Όταν λείπει η Τρόικα…
Το 2011 η Τρόικα ζητούσε ταχύτερες και λιγότερο δαπανηρές μεταβιβάσεις ακινήτων. Το θεωρούσε προϋπόθεση για την αναθέρμανση της οικοδομικής δραστηριότητος. Τότε μειώθηκε ο φόρος μεταβιβάσεως από 11% σε 3% και καταργήθηκε η υποχρεωτική παράσταση των δικηγόρων. Σωστό, διότι κανείς δεν μπορεί να σε υποχρεώσει να έχεις δικηγόρο στο συμβόλαιο αν εσύ δεν θέλεις. Μετά η Τρόικα έστρεψε αλλού το βλέμμα, έπιασε δουλειά το εγχώριο πολιτικό σύστημα και σήμερα φθάσαμε μία μεταβίβαση ακινήτου να απαιτεί όχι μόνο δικηγόρο αλλά σαράντα μαστόρους. Μηχανικούς, φοροτεχνικό, μπορεί και δασολόγο. Και αυτό που κάποτε τελείωνε το πολύ σε μία εβδομάδα, σήμερα να χρειάζεται μήνα και βάλε. Και καμιά εικοσαριά «χαρτιά», ορισμένα από τα οποία, όπως η βεβαίωση ΤΑΠ, προϋποθέτουν καμιά δεκαριά ακόμη.
Για γέλια και για κλάματα. Υπάρχουν χωράφια, μη ποτιστικά, που η αξία τους δεν ξεπερνά τα 500 ευρώ το στρέμμα. Για να πουλήσει ένα τέτοιο αγροτεμάχιο ο ιδιοκτήτης και να εισπράξει δύο χιλιάδες ευρώ, χρειάζεται να ξοδέψει τα μισά. Κάποιος πρέπει να αναλάβει να του εκδώσει όλο αυτό το βουνό των πιστοποιητικών. Δεν μπορούν όλοι να παίζουν στα δάχτυλα το myproperty, το myaade.gr, to gov.gr, το ktimatologio.gr και τις άλλες ευφάνταστης ή μη ονομασίας πλατφόρμες που θεωρητικά διευκολύνουν τον πολίτη αλλά, στην πραγματικότητα, χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα ώστε να προστίθενται και άλλα προαπαιτούμενα, με την λογική «βάλε κι αυτό, με δύο κλικ βγαίνει». Χώρια που δεν βγαίνουν όλα με δύο κλικ και μόνο για το ΤΑΠ, για μεταβιβάσεις κτισμάτων, σε κάποιους δήμους που πηγαίνουν με τον αραμπά, μπορεί να ξοδέψεις είκοσι μέρες και δύο - τρία πρωινά από γραφείο σε γραφείο. Κοντά σε αυτά, κάποιος τοπογράφος πρέπει να συντάξει τοπογραφικό «με συντεταγμένες ΕΓΣΑ», ο εστί μεθερμηνευόμενον Εθνικό Γεωδαιτικό Σύστημα Αναφοράς, γιατί το παλιό (που ήταν μία χαρά) «δεν κάνει». Και ένας μηχανικός πρέπει να εκδώσει την Ηλεκτρονική Ταυτότητα Ακινήτου. Είναι η new entry στο σύστημα της ταλαιπωρίας και αφαίμαξης του πολίτη.
Το ΤΕΕ είναι ευφάνταστο και μανούλα στο lobbying. Για να έχουν αντικείμενο δουλειάς όλοι οι μηχανικοί, τώρα που εξισώθηκαν τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων του ΕΜΠ και των εξωτικών ΤΕΙ, καταθέτει ωραίες ιδέες που οι κυβερνήσεις ευχαρίστως προσυπογράφουν. Έτσι κι αλλιώς, δεν επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό. Άλλοι πληρώνουν. Είχαμε ήδη το πιστοποιητικό ενεργειακής απόδοσης. Νοικιάζεις, πουλάς, χαρίζεις μία κατοικία, πρέπει να προσκομίσεις στον συμβολαιογράφο και πιστοποιητικό ενεργειακής απόδοσης. Χρειάζεται όποιος μισθώνει, αγοράζει, του χαρίζουν ένα σπίτι το ενεργειακό πιστοποιητικό για να μάθει εάν τα κουφώματα είναι ξύλινα ή συνθετικά και εάν η θέρμανση είναι πετρέλαιο ή φυσικό αέριο; Ασφαλώς όχι. Κανείς δεν του ρίχνει ματιά, πετιέται στο χαρτοβασίλειο του φακέλου και ξεχνιέται εκεί. Αλλά το 2013 «τρύπωσε» σε ένα νομοσχέδιο και θα παραμείνει αιωνίως.
Τώρα έχουμε την ηλεκτρονική Ταυτότητα Ακινήτου. Η ιδέα, όπως συνήθως συμβαίνει με τέτοια μαζικά ρουσφέτια, φαίνεται innovative. «Κακό είναι να υπάρχει ένας ηλεκτρονικός φάκελος που να συγκεντρώνει όλα τα έγγραφα του ακινήτου;» είναι η βέβαιη ερώτηση; Κακό δεν είναι. Αλλά ούτε απαραίτητο. Όπως κακή δεν θα ήταν η ιδέα, αν ξυπνήσει και το γεωτεχνικό επιμελητήριο, όταν πουλιέται ένα χωράφι να υπάρχει και γεωτεχνική μελέτη. Να ξέρεις εάν μπορείς να καλλιεργήσεις σπανάκι, κολοκυθάκια ή πατάτες. Ή και βεβαίωση από γεωλόγο για το πόσο σεισμογενές είναι το έδαφος -μεταξύ μας, αυτό θα ήταν απείρως χρησιμότερο από το ενεργειακό πιστοποιητικό.
Αφήνουμε έξω τον παράγοντα «Κτηματολόγιο» ο οποίος προορίζεται να αποτελέσει τον βασικό παράγοντα ασφάλειας στις συναλλαγές αλλά κατάφερε για να καταχωρηθεί ένα συμβόλαιο στη Θεσσαλονίκη να χρειάζεται δεκαέξι μήνες! Είναι ένα δράμα από μόνος του.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 02.10.2022