Λίγο πριν να φτάσει το 2019, ο δήμος Θεσσαλονίκης υποδέχθηκε στην πόλη τα ηλεκτρικά πατίνια. Είναι τα πατίνια που ξέρουμε από παιδιά, μόνο που τώρα έχουν ψηλώσει, έγιναν πιο στιβαρά, σηκώνουν ενήλικα με βάρος πάνω από 100 κιλά και είναι η τελευταία λέξη της… κυκλοφορίας, κυρίως μεταξύ των νέων. Τα βρίσκουμε παντού και αφού εγκαταστήσουμε μία εφαρμογή στο κινητό μας και είμαστε διατεθειμένοι να χρεωθούμε με 1 ευρώ το ξεκλείδωμα και 15 λεπτά το λεπτό είναι δικά μας μέχρι να τα παρατήσουμε, για να τα βρουν οι επόμενοι.

Ο Σπύρος Πέγκας, αντιδήμαρχος Τουρισμού Θεσσαλονίκης, πρωτοείδε τα ηλεκτρικά δίκυκλα στο Τελ Αβίβ και σκέφτηκε «γιατί όχι και στη Θεσσαλονίκη». Γιατί η Θεσσαλονίκη δεν είναι Τελ Αβίβ, θα του απαντούσαμε αν μας έπεφτε λόγος, αλλά δεν μας πέφτει. Μόνο που από το σχετικό ρεπορτάζ προκύπτει ότι δεν πέφτει λόγος και σε κανέναν άλλο να ορίσει τους κανόνες κυκλοφορίας των συγκεκριμένων δίκυκλων που, όπως προαναφέραμε, είναι ιδιαίτερα δημοφιλή μεταξύ της νεολαίας. Άλλωστε ό,τι σου δίνει αυτονομία στις μετακινήσεις σου όταν είσαι 16, είναι ελκυστικό. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για νέα άφιξη και «φοριέται» σε όλο τον κόσμο. Είναι κουλ να μη στριμώχνεσαι στα λεωφορεία του ΟΑΣΘ.

Ακόμη πιο κουλ είναι να μετακινείσαι στις δύο ρόδες όρθιος και καμαρωτός, να ελίσσεσαι στα πεζοδρόμια, να τρέχεις στους δρόμους να μη σταματάς στο κόκκινο, να βγαίνεις από τα αριστερά στους γιωταχήδες. Αν κανείς δεν σου λέει τι να κάνεις, μάλλον σημαίνει ότι μπορείς πιάσεις τα 30 χλμ. την ώρα στην Τσιμισκή. 

Με αυτοκίνητο τέτοια ταχύτητα αναπτύσσεις τα ξημερώματα ή το Δεκαπενταύγουστο. Όμως αυτή η ταχύτητα σε πατίνι μάλλον είναι αρκετή για να προκληθεί ατύχημα σε βάρος πεζού όταν το πατίνι καβαλήσει πεζοδρόμιο, να εμπλακεί σε ατύχημα με άλλο δίκυκλο ή να πέσει θύμα βαρύτερου οχήματος όταν κινείται στην άσφαλτο. Όλα αυτά χωρίς να προσθέσει κανείς τους επιπλέον κινδύνους που προκαλεί το δικάβαλο (συνηθίζεται κυρίως μεταξύ των εφήβων) ή η νυχτερινή κυκλοφορία με ελλιπέστατο φωτισμό.

Ο δήμος Θεσσαλονίκης, που δεν έχει άλλη εμπλοκή στην υπόθεση εκτός του ότι άνοιξε στη διαχειρίστρια εταιρεία την πόρτα στην πόλη, τώρα ψάχνεται για ένα κανονιστικό πλαίσιο κυκλοφορίας, προκειμένου να προλάβει το κακό.

Το πρόβλημα είναι η σειρά των γεγονότων. Πρώτα θα έπρεπε να ξεκαθαρίσει το τοπίο σχετικά με την κυκλοφορία τους και μετά να έρθουν τα πατίνια στην πόλη. Το γοργόν δεν έχει πάντα χάρη. Η προχειρότητα των ποδηλατόδρομων δεν χρειαζόταν να επαναληφθεί. Τρεις μήνες μετά την εμφάνισή τους, αναρωτιόμαστε μαζί με την τροχαία τους πώς θα κυκλοφορούν με ασφάλεια τα πατίνια. Στο μεταξύ η ζωή πολλών Θεσσαλονικέων, κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας, έχει γίνει πατίνι.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 9/10 Μαρτίου 2019