Πατρίδα
Λαχταράω να νιώσω περήφανος για την πατρίδα μου. Ξέρω ότι η λέξη πατρίδα σε συνδυασμό με την περηφάνια συνθέτουν ένα τουλάχιστον… ύποπτο σκηνικό, καθώς εύκολα μπορεί να συνδεθούν με εθνικιστικούς κύκλους που κηρύττουν την ανωτερότητα της φυλής μας και την κατωτερότητα των άλλων.
Η προσέγγιση αυτή όμως δεν με αφορά, όπως δεν με αφορά και η άλλη που θέλει στο όνομα μιας «προοδευτικής» αντίληψης να μηδενίσει την ιστορία και να απαξιώσει την πορεία των Ελλήνων μέσα στους αιώνες.
Οπότε δικαιούμαι να νιώθω χαρούμενος κάθε φορά που βλέπω κάποιον πατριώτη μου να πετυχαίνει σπουδαία πράγματα στο διεθνή στίβο των επιστημών ή του αθλητισμού, όπως υποχρεούμαι και να ντρέπομαι κάθε φορά που ως χώρα περνάμε κάτω από τον πήχη που θέτει η εποχή και το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.
Αφορμή για αυτές τις σκέψεις είναι η εκπαίδευση πολιτικής άμυνας που γίνεται αυτές τις ημέρες στο πλαίσιο του «Παρμενίωνα».
Χιλιάδες πενηντάρηδες έχουν λάβει από το αστυνομικό τμήμα της περιοχής τους φύλλο ατομικής πρόσκλησης, για να παρακολουθήσουν δύο δίωρα, στα οποία υποτίθεται ότι θα μάθουν να παρέχουν πρώτες βοήθειες, αλλά και τρόπους αντιμετώπισης καταστροφών και μέτρα προφύλαξης.
Ωστόσο, η προχειρότητα και η έλλειψη οργάνωσης σε όλη αυτήν την κινητοποίηση, που στοιχίζει χρόνο και χρήμα, και στο ελληνικό δημόσιο και στους πολίτες, σε κάνει να σκέφτεσαι ότι σε περίπτωση ανάγκης μόνο στον Θεό ή την τύχη μπορούμε να ελπίζουμε.
Στη Νεάπολη ο ένας εκπαιδευτής πήγε αφού έφυγαν αυτοί που θα εκπαίδευε, καθώς έφτασε με καθυστέρηση 35 λεπτών, επειδή ήταν λέει -αλήθεια, ψέματα θα σας γελάσω- σε περιστατικό. Aν έλεγε αλήθεια, γιατί η υπηρεσία του δεν φρόντισε να αναθέσει την εκπαίδευση σε κάποιον ικανό, να μη στήσει 50 πενηντάρηδες;
Ίσως γιατί δεν έχουμε μάθει να σεβόμαστε ούτε τη δουλειά μας ούτε αυτό που εκπροσωπούμε, ούτε το χρόνο και τη δουλειά των άλλων.
Γι’ αυτό και στην Καλαμαριά ο υπεύθυνος της συγκέντρωσης πήγε με καθυστέρηση μιας ώρας και ενώ τον περίμεναν καμιά εκατοστή γκριζομάλληδες. Έψαχνε λέει να παρκάρει. Θα μου πείτε τουλάχιστον πρόλαβε τη δεύτερη ώρα. Αμ δε. Άρχισε να παίρνει παρουσίες, διαδικασία η οποία πήρε άλλη μία ώρα, οπότε την ώρα που ήταν όλα έτοιμα να ξεκινήσει η εκπαίδευση, έπρεπε, σύμφωνα με το πρόγραμμα, να τελειώσει…
Άφησα για το τέλος τις εκπαιδεύσεις που έγιναν. Βγαλμένες από τη δεκαετία του ’80, σαν μην έχει ανακαλυφθεί το ίντερνετ. Ακόμη και οι ΕΚΑΒΙΤΕΣ, που δείχνουν από κοντά τη σωτήρια ΚΑΡΠΑ, αναλώνουν τον περισσότερο χρόνο σε πληροφορίες, στις οποίες έχουμε όλοι πρόσβαση με ένα κλικ.
Πολλοί από τους συμμετέχοντες πήγαν με την αίσθηση ότι θα μάθουν κάτι που θα τους επιτρέψει να βοηθήσουν σε περίπτωση που χρειαστεί. Δεν έφυγαν σοφότεροι. Έφυγαν πιο απογοητευμένοι…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 6 Οκτωβρίου 2019
