι εργαζόμενοι μπορούν να διορθώσουν τη ζημιά. Εφόσον, εννοείται, ξαναβρούν τα αντανακλαστικά τους…