Κανείς δεν σκέφτηκε αυτήν την ονομασία για το συνδυασμό του, αλλά με τόσα που έχουν γίνει στη Θεσσαλονίκη ή που ενδέχεται να γίνουν μέχρι να τυπωθεί αυτό το φύλλο και να φτάσει στα χέρια σας, θα μιλάμε σίγουρα για μία ονειρεμένη πόλη.

Με το μετρό της, τον αναβαθμισμένο ΟΑΣΘ της, τα άνετα ταξί της σε μέγεθος εκλογικού κέντρου για την Κατερίνα και τον Γιαννούλη μόνο, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Με το τρένο της το γρήγορο που κάνει τη διαδρομή Θεσσαλονίκη-Αθήνα ένα τσιγάρο δρόμο. Και το βαγόνι του μετρό έφτασε στο αμαξοστάσιο της Πυλαίας και μπήκε στις ράγες -έστω ακίνητο κι ας ήταν όλοι εκεί κι ας φωτογραφήθηκαν σαν να βρίσκονταν σε κίνηση. Αλλά σε αυτά εστιάζουν όσοι δεν έβλεπαν τις τρύπες και τώρα θέλουν να ασκήσουν κριτική στην κυβέρνηση μόνο και μόνο για να σταθούν απέναντί της.

Ο αρμόδιος υπουργός του τρένου, του μετρό και των αυτοκινητοδρόμων -που επίσης αναβαθμίστηκαν επί υπουργίας του, όπως ο ίδιος επισήμανε από τη Θεσσαλονίκη, στην οποία ήρθε δύο φορές μέσα σε μία εβδομάδα με το τρένο- επίσης μέσα σε μία εβδομάδα μείωσε και το χρόνο που θα χρειάζεται, για να φθάνει κανείς σιδηροδρομικώς από την Αθήνα. Ταξιδεύοντας αξημέρωτα την περασμένη Τρίτη, με την ταχεία των 6.22 παρακαλώ, ο Χρήστος Σπίρτζης σημείωσε όλο περηφάνια: «Κάναμε τρεις ώρες και 50 λεπτά, που δείχνει ότι ο σιδηρόδρομος στην πράξη έχει αλλάξει σελίδα. Σε λίγο καιρό θα μπορούμε να το κάνουμε το ταξίδι αυτό σε λιγότερο από τρεισήμισι ώρες». Ευτυχώς δεν έριξε κι άλλο το χρόνο. Θα ήταν υπερβολή, σκέφτηκε, μέσα σε μία μόλις εβδομάδα.

Γι’ αυτό σας λέω. Αν είχαμε μπροστά μας λίγη ακόμη προεκλογική περίοδο, μπορεί και να είχε φτιαχτεί θαλάσσια συγκοινωνία, ίσως να είχαν γίνει και κάποιες πρόδρομες εργασίες για την πολυγραφότατη υποθαλάσσια αρτηρία Θεσσαλονίκης. Μπορεί και να είχε αρχίσει η υπογειοποίηση των κάδων.

Πού ξέρετε, ίσως και τα αστικά λεωφορεία του ΟΑΣΘ να αποκτούσαν καμπίνες τύπου Boeing για να πηγαίνεις κάθε πρωί στη δουλειά περιμένοντας να περάσει από δίπλα σου η αεροσυνοδός να σε ρωτήσει «θα πάρετε κάτι»; Μπορεί και να εξαφανίζονταν οι λακκούβες από τους δρόμους και να γινόταν ζούγκλα το ιστορικό κέντρο.

Τώρα που το σκέφτομαι, έτσι θα εξηγούνται οι πυκνές απουσίες από τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου. Οι σύμβουλοι, που είναι εκ νέου υποψήφιοι, οραματίζονται και σχεδιάζουν την ονειρεμένη πόλη. Αδίκως λοιπόν τους καταχεριάζει ο Μπουτάρης.

Οι άνθρωποι παίρνουν ιδέες και μαθαίνουν τη δουλειά. Ξεκινούν με οράματα, περνούν στα ταξίματα και μετά ίσως χρειαστεί να σκηνοθετήσουν τηλεοπτικά σποτ, για θα δικαιολογήσουν γιατί δεν έγιναν τα πράγματα όπως μας τα είχαν πει στην αρχή.

Δεν βαριέσαι, οι εκλογές να κερδίζονται. Έτσι τα βρήκαμε, έτσι θα πάμε…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 25-26 Μαΐου 2019