ΑΠΟΨΕΙΣ

Σε όλο τον κόσμο η πολιτική και οι πολιτικοί κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Από τις επιπτώσεις των επιλογών, του έργου, των λαθών και των παραλείψεών τους, στη ζωή των ανθρώπων.

Καθώς όμως αυτή η αξιολόγηση γίνεται εκ των υστέρων, μία υγιής κοινωνία οφείλει να αναπτύσσει τέτοια αντανακλαστικά, που να μπορεί χωρίς να χρειαστεί να δοκιμάσει, να ξεχωρίσει τα ρεαλιστικά από τα ανεφάρμοστα προγράμματα, τις καινοτόμες ιδέες από τις ουτοπίες, τους φερέγγυους από τους λιγότερο ικανούς.

Εκεί λοιπόν που εστιάζεται η διαφοροποίηση ανάμεσα στους πολίτες μιας υπανάπτυκτης και μιας προηγμένης χώρας είναι στα κριτήρια με τα οποία επιλέγουμε τι θα ψηφίσουμε και σε ποιον θα εμπιστευτούμε το μέλλον των παιδιών μας. Το αν δηλαδή αξιολογούμε προγραμματικές θέσεις και ρεαλιστικές προτάσεις, ή μετράμε αν οι υποψήφιοι έχουν επικοινωνιακό χάρισμα, αν είναι ετοιμόλογοι και οξείς στην αντιπαράθεση με τους αντιπάλους τους: κοντολογίς αν είναι λαοπλάνοι, κουτσαβάκια, παραμυθάδες.

Στην Ελλάδα είμαστε μια κατηγορία μόνοι μας. Θέλουμε τα μεγάλα ΘΑ, απαιτώντας μάλιστα αυτά να εκπληρωθούν ταχύτατα. Τα θέλουμε όλα. Και, φυσικά, άκοπα.

Η ιστορία μας αποδεικνύει ότι εμείς όχι μόνο δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τους λαϊκιστές από τους φερέγγυους, αλλά ακόμη κι όταν οι υποσχέσεις τους αποδεικνύονται χίμαιρες, εμείς τα βάζουμε με τους ξένους, με τα… μεγάλα συμφέροντα, με τους… προηγούμενους που τους εμπόδισαν.

Μετά τα ΟΧΙ που έγιναν ΝΑΙ, και τις υποσχέσεις που πέταξαν στον αέρα, ο Αλέξης Τσίπρας αποφεύγει να επαναλάβει τον προηγούμενο εαυτό και να τάξει εκ νέου στους πάντες τα πάντα. Αυτή βεβαίως η αναγκαστική του επιλογή δεν σημαίνει ότι τον κάνει να αναπτύσσει προγραμματικό λόγο με εφαρμόσιμες προτάσεις, ρεαλιστικούς στόχους και οδικό χάρτη κατάκτησής τους.

Αυτό που κάνει -αποκλειστικά δική του πατέντα- είναι να μιλάει αφηρημένα, να αφήνει αόριστες υποσχέσεις, να χαϊδεύει αυτιά, δίχως να διολισθαίνει στο «ναι σε όλα τα αιτήματα».

Θα υπάρξει διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας, αλλά δεν θα υπάρξει, θα ανοίξουν δέκα χιλιάδες θέσεις στο δημόσιο αλλά, αν μας αφήσουν, θα υπάρξουν παροχές προς όλους, αλλά υπό προϋποθέσεις.

Είναι αυτό που λένε δημιουργική -με την ψηφοσυλλεκτική έννοια του όρου- ασάφεια. Οι εξαγγελίες στο περίπου και οι αόριστες υποσχέσεις που ναι μεν δεν δεσμεύουν αυτούς που τις εκφέρουν αλλά που επιτρέπουν στους «δικούς τους» να παραμυθιάζουν τους αφελείς ότι είναι… εγγυημένες.

- Άλλοι γράφουν για βουλευτικές εκλογές τον Φεβρουάριο - Μάρτιο δίχως να φτάσει στη Βουλή η συμφωνία των Πρεσπών, άλλοι μιλάνε για πενταπλές κάλπες τον Μάιο κι άλλοι για εθνικές εκλογές το φθινόπωρο.

Οι υποστηρικτές του κάθε σεναρίου έχουν τα επιχειρήματά τους.

- Εκείνοι που προβλέπουν βουλευτικές εκλογές την άνοιξη, λένε ότι ο Τσίπρας δεν θα επιμείνει στην κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών από την παρούσα Βουλή και θα προκηρύξει εκλογές Φεβρουάριο - Μάρτιο. Με αυτήν την επιλογή -λένε- αφενός διασώζει τον Καμμένο (του επιτρέπει να ισχυριστεί ότι έριξε την κυβέρνηση για το μακεδονικό) και αφετέρου αφήνει την καυτή πατάτα στα χέρια του Κυριάκου. Στους θιασώτες αυτής της σκέψης διαφεύγει κάτι βασικό: ότι οι ΗΠΑ, που φλέγονται για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ με ένταξη των Σκοπίων, δεν παίζουν. Έχουν δεσμεύσει τον Τσίπρα να «τελειώσει τη δουλειά», προσφέροντάς του ήδη εξαιρετικά ανταλλάγματα, πάνω και κάτω από το τραπέζι.

- Όσοι υποστηρίζουν το σενάριο του φθινοπώρου, λένε ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει συμβιβαστεί με την ήττα του και θα κρατηθεί στην εξουσία όσο περισσότερο μπορεί. Αυτοί αγνοούν ότι ο σημερινός πρωθυπουργός, καθώς ενδιαφέρεται και για την επόμενη μέρα του, θέλει να αποφύγει μια ενδεχόμενη εκλογική συντριβή, η οποία θα είναι πιθανή στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ ηττηθεί στις ευρωεκλογές, που θα έχουν προηγηθεί. Σε μια τέτοια περίπτωση (καθαρής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές του Μαΐου) θα υπάρξει επιδείνωση-κατάρρευση των ποσοστών του μέχρι τον Οκτώβριο, πράγμα που θέλει πάση θυσία να αποφύγει ο Αλέξης Τσίπρας.

- Ως αναγκαστική λοιπόν λύση φαντάζουν οι εθνικές εκλογές τον Μάιο, μαζί με ευρωεκλογές, δημοτικές και περιφερειακές. Σε αυτήν την προοπτική δυσπιστούν εκείνοι που υποστηρίζουν ότι δεν είναι δυνατόν να χωρέσουν την ίδια μέρα εκλογές με τέσσερις και πέντε κάλπες (για δήμαρχο και σταυροδοσία δημοτικών συμβούλων, σταυροδοσία διαμερισματικών - τοπικών συμβούλων, περιφερειάρχη και περιφερειακών συμβούλων, ευρωεκλογές κι επιλογή ευρωβουλευτών, σταυροδοσία βουλευτών).

- Για να μη λέτε ότι δεν σας το είπα, σας ενημερώνω ότι η λύση βρέθηκε: οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές με τη σταυροδοσία στα ψηφοδέλτια δημοτικών, τοπικών και περιφερειακών συμβούλων θα διεξαχθούν στις 19 Μαΐου.

- Μια βδομάδα μετά -την Κυριακή 26 του μήνα, θα ψηφίσουμε για εθνικές εκλογές κι ευρωεκλογές και επίσης για δήμαρχο περιφερειάρχη στις περιοχές που δεν υπάρξει εκλογή από την πρώτη Κυριακή.

- Με τον τρόπο αυτό, η εκλογική διαδικασία μπορεί να εξελιχθεί ομαλά και η διαλογή των ψηφοδελτίων να γίνει σε ανεκτά χρονικά περιθώρια, καθώς η χρονοβόρα καταμέτρηση των σταυρών θα μοιραστεί σε δυο Κυριακές.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 11 Νοεμβρίου 2018