ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο διορισμός του κ. Κωνσταντίνου Πατέρα στη θέση του διοικητή του νοσοκομείου Καρδίτσας έφερε στο προσκήνιο το θέμα της διοίκησης της υγείας, αλλά συγχρόνως ανέδειξε και την παράνοια της ελληνικής κοινωνίας στο τι θεωρεί κομματικό.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που αναδείχθηκαν από την αντιπολίτευση, περίπου οι μισοί από τους 111 διοικητές που ανακοινώθηκαν έχουν κάποια σχέση με το κυβερνών κόμμα. Η σχέση όμως είναι μια έννοια που έχει μεγάλες διακυμάνσεις. Πόσο πιθανό είναι σε μία λίστα εκατόν έντεκα ανθρώπων που επελέγησαν να μην υπάρχει κανείς, ο οποίος πολιτικά να είναι κοντά ή έστω μέλος της ΝΔ; Μάλλον όχι ιδιαίτερα.

Σύμφωνα με αυτές τις λίστες, στους 56 περιλαμβάνονται τέσσερις (συνολικά), οι οποίοι είχαν διατελέσει το 2010, το 2014 και το 2019 υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι με τους συνδυασμούς που υποστήριξε η ΝΔ στη Θεσσαλονίκη.

Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι θα πρέπει να θεωρούμε πως όλοι οι υποψήφιοι του συνδυασμού της κυρίας Νοτοπούλου είναι πολιτικά παρακολουθήματα του ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς δεν είναι έτσι.

Η κριτική στις τοποθετήσεις των διοικητών του ΕΣΥ ως κομματικών είναι ρηχή και δεν θα οδηγήσει πουθενά αυτούς που την κάνουν. Αυτή η κριτική βοηθά απλώς να διατηρηθεί ένα ανόητο κι αναποτελεσματικό σύστημα διοίκησης ενός εξαιρετικά κρίσιμου κλάδου.

Οι διοικητές των νοσοκομείων δεν διοικούν αυτόνομες διοικητικές μονάδες. Δεν κάνουν ό,τι θέλουν. Ακολουθούν τους κανόνες που θέτει η πολιτική ηγεσία της υγείας και προσπαθούν να επιτύχουν τους στόχους τους οποίους θέτει.

Δεν κάνουν εφημερίες όταν θέλουν, κάνουν όταν είναι η σειρά τους που έχει καθοριστεί από το υπουργείο. Δεν κάνουν τα χειρουργεία όπως θέλουν, αλλά όπως έχει αποφασίσει το υπουργείο. Δεν προσλαμβάνουν κανέναν αν δεν υπάρξει κυβερνητική απόφαση. Ουσιαστικά δεν μιλάμε για διοικητές, αλλά για διευθυντές.

Κι έτσι δημιουργούνται δύο ερωτήματα:

Γιατί τα νοσοκομεία χρειάζονται διοικητές κι όχι διευθυντές και γιατί πρέπει να διορίζονται από το υπουργείο και να μην είναι υπηρεσιακοί;

Ας τολμήσει λοιπόν η αντιπολίτευση να θέσει τα ερωτήματα.

Δεν τα θέτει, γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι διοικητές κόντρα στην κυβέρνηση δεν υπάρχουν.

Κι η αντιπολίτευση θέλει να έχει κι αυτήν τη χαρά, να διορίζει τους δικούς της... πατέρες.

Τα παιδιά ενός ανόητου πελατειακού συστήματος...

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ", 1 Δεκεμβρίου 2019