Πονεμένες ιστορίες
Δεν έχει νόημα η συζήτηση για το πότε θα γίνουν εκλογές. Θα γίνουν! Νωρίτερα ή αργότερα, πιθανώς αργότερα, γιατί οι πρωταγωνιστές τού «δεν πληρώνω» ανακάλυψαν την business class, το καραβάνι των μετακλητών έχει απαιτήσεις και τα επτά χιλιάρικα της βουλευτικής αποζημίωσης είναι λογαριασμός για κάποιους που ήρθαν από το τίποτε και μετά τις εκλογές θα επιστρέψουν στο τίποτε.
Και στο μεταξύ, όσο περισσότερο χρόνο έχουν στη διάθεσή τους τόσο αποτελεσματικότερα θα υπονομεύουν τη χώρα, ώστε ο επόμενος πρωθυπουργός να βαδίζει σε ναρκοπέδιο. Αυτή είναι όλη η ουσία του φαινομένου των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και οι σύνθετες αναλύσεις χρησιμεύουν απλώς για φερετζές. Εξουσία θέλουν.
Γι’ αυτό ψηφίζουν ό,τι τους βάζει στο τραπέζι ο αμερικανός πρεσβευτής, γι’ αυτό ο Τσίπρας καμαρώνει που με το καθαρό του μυαλό μάς έσωσε από το θολωμένο του μυαλό, γι’ αυτό παραδίδει μαθήματα ρεαλισμού στον Σαλβίνι, γι’ αυτό μπορούν να μην ντρέπονται που λένε σήμερα ακριβώς ό,τι λέγαμε χθες εμείς, οι «γερμανοτσολιάδες», που το καλοκαίρι του ’15 πασχίσαμε να σώσουμε φιλίες από το δηλητήριο του ανθρώπου που αποκαλούσε «όχι και τόσο Έλληνες» όσους ψήφιζαν «ναι» στο δημοψήφισμα «Preliminary Debt Sustainability Analysis».
Γι’ αυτό δεν βρέθηκε ούτε ένας τους που να πει «λυπάμαι, εγώ αλλιώς φανταζόμουν τα πράγματα», να δώσει πίσω τη βουλευτική έδρα, μην τυχόν και του πουν ότι έριξε την κυβέρνηση της αριστεράς, και να πάει στο σπίτι του. Ένας, για δείγμα!
Αμφίβολο είναι αν έχει νόημα και η συζήτηση για την επόμενη μέρα. Ακόμη και αν η Νέα Δημοκρατία πάρει αυτοδυναμία, ακόμη και αν μαζί με το ΚΙΝΑΛ, ίσως και με το Ποτάμι, έχουν 180 έδρες, για να αποφύγουμε περιπέτειες με την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας και μετά το χάος της απλής αναλογικής, ακόμη και αν τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου αθροίσουν 200, για να αλλάξουν τον εκλογικό νόμο, όσοι πιστεύουν ότι αυτή η χώρα θα αλλάξει, θα κλάψουν με μαύρο δάκρυ.
Πρώτα πρώτα για ποια Νέα Δημοκρατία μιλάμε; Επειδή έγινε ένα θαύμα στις εσωκομματικές εκλογές, δεν σημαίνει ότι η Νέα Δημοκρατία απέκτησε τη σφραγίδα του Μητσοτάκη. Ο Μητσοτάκης στη Νέα Δημοκρατία, θα είναι όπως ο Σημίτης στο ΠΑΣΟΚ. Τοίχο τοίχο θα βαδίζει, για να μην τον βρουν οι μαχαιριές στην πλάτη. Εκείνοι που χθες κόντεψαν να ρίξουν την κυβέρνηση Σαμαρά για τις μέρες του παστεριωμένου γάλακτος και που σήμερα συνεργάζονται με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αποτελώντας τον «τρίτο, αφανή εταίρο» της, μόλις αύριο ο Μητσοτάκης τα βάλει με τους ταξιτζήδες, θα βγουν στο βουνό «για να μην περάσουν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές».
Το λαϊκό ΠΑΣΟΚ του Τσοχατζόπουλου και η λαϊκή δεξιά του Καραμανλή μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό. Αν αντέχετε, διαβάστε τις ανακοινώσεις της ΔΑΚΕ. Και ακόμη χειρότερα, ποιος κόσμος θα υποστηρίξει πραγματικές μεταρρυθμίσεις; Είναι έτοιμοι να δεχθούν κανονική αξιολόγηση οι εκπαιδευτικοί;
Οι αγρότες να υποστούν φορολογικούς ελέγχους; Οι συνταξιούχοι των ΔΕΚΟ να καταλάβουν ότι δεν γίνεται ένας εργαζόμενος με 600 ευρώ μισθό να χρηματοδοτεί σύνταξη δύο χιλιάδων; Οι δημόσιοι υπάλληλοι να συμφωνήσουν ότι οι άχρηστοι οργανισμοί πρέπει να κλείσουν; Πόλεμος θα αρχίσει την ίδια στιγμή. Και το αποτέλεσμα, το ξέρετε…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 9 Δεκεμβρίου 2018
