ΑΠΟΨΕΙΣ

Από τις ναιμεναλλάδικες δηλώσεις το πρώτο μισό είναι για πέταμα. Η ουσία βρίσκεται πάντοτε μετά το «αλλά». Όταν τα στελέχη της «κινηματικής Αριστεράς», την περίοδο του joint venture με την Χρυσή Αυγή, καταδίκαζαν τις βιαιοπραγίες σε βάρος πολιτικών αντιπάλων προσθέτοντας «αλλά και εκείνοι προκαλούν τον λαό», στην πραγματικότητα έλεγαν «μαυρίστε τους στο ξύλο». 

Επειδή, λοιπόν, ξέρουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε, από τις δηλώσεις τους για την επίθεση στον πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών κρατάμε το δεύτερο μισό. Για παράδειγμα, αυτό που αντιλήφθηκαν η επίσημη και η ημιεπίσημη εφημερίδες του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι, με αφορμή του περιστατικό στο ΟΠΑ, στήνεται περιβάλλον αστυνομοκρατίας στα ΑΕΙ. Και αυτό που κράτησε η βουλευτής Γκαρά από την προκήρυξη για την σύλληψη των δραστών είναι ότι «μας ζητάνε να γίνουμε καταδότες». 

Από την ίδια προφανώς όχι, δεν έχουμε τόσες ψευδαισθήσεις, αλλά από τους συνειδητούς πολίτες ναι! Γιατί η προστασία της Δημοκρατίας αποτελεί υπόθεση των πολιτών. Όχι μόνο της αστυνομίας.

Βεβαίως, δεν παραξενευόμαστε. Τα ίδια έλεγε ο «χώρος» εδώ και δεκαετίες. Καλή τρομοκρατία, το μόνο λάθος της 17Ν ήταν ο Αξαρλιάν, άδειες στον Κουφοντίνα, ανοιχτά σύνορα, χαρτιά σε όλους, οι καταλήψεις είναι πολιτιστικά γεγονότα, άοπλη αστυνομία, ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια, να καταργήσουμε το στρατό γιατί το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια, όχι στις ανεμογεννήτριες, ναι στις φυλακές -παιδικές χαρές, free Sakkas, κι άλλες ευκαιρίες στους δολοφόνους- στο τέλος θα σωφρονιστούν. 

Γενικώς εξυπναδούλες που τις αντιμετωπίζαμε χαζοχαρούμενα, ένα 3% είναι, ας λέει τα δικά του, έτσι για ποικιλία. Αυτό που δεν υπολογίσαμε ήταν ότι αυτές οι εξυπναδούλες οικειοποιήθηκαν τον μανδύα της «προόδου», σιγά σιγά διέβρωσαν την κοινωνία, σάρωσαν τη λογική και σε πολλές περιπτώσεις έγιναν κυρίαρχες. 

Αγνοήσαμε ότι στην εκπαίδευση, από το δημοτικό μέχρι τα πανεπιστήμια, μεθοδικά επί δεκαετίες, στηνόταν ένας σκληρός μηχανισμός ιδεολογικής επιβολής. Κάναμε πως δεν βλέπαμε ότι αυτοί οι «χαριτωμένοι» άνθρωποι με τις κοινωνικά αποκλίνουσες ιδέες είχαν ως πρότυπα απολυταρχικά καθεστώτα. Και ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μας ότι θα μπορούσε να προκύψουν τόσο ασυνήθιστες συνθήκες ώστε το 3% να γίνει 37% και πρωθυπουργός της χώρας κάποιος που αναρωτιόταν «τι κακό έχουν οι μολότοφ».

Από το 2006 έως το 2018, όταν γράφτηκε αυτό το κείμενο (https://politisonline.com/politiki/564464/ola-archisan-apo-tin-apotheosi-toy-mathiti-poy-moyntzose-episimoys/) σημειώθηκαν δεκατέσσερα περιστατικά σκληρής βίας σε βάρος καθηγητών ή φοιτητών σε πανεπιστημιακούς χώρους. Από τότε μέχρι σήμερα, άλλα πέντε. Ούτε μία φορά δεν υπήρξε δήλωση καταδίκης από στελέχη της Αριστεράς. Έστω και «ναιμεναλλάδικη». 

Στις ελάχιστες περιπτώσεις που οι πράξεις αυτές πέρασαν το κατώφλι των Δικαστηρίων, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ή, κατά περίπτωση του ΚΚΕ, έσπευσαν να τους δικαιολογήσουν. Ο καθηγητής Κουράκης, μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη των φοιτητών που είχαν χτίσει τον αντιπρύτανη και καθηγητές του «Δημοκρίτειου» μέσα στα γραφεία τους, έγινε και υφυπουργός παιδείας. Όση αξία έχει να είσαι υφυπουργός σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ…

Και τέλος πάντων, η Αριστερά αυτό το Πανεπιστήμιο θέλει. Δυστυχώς, και το ΚΙΝΑΛ που αρνήθηκε το παρελθόν του, το «νόμο Διαμαντοπούλου», και δεν τόλμησε να ψηφίσει την κατάργηση του Ασύλου. Αλλά και η κυβέρνηση που την ψήφισε, σταμάτησε εκεί. Τώρα θυμήθηκαν ότι στα ΑΕΙ πρέπει να υπάρχει αστυνομία. Αλλά για να μην μας περάσουν και για φασίστες και μας κακολογήσουν στα social media, η αστυνομία δεν θα είναι ακριβώς αστυνομία. Θα είναι ένα «ειδικά εκπαιδευμένο άοπλο σώμα». 

Και αυτό το «ειδικά εκπαιδευμένο άοπλο σώμα» υποτίθεται ότι θα αντιμετωπίζει τις συμμορίες που δεν διστάζουν να κάψουν τους ανθρώπους ζωντανούς. Τόσο μεταρρυθμιστικό ζήλο, είχαμε να δούμε σ’ αυτή τη χώρα από την εποχή του Καραμανλή του νεότερου…

Όσο για τους Πρυτάνεις που δεν θέλουν τίποτε να αλλάξει, καμία έκπληξη. Αυτού του πανεπιστημίου δημιουργήματα είναι…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 8 Νοεμβρίου 2020